سیدمحمدباقر بن سیدمحمدنقی شفتی بیدابادی اصفهانی

[ویکی فقه] سیدمحمدباقر بن سیدمحمدنقی شفتی بیدآبادی اصفهانی. سیدمحمدباقر شَفتی، معروف به «حجه الاسلام » از بزرگترین و منتفذترین علمای ایران در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری است.
سید محمد نقی از نوادگان امام موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ بود و راهنمایی دین باوران روستای چرزه را بر عهده داشت
الکرام البرره، آقا بزرگ تهرانی، ج ۱، ص ۱۹۳.
وی در ۱۱۷۵ ق در قریه شفت از روستاهای رشت به دنیا آمد. مقدمات علوم دینی را در زادگاه خود نزد پدرش و دیگر استادان آنجا گذراند. سپس برای ادامه تحصیل به عراق مهاجرت کرد و در کربلا ساکن شد تا از محضر درس وحید بهبهانی استفاده کند. سپس در درس آقا سید علی طباطبایی (صاحب ریاض) شرکت کرد و پس از آن به نجف اشرف رفت و از محضر استادانی چون سید مهدی بحرالعلوم و شیخ جعفر نجفی (کاشف الغطاء) استفاده نمود. در کاظمین نیز از درس سید محسن اعرجی بهره مند شد و در ۱۲۰۰ ق پس از اخذ درجه اجتهاد به قم آمد و به محضر درس میرزای قمی پیوست و سپس از درس حاج ملا مهدی نراقی در کاشان استفاده کرد و در ۱۲۰۶ به اصفهان عزیمت نمود.
هجرت
در غروب یکی از روزهای سال ۱۱۹۲ ق. فرزند تهی دست چرزه به کربلا رسید
معارف الرجال، ج ۱، ص ۱۹۵.
...