سید فخار بن معد موسوی

[ویکی فقه] سید شمس الدین، فخار بن معد موسوی، از علمای بزرگوار قرن ششم و هفتم هجری و از بزرگان شهر حله است، شهری که در قرون متمادی مهد علم و عالمان بوده است. او از فرزندان ابراهیم مجاب، نوه امام کاظم علیه السّلام است. نسب وی با ده واسطه به امام هفتم شیعیان، حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام می رسد.
فخار بن معد با هم شاگردی خود، ابن نما، دو شاگرد ممتاز ابن ادریس می باشند و نگهبان و حافظ مکتب فقهی او و ادامه دهنده آن به شمار می روند. ابن ادریس اولین کسی بود که پس از یک قرن در مقابل فتاوای شیخ طوسی ایستاد و با دیده تحقیق و نقد به آنها نظر افکند؛ چرا که قبل از او به خاطر عظمت مقام شیخ طوسی، هیچ یک از فقها به خود اجازه مخالفت با شیخ را نمی داد و فتاوای او نوعی تقدیس پیدا کرده بود.فخار بن معد نیز، که در مکتب ابن ادریس پرورش یافته بود، راه استاد را ادامه داد و مکتب استاد را به نهایت درجه شکوفایی رساند و در این مورد دنباله رو استاد خویش بود. سید فخار نه تنها فقیه و اصولی بود بلکه شاعر و ادیبی بزرگ و مورخی توانا نیز به شمار می رفت و در شمار علمای نسابه قلمداد می شود.
خاندان
خاندان ابن معد نیز مانند بسیاری از بزرگان حله، سراسر مجد و عظمت و افتخار است. پدر او از بزرگان و شخصیت های برجسته زمان خویش به شمار می رفت و سید فخار در ابتدا افتخار شاگردی محضر پدر را داشت. سید دو برادر داشت، یکی احمد بن معد که مردی پرهیزکار و باتقوا و شاعر بود و دیگر محمد بن معد که مانند برادر خویش از فقهای امامیه و علمای حله قلمداد می شد. فرزند او عبدالحمید بن فخار بن معد نیز از فضلا و محدثین شیعه بوده و کتابی نیز از او نقل شده است. علی بن عبد الحمید هم که نوه سید فخار است از جمله فقها و نامداران عصر خویش بوده و کتاب ارزشمند «الانوار المضیئة» در شرح زندگانی و فضائل امام عصر حجة بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف از او به یادگار مانده است که یکی از منابع و مآخذ بحار الانوار هم می باشد.
اساتید
سید فخار بن معد که در مهد علم و دانش پرورش یافته بود به اساتید آن دیار اکتفا نکرد و برای کسب دانش به کربلا، نجف، کوفه و بغداد نیز مهاجرت نمود و از اساتید آن شهرها نیز بهره ها برگرفت. در کتب رجال بیش از ۲۰ نفر از بزرگان نام برده شده که سید از آنان اجازه نقل حدیث گرفته، از جمله: ۱- پدر بزرگوارش معد بن فخار موسوی ۲- ابن ادریس حلی م ۵۹۸ هجری ۳- شاذان بن جبرئیل قمی ۴- ابومنصور، حسن بن معیه علوی ۵- یحیی بن حسن بن بطریق حلی صاحب کتاب «العمدة» ۶- ابن سکون حلی ۷- سید قریش بن مهنا ۸- محمد بن علی بن شهر آشوب مازندرانی نویسنده کتاب المناقب
شاگردان
...

[ویکی شیعه] سید شمس الدین ابوعلی فِخار بن مَعْد موسوی(درگذشت ۶۰۳ق)عالم شیعی در قرن ششم قمری. وی فرزند معد بن فخار و از نوادگان امام کاظم(ع) بود. کتاب الحجة علی الذاهب إلی تکفیر أبی طالب درباره ایمان ابوطالب از آثار اوست.
سید شمس الدین، فِخار (فَخّار) بن مَعْد موسوی، از علمای قرن ششم در حله است. او از فرزندان ابراهیم مجاب، نوه امام کاظم(ع) است. نسب وی با ده واسطه به امام کاظم(ع) می رسد.
ابن معد در سال ۶۰۳ق و در شب ۱۷ رمضان درگذشت و پیکر او را در کربلا در حرم امام حسین(ع) دفن کردند.