[ویکی فقه] سوره زمر، سی و نهمین سوره قرآن کریم می باشد.
«زمر» به معنای گروه ها و دسته ها است. انسان ها در روز قیامت به دو دسته «بهشتیان» و «دوزخیان» تقسیم می شوند و احوال آنان به صورت زیبا و هنرمندانه در این سوره ترسیم شده است؛ لذا «سوره زمر» نام گرفته است. این سوره به «سوره غرف» نیز شناخته می شود.
مفاد سوره
از آیات این سوره برمی آید که مشرکان زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم از آن جناب درخواست کرده اند که از دعوتش به سوی توحید و از تعرض به خدایان ایشان صرف نظر کند، و گر نه نفرین خدایان گریبانش را خواهد گرفت. در پاسخ آنان این سوره که به وجهی قرین سوره ص است، نازل شده و به آن جناب تاکید کرده که دین خود را برای خدای سبحان خالص کند، و اعتنایی به خدایان مشرکان نکند، و به مشرکان اعلام نماید که مامور به توحید و اخلاص دین است، توحید و اخلاصی که آیات و ادله وحی و عقل بر آن دلالت دارند. خدای سبحان در خلال سوره چند نوبت کلام را متوجه این مساله می سازد.
← مثال
۱. دارای ۷۵ آیه به عدد کوفی، ۷۲ آیه به عدد حجازی و بصری، ۷۳ آیه به عدد شامی، ۱۱۹۲ یا ۱۱۸۰ کلمه و ۴۷۰۸ یا ۴۸۷۱ حرف است.۲. در ترتیب نزول، پنجاه و نهمین، و در قرآن کریم سی و نهمین سوره است.۳. گفته شده: پس از سوره سبا و پیش از سوره مؤمن در مکه نازل شد؛ جز آیات ۵۲ تا ۵۴ که مدنی است.۴. از سور مثانی و حدود نیم جزء قرآن کریم است.۵. گفته اند پنج یا هفت آیه منسوخ دارد.
مطالب مهم سوره
...
«زمر» به معنای گروه ها و دسته ها است. انسان ها در روز قیامت به دو دسته «بهشتیان» و «دوزخیان» تقسیم می شوند و احوال آنان به صورت زیبا و هنرمندانه در این سوره ترسیم شده است؛ لذا «سوره زمر» نام گرفته است. این سوره به «سوره غرف» نیز شناخته می شود.
مفاد سوره
از آیات این سوره برمی آید که مشرکان زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم از آن جناب درخواست کرده اند که از دعوتش به سوی توحید و از تعرض به خدایان ایشان صرف نظر کند، و گر نه نفرین خدایان گریبانش را خواهد گرفت. در پاسخ آنان این سوره که به وجهی قرین سوره ص است، نازل شده و به آن جناب تاکید کرده که دین خود را برای خدای سبحان خالص کند، و اعتنایی به خدایان مشرکان نکند، و به مشرکان اعلام نماید که مامور به توحید و اخلاص دین است، توحید و اخلاصی که آیات و ادله وحی و عقل بر آن دلالت دارند. خدای سبحان در خلال سوره چند نوبت کلام را متوجه این مساله می سازد.
← مثال
۱. دارای ۷۵ آیه به عدد کوفی، ۷۲ آیه به عدد حجازی و بصری، ۷۳ آیه به عدد شامی، ۱۱۹۲ یا ۱۱۸۰ کلمه و ۴۷۰۸ یا ۴۸۷۱ حرف است.۲. در ترتیب نزول، پنجاه و نهمین، و در قرآن کریم سی و نهمین سوره است.۳. گفته شده: پس از سوره سبا و پیش از سوره مؤمن در مکه نازل شد؛ جز آیات ۵۲ تا ۵۴ که مدنی است.۴. از سور مثانی و حدود نیم جزء قرآن کریم است.۵. گفته اند پنج یا هفت آیه منسوخ دارد.
مطالب مهم سوره
...
wikifeqh: سوره_زمر
[ویکی شیعه] سوره زُمَرْ سی و نهمین سوره و از سوره های مکی قرآن که در جزء ۲۳ قرآن جای گرفته است. «زمر» به معنای گروه ها و دسته ها است. انسان ها در روز قیامت به دو دسته بهشتیان و دوزخیان تقسیم می شوند که احوال آنان در این سوره ترسیم شده و به همین دلیل این سوره زمر نام گرفته است. ضمناً این سوره به «غُرف» نیز شناخته می شود. مسأله معاد و رستاخیز و بیان آثار توحید و تنزیه خداوند و همچنین ذکر این نکته که انسان معمولا در مواقع نیاز و اضطرار و درماندگی به خدا روی می آورد اما بعد از گشایش و راحتی دچار غفلت می شود از موضوعات مطرح شده در آن است. از آیات مشهور این سوره آیه ۵۳ است که به بندگان توصیه می کند هرگز از رحمت خدا ناامید نشوند. این سوره در حدود نیم جزءِ قرآن است. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) آمده هر کس سوره زمر را قرائت کند خداوند امید او را در روز قیامت قطع نمی کند و به او پاداش خائفان از خود را عطا می نماید.
این سوره را زُمَر (به معنای گروه ها) نامیده اند؛ زیرا این کلمه در آیات ۷۱ و ۷۳ آمده است. این آیات به بردن گروه بهشتیان به بهشت و راندن گروه دوزخیان به دوزخ اشاره می کند. نام دیگر این سوره غُرَف است که در آیه بیستم آمده و اشاره به اتاق های بهشتی دارد. همچنین سوره زُمَر را سورة العرب نامیده اند؛ زیرا آیه ۲۸، قرآن را «عربی» توصیف کرده است.
سوره زمر جزو سوره های مکی و در ترتیب نزول، پنجاه و نهمین سوره ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، سی و نهمین سوره است و در جزء ۲۳ و ۲۴ قرآن جای دارد.
این سوره را زُمَر (به معنای گروه ها) نامیده اند؛ زیرا این کلمه در آیات ۷۱ و ۷۳ آمده است. این آیات به بردن گروه بهشتیان به بهشت و راندن گروه دوزخیان به دوزخ اشاره می کند. نام دیگر این سوره غُرَف است که در آیه بیستم آمده و اشاره به اتاق های بهشتی دارد. همچنین سوره زُمَر را سورة العرب نامیده اند؛ زیرا آیه ۲۸، قرآن را «عربی» توصیف کرده است.
سوره زمر جزو سوره های مکی و در ترتیب نزول، پنجاه و نهمین سوره ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، سی و نهمین سوره است و در جزء ۲۳ و ۲۴ قرآن جای دارد.
wikishia: سوره_زمر
[ویکی اهل البیت] سوره زمر سی و نهمین سوره از قرآن است و دارای 75 آیه است.
این سوره را (غرَف) نیز گفته اند و همه آیات آن طبق گفته «مجاهد و قتاده و حسن» مکی می باشد و برخی گفته اند: سه آیه این سوره در مدینه نازل شده که درباره «وحشی» قاتل «حمزه» و از اول آیه (قُلْ یا عِبادِیَ) تا آخر آیه سوم می باشد.
این سوره در ترتیب مصحف سی و نهمین سوره و در ترتیب نزول پنجاه و نهمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره سبا و پس از آن سوره غافر نازل شده است.
«شامیان» این سوره را هفتاد و پنج، «کوفیان» هفتاد و سه و دیگران هفتاد و دو آیه شماره کرده اند.
از خلال آیات این سوره برمی آید که مشرکین معاصر رسول خدا (ص) از آن جناب درخواست کرده اند که از دعوتش به سوی توحید و از تعرض به خدایان ایشان صرف نظر کند، و گر نه نفرین خدایان گریبانش را خواهد گرفت. در پاسخ آنان این سوره که به وجهی قرین سوره" ص" است، نازل شده و به آن جناب تاکید کرده که دین خود را خالص برای خدای سبحان کند، و اعتنایی به خدایان مشرکین نکند، و علاوه بر آن به مشرکین اعلام نماید که مامور به توحید و اخلاص دین است، توحید و اخلاصی که آیات و ادله وحی و عقل همه بر آن تواتر دارند. و لذا می بینیم خدای سبحان در خلال سوره چند نوبت کلام را متوجه این مساله می سازد، مثلا در آغاز سوره می فرماید:" فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ" و باز در آیه بعدی می فرماید:" أَلا لِلَّهِ الدِّینُ الْخالِصُ" سپس در وسط سوره دوباره به این مساله بر میگردد و می فرماید:" قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ" و باز در آیه 14 میفرماید:
" قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِینِی" و در آیه 15 می فرماید:" فَاعْبُدُوا ما شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ". آن گاه در آیه 30 اعلام می دارد که:" إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ ..." و در آیه 36 می پرسد:" أَ لَیْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ وَ یُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ" و در آیه 39 تهدید می کند به اینکه:" قُلْ یا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلی مَکانَتِکُمْ إِنِّی عامِلٌ" و در آیه 64 می فرماید:" قُلْ أَ فَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجاهِلُونَ" و همچنین اشارات دیگری که همه دلالت بر این دارد که مشرکین از آن جناب خواسته بودند دست از دعوت به توحید بردارد.
آن گاه به استدلال بر یکتایی خدا در ربوبیت و الوهیت پرداخته، هم از طریق وحی و هم از طریق برهان عقلی، و هم از راه مقایسه بین مؤمنین و مشرکین، آن را اثبات میکند. و مقایسه مزبور مقایسه ای لطیف است. چند نوبت مؤمنین را به بهترین اوصاف ستوده، و به پاداشهایی که به زودی در آخرت دارند بشارت میدهد. و هر جا سخن از مشرکین به میان آورده- علاوه بر وبال اعمالشان، که در دنیا گریبانشان را میگیرد، وبالی نظیر آن وبالها که به سایر امت های گذشته به کیفر تکذیب آیات خدا رسید، و آن عبارت بود از خواری در دنیا که البته عذاب آخرت قابل مقایسه با آن نیست- ایشان را به خسران و عذاب آخرت بشارت میدهد. و به همین منظور در این سوره- و مخصوصا در آخرش- روز قیامت را به روشن ترین اوصافش وصف کرده، و در همین جا سوره را خاتمه داده است
این سوره را (غرَف) نیز گفته اند و همه آیات آن طبق گفته «مجاهد و قتاده و حسن» مکی می باشد و برخی گفته اند: سه آیه این سوره در مدینه نازل شده که درباره «وحشی» قاتل «حمزه» و از اول آیه (قُلْ یا عِبادِیَ) تا آخر آیه سوم می باشد.
این سوره در ترتیب مصحف سی و نهمین سوره و در ترتیب نزول پنجاه و نهمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره سبا و پس از آن سوره غافر نازل شده است.
«شامیان» این سوره را هفتاد و پنج، «کوفیان» هفتاد و سه و دیگران هفتاد و دو آیه شماره کرده اند.
از خلال آیات این سوره برمی آید که مشرکین معاصر رسول خدا (ص) از آن جناب درخواست کرده اند که از دعوتش به سوی توحید و از تعرض به خدایان ایشان صرف نظر کند، و گر نه نفرین خدایان گریبانش را خواهد گرفت. در پاسخ آنان این سوره که به وجهی قرین سوره" ص" است، نازل شده و به آن جناب تاکید کرده که دین خود را خالص برای خدای سبحان کند، و اعتنایی به خدایان مشرکین نکند، و علاوه بر آن به مشرکین اعلام نماید که مامور به توحید و اخلاص دین است، توحید و اخلاصی که آیات و ادله وحی و عقل همه بر آن تواتر دارند. و لذا می بینیم خدای سبحان در خلال سوره چند نوبت کلام را متوجه این مساله می سازد، مثلا در آغاز سوره می فرماید:" فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ" و باز در آیه بعدی می فرماید:" أَلا لِلَّهِ الدِّینُ الْخالِصُ" سپس در وسط سوره دوباره به این مساله بر میگردد و می فرماید:" قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ" و باز در آیه 14 میفرماید:
" قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِینِی" و در آیه 15 می فرماید:" فَاعْبُدُوا ما شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ". آن گاه در آیه 30 اعلام می دارد که:" إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ ..." و در آیه 36 می پرسد:" أَ لَیْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ وَ یُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ" و در آیه 39 تهدید می کند به اینکه:" قُلْ یا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلی مَکانَتِکُمْ إِنِّی عامِلٌ" و در آیه 64 می فرماید:" قُلْ أَ فَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجاهِلُونَ" و همچنین اشارات دیگری که همه دلالت بر این دارد که مشرکین از آن جناب خواسته بودند دست از دعوت به توحید بردارد.
آن گاه به استدلال بر یکتایی خدا در ربوبیت و الوهیت پرداخته، هم از طریق وحی و هم از طریق برهان عقلی، و هم از راه مقایسه بین مؤمنین و مشرکین، آن را اثبات میکند. و مقایسه مزبور مقایسه ای لطیف است. چند نوبت مؤمنین را به بهترین اوصاف ستوده، و به پاداشهایی که به زودی در آخرت دارند بشارت میدهد. و هر جا سخن از مشرکین به میان آورده- علاوه بر وبال اعمالشان، که در دنیا گریبانشان را میگیرد، وبالی نظیر آن وبالها که به سایر امت های گذشته به کیفر تکذیب آیات خدا رسید، و آن عبارت بود از خواری در دنیا که البته عذاب آخرت قابل مقایسه با آن نیست- ایشان را به خسران و عذاب آخرت بشارت میدهد. و به همین منظور در این سوره- و مخصوصا در آخرش- روز قیامت را به روشن ترین اوصافش وصف کرده، و در همین جا سوره را خاتمه داده است
wikiahlb: سوره_زمر