[ویکی فقه] اِبْن ِ داوودِ حِلّی ، ابومحمد حسن بن علی ، ملقب به تقی الدین ، سلطان العلماء و تاج المحدثین (۶۴۷ - بعد از ۷۰۷ ق/ ۱۲۴۹- بعد از ۱۳۰۷ م) رجالی ، فقیه و ادیب امامی و از علماى بزرگ شیعه در قرن هفتم هجرى است.
شیخ تقى الدین، ابو محمد، حسن بن على بن داود حلى، از علماى بزرگ شیعه در قرن هفتم هجرى، در پنجم جمادى الثانى سال ۶۴۷ هجرى در شهر حله به دنیا آمد. پدرش از روى علاقه اى که به اهل بیت عصمت و طهارت داشت نام او را حسن نهاد. او از همان کودکى ذوق و استعداد فراوانى از خود نشان داد و پدرش نیز به همین خاطر وى را براى فراگیرى علوم اهل بیت علیهم السلام مهیا ساخت. تحصیلات شهر حله در آن دوران مرکز علم و دانش بود و علما و دانشمندان بزرگى به آن شهر آمده بودند. مدارس علمیه بزرگى در شهر حله تأسیس شده بود و شخصیت هایى مانند محقق حلی و علامه حلی و خاندان طاووس و چهره هاى بزرگ دیگرى به فراگیرى و آموزش علم و دانش مشغول بودند. در مجلس درس محقق حلى بیش از چهار صد مجتهد شرکت مى کردند که هر یک ستاره اى درخشان در آسمان علم و فقاهت بودند. ابن داود در چنین محیطى و در محضر علماى بزرگ و اندیشمندان نام آور آن دوران علوم و معارف اسلامى را فرا گرفت. از زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست .
ابن داوود حلی ، حسن ، کتاب الرجال ، به کوشش جلال الدین حسینی ارموی ، ج۱، ص۲۲۷، تهران ، ۱۳۴۲ش .
ابن داود دانشمندى فاضل و شخصیتى برجسته و فقیهى بزرگ و انسانى صالح و اندیشمندى محقق و ادیبى ماهر بود و در اجازه هاى روایى و کتاب هاى علم رجال از او به« سلطان العلما» و« تاج المحدثین» تعبیر مى کنند. او در علم فقه و اصول، تفسیر، ادبیات، نحو، صرف، معانى، بیان، بدیع، عروض و در علم اصول عقاید و منطق چهره اى برجسته بود. وى معاصر با علامه حلى و هم درس او و یکسال بزرگتر از او بود و با عبدالکریم بن طاووس دوست و هم بحث بود. آنان از تربیت شدگان مجلس درس محقق حلى صاحب شرایع به شمار مى آمدند.
سخنان علما
...
شیخ تقى الدین، ابو محمد، حسن بن على بن داود حلى، از علماى بزرگ شیعه در قرن هفتم هجرى، در پنجم جمادى الثانى سال ۶۴۷ هجرى در شهر حله به دنیا آمد. پدرش از روى علاقه اى که به اهل بیت عصمت و طهارت داشت نام او را حسن نهاد. او از همان کودکى ذوق و استعداد فراوانى از خود نشان داد و پدرش نیز به همین خاطر وى را براى فراگیرى علوم اهل بیت علیهم السلام مهیا ساخت. تحصیلات شهر حله در آن دوران مرکز علم و دانش بود و علما و دانشمندان بزرگى به آن شهر آمده بودند. مدارس علمیه بزرگى در شهر حله تأسیس شده بود و شخصیت هایى مانند محقق حلی و علامه حلی و خاندان طاووس و چهره هاى بزرگ دیگرى به فراگیرى و آموزش علم و دانش مشغول بودند. در مجلس درس محقق حلى بیش از چهار صد مجتهد شرکت مى کردند که هر یک ستاره اى درخشان در آسمان علم و فقاهت بودند. ابن داود در چنین محیطى و در محضر علماى بزرگ و اندیشمندان نام آور آن دوران علوم و معارف اسلامى را فرا گرفت. از زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست .
ابن داوود حلی ، حسن ، کتاب الرجال ، به کوشش جلال الدین حسینی ارموی ، ج۱، ص۲۲۷، تهران ، ۱۳۴۲ش .
ابن داود دانشمندى فاضل و شخصیتى برجسته و فقیهى بزرگ و انسانى صالح و اندیشمندى محقق و ادیبى ماهر بود و در اجازه هاى روایى و کتاب هاى علم رجال از او به« سلطان العلما» و« تاج المحدثین» تعبیر مى کنند. او در علم فقه و اصول، تفسیر، ادبیات، نحو، صرف، معانى، بیان، بدیع، عروض و در علم اصول عقاید و منطق چهره اى برجسته بود. وى معاصر با علامه حلى و هم درس او و یکسال بزرگتر از او بود و با عبدالکریم بن طاووس دوست و هم بحث بود. آنان از تربیت شدگان مجلس درس محقق حلى صاحب شرایع به شمار مى آمدند.
سخنان علما
...