[ویکی اهل البیت] تاریخ نگارانی که شرح حال سعد را نوشته اند، از او به نیکی یاد کرده و مورد ستایش قرار داده اند. شیخ طوسی می نویسد: سعد بن سعد اشعری، صاحب «کتاب» است و نجاشی در «رجال» و علامه در «خلاصه» می فرماید: سعد بن سعد اهل قم و مورد اطمینان است.
شیخ کشی این روایت را نقل می فرماید: عبدالله بن صلت قمی به من خبر داد که در یکی از آخرین روزهای حیات امام جواد علیه السلام، خدمت حضرت مشرف شدم. شنیدم که امام معصوم علیه السلام فرمود: «خدا صفوان بن یحیی را جزای نیکو عنایت فرماید. در حق محمد بن سنان و زکریا بن آدم دعا کردند و فرمودند که به عهد و پیمان خود درباره من وفا کردند، اما امام نامی از «سعد اشعری» نبرد. من مرتبه ای دیگر به حضور امام رفتم، فرمود خداوند صفوان بن یحیی و محمد بن سنان و زکریا بن آدم و سعد بن سعد را خیر دهد؛ زیرا نسبت به من وفاداری کردند.
این روایت گویای شخصیت والای سعد بن سعد، نزد حضرت جواد علیه السلام است. در این حدیث امام ایشان را دعا کرد و در ردیف بزرگان فقه و حدیث به حساب آورد. یقیناً این اعتبار معنوی به دلیل روح بلند و مقام رفیع این محدث جهان تشیع است.
سایر دانشمندان و گزارش دهندگان مانند علامه مامقانی هم که تألیف هایی در زمینه زندگی بزرگان تاریخ تشیع نوشته اند، همان سخنان برجستگان رجال شیعه را ذکر کرده اند.
شیخ طوسی و نجاشی او را از یاران و راویان حضرت امام رضا و حضرت امام جواد علیهم السلام می دانند و از حدیثی هم که کشی نقل کرده استفاده می شود که او از راویان و یاران حضرت جوادالائمه علیه السلام بوده بعضی از علماء معاصر هم همین مطلب را مورد تأیید قرار داده اند.
سعد برای شناخت مکتب و اخبار اهل بیت عصمت علیهم السلام از شهر قم به مدینه یا خراسان هجرت کرد. او این راه طولانی را طی طریق کرد تا از دریای بی انتهای دانش امام علیه السلام قطره ای برگیرد و از خرمن علم او، خوشه ای برچیند. آری او نمونه این خبر معروف است که امام صادق علیه السلام فرمود: یک نفر از شیعیان ما که اخبار و روایات ما را بین پیروان ما منتشر کند قلب ها و جان های آن ها به نور دین محکم شود، از هزار نفر عابد، که تنها اهل دعا و ذکراند ولی مبلغ رسالت الهی نیستند بهتر است.
«سعد» از چند نفر، روایت نقل می کند که عبارتند از:
وی مورد اطمینان و از یاران حضرت امام رضا علیه السلام بود.
شیخ کشی این روایت را نقل می فرماید: عبدالله بن صلت قمی به من خبر داد که در یکی از آخرین روزهای حیات امام جواد علیه السلام، خدمت حضرت مشرف شدم. شنیدم که امام معصوم علیه السلام فرمود: «خدا صفوان بن یحیی را جزای نیکو عنایت فرماید. در حق محمد بن سنان و زکریا بن آدم دعا کردند و فرمودند که به عهد و پیمان خود درباره من وفا کردند، اما امام نامی از «سعد اشعری» نبرد. من مرتبه ای دیگر به حضور امام رفتم، فرمود خداوند صفوان بن یحیی و محمد بن سنان و زکریا بن آدم و سعد بن سعد را خیر دهد؛ زیرا نسبت به من وفاداری کردند.
این روایت گویای شخصیت والای سعد بن سعد، نزد حضرت جواد علیه السلام است. در این حدیث امام ایشان را دعا کرد و در ردیف بزرگان فقه و حدیث به حساب آورد. یقیناً این اعتبار معنوی به دلیل روح بلند و مقام رفیع این محدث جهان تشیع است.
سایر دانشمندان و گزارش دهندگان مانند علامه مامقانی هم که تألیف هایی در زمینه زندگی بزرگان تاریخ تشیع نوشته اند، همان سخنان برجستگان رجال شیعه را ذکر کرده اند.
شیخ طوسی و نجاشی او را از یاران و راویان حضرت امام رضا و حضرت امام جواد علیهم السلام می دانند و از حدیثی هم که کشی نقل کرده استفاده می شود که او از راویان و یاران حضرت جوادالائمه علیه السلام بوده بعضی از علماء معاصر هم همین مطلب را مورد تأیید قرار داده اند.
سعد برای شناخت مکتب و اخبار اهل بیت عصمت علیهم السلام از شهر قم به مدینه یا خراسان هجرت کرد. او این راه طولانی را طی طریق کرد تا از دریای بی انتهای دانش امام علیه السلام قطره ای برگیرد و از خرمن علم او، خوشه ای برچیند. آری او نمونه این خبر معروف است که امام صادق علیه السلام فرمود: یک نفر از شیعیان ما که اخبار و روایات ما را بین پیروان ما منتشر کند قلب ها و جان های آن ها به نور دین محکم شود، از هزار نفر عابد، که تنها اهل دعا و ذکراند ولی مبلغ رسالت الهی نیستند بهتر است.
«سعد» از چند نفر، روایت نقل می کند که عبارتند از:
وی مورد اطمینان و از یاران حضرت امام رضا علیه السلام بود.
wikiahlb: سعد_بن_سعد_اشعری_قمی