سرس

سِرِس[ ۱۴] ( به انگلیسی: Ceres ) ( نماد: ) [ ۱۵] نخستین سیارهٔ کوتولهٔ کشف شده و بزرگ ترین سیارک در کمربند سیارکی و بین مدار مریخ و مشتری است. قطر آن ۹۴۵ کیلومتر است و از نظر بزرگی سی وسومین جرم شناخته شدهٔ منظومهٔ خورشیدی است. سرس یک سوم جرم کمربند سیارکی را تشکیل می دهد؛ و تنها شیء شناخته شدهٔ کمربند سیارکی است که دارای تعادل هیدرواستاتیکی است. [ ۱۶] قدر ظاهری سرس از زمین بین ۶٫۷ تا ۹٫۳ است و بنابراین حتی در درخشان ترین حالتش، چنان تاریک است که با چشم غیرمسلح دیده نمی شود مگر اینکه آسمان به شدت تاریک باشد.
سرس در ۱ ژانویهٔ ۱۸۰۱ توسط جوزپه پیاتسی در پالرمو کشف شد. ابتدا به عنوان یک سیاره در نظر گرفته شد، اما در دههٔ ۱۸۵۰ زمانی که اشیاء دیگری در مدار مشابه کشف شدند به عنوان یک سیارک طبقه بندی شد.
هستهٔ سرس از سنگ و گوشتهٔ آن از یخ تشکیل شده است، و ممکن است اقیانوسی از آب مایع در زیر لایه یخ داشته باشد. سطح سرس احتمالاً مخلوطی از یخ آب و مواد معدنی مختلف هیدراته مثل کربنات ها و رس است. در ژانویهٔ ۲۰۱۴، انتشار بخار آب از مناطق مختلف سرس کشف شد. این مسئله غیرمنتظره بود، چون انتشار بخار آب از ویژگی های ستارهٔ دنباله دار است و اجرام بزرگ در کمربند سیارکی این ویژگی را ندارند.
دان فضاپیمای رباتیک ناسا در ششم مارس ۲۰۱۵ وارد مدار سرس شد. عکس هایی که در جلسات تصویربرداری که از ژانویهٔ ۲۰۱۵ در حالی که فضاپیما به سرس نزدیک می شد گرفته می شد و وضوح آن ها بیش از تصاویر گذشته بود نشان داد که سرس سطحی پوشیده از آتشفشان دارد. دو نقطهٔ روشن متمایزی ( یا سپیدایی بالا ) که داخل یک دهانه ( متفاوت با نقاط روشنی که پیش تر در تصاویر گرفته شده با تلسکوپ هابل وجود داشت ) در تصاویر گرفته شده در ۱۹ فوریهٔ ۲۰۱۵ دیده شد، موجب شد منشأ آن ها یخ فشان ها یا فوران آب در نظر گرفته شود. در ۳ مارس ۲۰۱۵، یکی از سخنگویان ناسا گفت: «نقاط احتمالاً موادی مانند یخ یا نمک هستند که بسیار منعکس کنندهٔ نور هستند، اما وجود یخ فشان ها بعید است. » ۱۱ مهٔ ۲۰۱۵، ناسا تصویری را با وضوح بالا منتشر کرد که به جای یک یا دو نقطه در واقع چندین نقطه را نشان می داد. در ۹ دسامبر ۲۰۱۵، دانشمندان ناسا گزارش دادند که نقاط درخشان روی سرس ممکن است مربوط به نوعی نمک، به ویژه آب نمکی باشد که حاوی منیزیم سولفات هگزا هیدریت ( MgSO4·6H2O ) است؛ نقاط روشن همچنین ممکن است با خاک رس غنی از آمونیاک مرتبط باشد. در ژوئن ۲۰۱۶، بررسی این نقاط با طیف مادون قرمز مشخص کرد که با سدیم کربنات ( Na2CO3 ) سازگاری بیشتری دارد و نشان می دهد که فعالیت های زمین شناسی احتمالاً در ایجاد نقاط روشن دخالت داشته است.

سرس (اسطوره). سِرِس، در اساطیر رومی و دین روم باستان، الهه کشاورزی و رستنی ها و همینطور الهه زراعت غلات و نباتات بود، و از سویی الهه باروری و روابط مادرانه به شمار می آمد. آیین های پرستش او، دارای اشکال مختلفی بود. او خدای مرکزی در تریاد یا سه گانه رومی که اصطلاحاً تریاد پلبیان یا سه گانه آونتین خوانده می شد، به شمار می آمد، و بعلاوه همراه با دخترش پروسرپینا، جفتی را تشکیل می دادند که رومیان آن را به عنوان «آیین های یونانی مربوط به الهه زراعت و رستنی» توصیف می کردند. او در ازدواج های رومیان و همینطور در مراسم مربوط به تشییع جنازه آنان نقش اساسی را ایفا می کرد. هفت روز از روزهای ماه آوریل، به وی تعلق داشت که در آن جشنواره معروف به سرآلیا برگزار می شد که شامل مراسم محبوب لودی سری آلیز ( بازی های خاص سرس ) بود. او در ماه مه، و در جریان جشن یا جشنواره آمباروالیا، که در زمان برداشت محصولات کشاورزی برگزار می شد نیز، گرامی داشته می شد. اعمال و وظایف او و همینطور آیین های پرستشش، شبیه معادل یونانی او، دمتر می باشد و این الهه یونانی، در بسیاری از جنبه های اساطیری با سرس، مشترک است. [ ۱]
سرس، خدابانوی کهن لاتین، خدابانوی رُستنی ها محسوب می شد و همچون همتای یونانی خود دمتر، در پیوند با دیونیزوس بود.
در سال ۴۹۶ قبل از میلاد، سرس در قحطسالی که پیش آمد با دمتر یگانه شد، چراکه با اتکای بر پیشگوئی های کتاب های یونانی، رم ناچار شد کیش دمتر و دیونیزوس را بپذیرد. [ ۲]

سرس (یونان). شهر سرس در استان مقدونیه مرکزی در کشور یونان واقع شده است که دارای جمعیت ۵۶٬۶۹۴[ ۱] نفر می باشد.

سرس (اخترشناسی). سِرِس (اخترشناسی)(Ceres)
بزرگ ترینِ سیّارک، با قطر ۹۴۰ کیلومتر، و نخستین سیّارک کشف شده. اخترشناس ایتالیایی، جوزپّه پیاتسی، در ۱۸۰۱ آن را کشف کرد. سِرِس هر۴.۶ سال یک بار در فاصلۀ متوسط ۴۱۴ میلیون کیلومتری بر گِرد خورشید می گردد. جِرم آن حدود۰.۰۱۴ جِرم ماه است.

سرس (اسطوره). سِرِس (اسطوره)(Ceres)
در اساطیر روم، الهۀ رستنی ها، نماد باروری زمین و حامی تجارت غله. آیین وی در ۴۹۶ پ م در روم پایه گذاری شد. وی همتای دمتر در اساطیر یونان است. در ۴۹۳پ م پرستشگاه سرس در ساحل رود آوِنتینهبنا شد. بعدها که تجارت غله در اختیار طبقۀ محروم رومیان قرار گرفت، این معبد به مرکز تجمع پلبین هاتبدیل شد. برگزاری مراسم بزرگداشت این الهه که کریالیا/لودی سریالیسنام داشت، به پیش از ۲۰۲ پ م برمی گردد. این مراسم هرساله از دوازدهم تا نوزدهم آوریل برگزار می شد.