گوشته

دانشنامه عمومی

گوشته یا جبه به قسمتی از زمین گویند که در فاصلۀ ۲۹۰۱ کیلومتری از سطح زمین قرار دارد. گوشته حدفاصل بین پوسته و هسته می باشد. گوشته حالتی نیمه جامد دارد و مانند خمیر می باشد. گوشته اطراف هسته را فرا گرفته است، مواد سازنده گوشته: سیلسیم، اکسیژن، آهن، منیزییم، کلسیم.
از گوشته توده ای داغ و صعودکننده از ماگما ( همان مذاب ) منشأ می گیرد که به آن زبانهٔ گوشته[ ۱] می گویند.
بخشی از گوشتهٔ زمین در عمق کمتر از حدود ۷۰۰ کیلومتر را روگوشته[ ۲] ( گوشته فوقانی ) می گویند. به بخشی از گوشتهٔ زمین، از عمق ۷۰۰ تا ۲۹۰۰ کیلومتر زیرگوشته[ ۳] گفته می شود. بخشی از گوشتهٔ بالایی زمین، واقع در زیر سنگ کُره که سست است و در آن ماگما تولید می شود، سست کُره[ ۴] نام دارد. [ ۵]
عکس گوشتهعکس گوشته

گوشته (جانداران). گوشته ( به انگلیسی: Flesh ) ، اصطلاحی برای برخی از بافت های نرم جانداران است. جانداران مختلف چندسلولی دارای بافت های نرم هستند که ممکن است «گوشته» نامیده شوند. در پستانداران، از جمله انسان، «گوشته» بافت های عضلانی و چربی را پوشش می دهد، اما برای نمونه بافت مغز را پوشش نمی دهد.
در زمینه آشپزی به گوشته حیوانات ( و گهگاه گیاهان ) گوشت گفته می شود.
در گروه های خاص حیوانی مانند مهره داران، نرم تنان و بندپایان، گوشته به ترتیب از ساختارهای غیرگوشته ای بدن مانند استخوان، پوستک و اسکلت بیرونی متمایز می شود. [ ۱]
در گیاهان، گوشته بافت نرم است که ساختارهایی مانند میوه های خوراکی را تشکیل میدهد، در مقابل ساختارهای سخت مانند میوه های غیرگوشته ای و چوب است. در قارچ ها، «گوشته» به تراما ( Trama ) ، قسمت نرم و داخلی قارچ یا بدن میوه اشاره دارد. [ ۲]
استفاده محدودتر از این ممکن است در برخی از زمینه ها مانند هنرهای تجسمی وجود داشته باشد، جایی که «گوشته» ممکن است فقط به پوست قابل رویت انسان اشاره کند، در مقابل قسمت هایی از بدن که توسط لباس و مو پوشانده شده است. «گوشته» به عنوان توصیف کننده رنگ، معمولاً به رنگ پوست مایل به صورتی/ رنگ پوست کمرنگ انسان قفقازی اشاره دارد.
عکس گوشته (جانداران)عکس گوشته (جانداران)عکس گوشته (جانداران)عکس گوشته (جانداران)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

گوشته (mantle)
منطقۀ میانی زمین، بین پوسته و هسته، و تشکیل دهندۀ ۸۲ درصد حجم زمین. در مرز بین گوشته و پوستۀ بالای آن، ناپیوستگی موهورو ویچ، با عمق متوسط ۳۲ کیلومتر، قرار دارد. مرز پایینی با هسته ناپیوستگی گوتنبرگ نام دارد و عمق متوسط آن ۲,۹۰۰ کیلومتر است. گوشته به سه ناحیۀ گوشتۀ بالایی، منطقۀ گذار، و گوشتۀ زیرین تقسیم می شود. این تقسیم بندی مبتنی بر سرعت های متفاوتی است که امواج لرزه ای در این نواحی حرکت می کنند. گوشتۀ بالایی شامل منطقه ای است که مشخصۀ آن سرعت پایین امواج لرزه ای است و منطقۀ سرعت پایین نامیده می شود. عمق این منطقه از ۷۲ کیلومتر تا ۲۵۰ کیلومتر متغیر است. این منطقه متناظر با سست کُره است که صفحه های سنگ کُره روی آن می لغزند. سرعت امواج لرزه ای در گوشتۀ بالایی کمتر از منطقۀ گذار است و در منطقۀ گذار نیز امواج با سرعتی کمتر از گوشتۀ زیرین حرکت می کنند. پخش سریع تر امواج لرزه ای در گوشتۀ زیرین مبیّن آن است که این ناحیه از گوشتۀ بالایی متراکم تر است. گوشته اساساً از منیزیوم، سیلیسیم، اکسیژن، و به شکل کانی سیلیکاتی تشکیل شده است. در گوشتۀ بالایی، سیلیسیمِ کانی های سیلیکاتی، مانند اولیوین، با چهار اتم اکسیژن احاطه شده است. در اعماق منطقۀ گذار، فشارهای بالا سبب تراکم بیشتر اتم های اکسیژن می شوند، به طوری که بعضی از اتم های سیلیسیم با شش اتم اکسیژن احاطه می شوند و در نتیجه، سیلیکاتهای منیزیوم با ساختارهای نارسنگ (گارنت) و پیروکسن به وجود می آید. در بخش های باز هم عمیق تر، همۀ اتم های سیلیسیم با شش اتم اکسیژن احاطه می شوند، به طوری که در آن جا کانی پرووسکیت (MgSiO۳) فراوان تر است.

پیشنهاد کاربران

بپرس