رمق.[ رَ م ِ ] ( ع ص ) عیش رمق ؛ اندک از معیشت که باقی جان را نگاه دارد. ( منتهی الارب ). آنچه رمق را حفظ کند.( از اقرب الموارد ). رُمْقة. رَماق. رِماق. مُرَمَّق.( از متن اللغة ). رجوع به رمقة و رماق و مرمق شود.
رمق. [ رُم ْ م َ ] ( ع ص ) ضعیف و سست. ( منتهی الارب ). ضعیف. ( از اقرب الموارد ).
رمق. [ رُ م ُ ] ( ع ص ، اِ ) درویشان که روزگار را به اندک معیشت گذارند.ج ِ رامِق و رَموق. ( منتهی الارب ). فقیرانی که به اندک مایه از معیشت اکتفاء کنند. ( از اقرب الموارد ) ( ازمتن اللغة ). || بدخواهان. ( منتهی الارب ). حاسدان. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). حسودان. || اندکی از مایه زندگی. ( از متن اللغة ).
رمق. [ رَ م َ ] ( ع اِ ) باقی جان. ( دهار ) ( منتهی الارب ). باقی دمه. ( دهار ). بقیه حیات. ج ، ارماق. ( از اقرب الموارد ). حُشاشة. ( السامی ).بقیه جان. ( غیاث اللغات ). نفس آخرین. ( از متن اللغة ). رمخ و باقی جان. ( ناظم الاطباء ) : مرا سد رمق حاصل می بود. ( کلیله و دمنه ). و مژده داد که خواجه را رمقی باقی است. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 74 ). و در حفظ رمق می کوشیدند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 296 ).
کسی در بیابان سگی تشنه یافت
برون از رمق در حیاتش نیافت.
سعدی.
- رمق ماندن ؛ هنوز زنده بودن. هنوز روح از بدن کاملاً مفارقت نکردن : از من رمقی به سعی ساقی مانده ست
وز صحبت خلق بی وفاقی مانده ست.
( منسوب به خیام ).
گو رمقی بیش نماند از ضعیف چند کند صورت بیجان بقا.
سعدی.
بعد شبان روزی دگر بر کنار افتاد از حیاتش رمقی مانده. ( گلستان ).- سد رمق کردن ؛ مانع فراق جان از بدن شدن. جلو مفارقت روح را گرفتن : و بعضی به گیاه و کشت سد رمق می کردند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 296 ).
|| در تداول فارسی زبانان ، زور. قوت. قدرت. تاب و توان : و من چون اندک رمقی بازیافتم... ( ترجمه تاریخ یمینی ص 329 ).بیشتر بخوانید ...