رفع بلا از حضرت ایوب

[ویکی فقه] وقتی حضرت ایوب (علیه السلام) دیگر هیچ نداشت و تنها و مظلوم شد، همچنان به صبر و شکر ادامه داد و از امتحان الهی پذیرفته گردید، تا این که خداوند به او لطف کرد و سلامتی و جوانی او را به او برگردانید، و او را مشمول انواع نعمت ها کرد.
در قرآن کریم در آیه ۴۲ و ۴۳ سوره صاد می خوانیم خداوند به ایوب (علیه السّلام) چنین وحی کرد: «ارکض برجلک هذا مغتسل بارد و شراب و وهبنا له اهله و مثلهم معهم رحمه منّا و ذکری لاولی الالباب؛ پای خود را بر زمین بکوب! این چشمه خنک برای شستشو و نوشیدن است، و افراد خانواده اش را به او بخشیدیم، و همانند آنان را بر آنها افزودیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکّری برای اندیشمندان.»و در آیه ۴۴ صاد می فرماید: «انّا وجدناه صابرا نعم العبد انّه اوّاب؛ ما ایوب (علیه السّلام) را صبور و شکیبا یافتیم، او چه بنده خوبی است که بسیار بازگشت کننده به سوی خداست.»ایوب (علیه السّلام) بدن خود را با آب آن چشمه زلال شستشو نمود، و از آن نوشید، تمام دردها و رنج ها از بدنش برطرف گردید سپس آن چه او از اموال و زراعت و دام و فرزندان را از دست داده بود، همه به اذن خدا بازگشتند و بهتر و افزون تر از قبل، به سراغ ایوب آمدند. او لباس زیبا پوشید و برخاست و در مکان بلندی نشست. پس از آن که او در کنار چشمه زیر درخت های خوش رنگ با چهره جوان و زیبا نشسته بود غرق در نعمت ها و الطاف الهی شده بود.
همسر حضرت ایوب
مطابق روایات، همسرش رُحْمه که در به در بیابان ها بود به یاد شوهر افتاد، گرچه شوهرش ایوب (علیه السّلام) او را طرد کرده بود، ولی او به یاد شوهر دردمندش افتاد و تصمیم گرفت برای دیدار او باز گردد، به سوی مکان استراحت ایوب (علیه السّلام) حرکت کرد، وقتی که نزدیک آن جا رسید، دید همه چیز فرق کرده و نعمت های فراوانی جایگزین قحطی و خشکی و بلاها شده است. رُحْمه هر چه در آن جا به جستجوی شوهر پرداخت او را نیافت و از فراق شوهر گریه کرد، و ایوب از آن مکان بلند او را می دید. ایوب (علیه السّلام) شخصی را نزد رُحْمه فرستاد، آن شخص نزد او آمد او را سرگردان یافت پرسید: «در جستجوی چه هستی؟ ای کنیز خدا؟» رُحْمه گریه کرد و گفت: «در جستجوی آن مبتلا به بیماری هستم که در این محل افتاده بود، نمی دانم چه بر سرش آمده و آیا از دنیا رفته است؟»آن شخص او را نزد ایوب (علیه السّلام) برد، او ایوب (علیه السّلام) را نمی شناخت، زیرا ایوب (علیه السّلام) جوان و زیبا شده بود. در این هنگام بین ایوب و او گفتگوی زیر رخ داد.ایوب: ایوب چه نسبتی با تو داشت؟رُحْمه در حالی که گریه می کرد گفت: او شوهر من است آیا او را دیده ای؟ایوب: آیا اگر او را بنگری او را می شناسی؟رُحْمه: آیا کسی هست که شوهر و سرپرستش را نشناسد؟در این هنگام رُحْمه به چهره ایوب (علیه السّلام) نگریست، چهره زیبای ایوب او را مجذوب کرد و گفت: «آن هنگام که شوهرم ایوب در سلامت بود، شبیه ترین انسان ها به تو بود.»ایوب: من همان ایوب هستم، که به من امر کردی تا گوسفندی را به نام ابلیس ذبح کنم، من از فرمان خدا اطاعت کردم، و از دستور شیطان سرپیچی نمودم، و به درگاه خدا به نیایش و راز و نیاز پرداختم، خداوند به من لطف کرد و نعمت هایش را به من باز گردانید. آن گاه رُحْمه خوشحال شد و زندگی خوش را در کنار شوهرش ایوب از سر گرفتند و به خوشی و شادکامی به زندگی شیرین خود ادامه دادند.
روش مردان حق
آری این است نتیجه درخشان صبر، شکر و سپاس که گفته اند:صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند •••••• بر اثر صبر نوبت ظفر آیدآری مردان حق با دگرگون شدن نعمت ها، هرگز خود را نمی بازند، افکار و برنامه هایشان عوض نمی شود، آنها در آسایش و بلا، در سلامت و بیماری، در همه حال رابطه نزدیک و تنگاتنگ با خداوند دارند، روح آنها همچون اقیانوس کبیر است که طوفان ها آرامش آن را به هم نمی زند، بر اثر انبوه حوادث تلخ، مایوس و پژمرده نمی گردند، و از آزمایش های الهی، راست قامت بیرون می آیند، این است درس بزرگ زندگی حضرت ایوب (علیه السّلام).
جدایی رحمه از ایوب
...