رضاع

[ویکی فقه] شیر خوردنی را که با شرایط که در شرع مقرر گردیده که موجب محرمیت می گردد را رضاع می گویند. از آن در بابهای طهارت، صوم، تجارت، نکاح، عتق، شهادات، حدود و دیات سخن گفته اند.
رِضاع شیر خوردن از پستان را می گویند.
احکام رضاع
...

[ویکی شیعه] رِضاع، به معنای شیردادن است که از آن در باب های مختلف فقه بحث می شود. رضاع سبب مَحْرمیت می شود و به کسانی که از راه آن مَحْرم می شوند، محارم رضاعی می گویند. برای شیردهی در منابع حدیثی، فقهی و حقوقی آداب، احکام و قوانین ویژه ای آمده است.
رضاع به معنای مکیدن شیر از پستان است. و در اصطلاح فقهی به شیردادن به کودک گفته می شود. رضاع همچنین از اسباب محرمیت است. به شیردادنی که محرمیت را به دنبال دارد، محرمیت رضاعی می گویند.
مسئله رضاع و برخی از احکام آن، در آیه رضاع آمده است. همچنین قرآن، ازدواج با محارم رضاعی را حرام کرده و برخی از آنها را برشمرده است. در منابع حدیثی نیز روایاتی ذیل «باب الرضاع» آمده است. فقیهان از رضاع در باب های طهارت، صوم، تجارت، نکاح، شهادات، حدود و دیات سخن گفته اند. ماده های ۱۰۲۴ و ۱۱۷۶ قانون مدنی ایران به رضاع و محرمیت رضاعی اختصاص یافته است.

رِضاع
اصطلاحی فقهی، یعنی شیردادن بچۀ دیگری تا ۲سالگی، با شرایطی ویژه. رضاع، همانند نسب، موجب محرمیت است. هر زنی که به سبب رضاع، مادر، دختر، خواهر، عمه، خاله، برادرزاده، و خواهرزاده رضاعی کسی شود، ازدواج با او حرام است. از شرایط تحقق رضاع در امامیه آن است که شیر از پستان خورده شود، یا با آن استخوان بچه محکم شود یا گوشتش بروید، یا آن که دو روز و یک شب را منحصراً از شیر استفاده کند و یا آن که پانزده روز تمام از شیر زن بخورد. دربارۀ نحوه و تعداد دفعات شیردادن که موجب محرمیت می شود؛ بین فقیهان شیعی و اهل سنت اختلاف وجود دارد.