[ویکی فقه] رسالة حول مسالة رؤیة الهلال (کتاب). « رسالة حول مسئلة رویة الهلال» اثر آیت الله سید محمد حسین حسینی تهرانی است که به بحث در باره لزوم اشتراک افق برای رؤیت هلال برای کشورهای مسلمان پرداخته و ادله مربوط به آن را ارائه نموده است.
حاج سید محمد حسین بن محمد بن ابراهیم حسینی تهرانی ( متوفای ۱۴۱۶ ق). وی در ۲۴ محرم الحرام سال ۱۳۴۵ ق در خانوادۀ دانش و تقوا در تهران چشم به جهان گشود. در سن ۱۸ سالگی در سال ۱۳۶۳ ق به قم مهاجرت نموده و دروس سطح را در این حوزۀ مبارکه فرا می گیرد. سپس در درس خارج فقه آیت الله العظمی بروجردی ( متوفای ۱۳۸۱ ق) و درس خارج اصول آیت الله سید محمد محقق داماد ( متوفای ۱۳۸۸ ق) و دروس تفسیر، فلسفه ، کلام و اخلاق حضرت آیت الله علامه طباطبایی ( متوفای ۱۴۰۲ ق) حاضر شده و سالیان چند از آنان و به ویژه علامه طباطبایی که از زمان آشنایی از او جدا نشده و مانند سایه به دنبالش روان بود بهره های فراوان برد.در سال ۱۳۷۰ ق جهت تکمیل دروس خویش به حوزه علمیه نجف کوچ نموده و حدود هفت سال از درس های تفسیر و اصول آیت الله العظمی خویی ( متوفای ۱۴۱۳ ق)، آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی ( متوفای ۱۳۹۴ ق) و درس فقه و اصول آیت الله حاج شیخ حسین حلی بهره می برد. در سال ۱۳۷۷ ق به تهران بازگشته و در مسجد آباء و اجدادی خویش به امامت جماعت می پردازد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مشهد مقدس مهاجرت نموده و به تألیف، تدریس و تربیت شاگردان، اقامۀ شعائر دینی و راهنمایی مؤمنان مشغول می گردد وسرانجام آن مرد خدمتگزار دین پس از عمری سرشار از توفیق و خدمات دینی در ۷۱ سالگی و در نهم صفر الخیر ۱۴۱۶ ق بدرود حیات گفت. بدن مطهر این عالم وارسته پس از تشییع با شکوه و نماز به امامت حضرت آیت الله بهجت ، در صحن مطهر حضرت امام رضا علیه السلام به خاک سپرده شد.
حاج سید محمد حسین بن محمد بن ابراهیم حسینی تهرانی ( متوفای ۱۴۱۶ ق). وی در ۲۴ محرم الحرام سال ۱۳۴۵ ق در خانوادۀ دانش و تقوا در تهران چشم به جهان گشود. در سن ۱۸ سالگی در سال ۱۳۶۳ ق به قم مهاجرت نموده و دروس سطح را در این حوزۀ مبارکه فرا می گیرد. سپس در درس خارج فقه آیت الله العظمی بروجردی ( متوفای ۱۳۸۱ ق) و درس خارج اصول آیت الله سید محمد محقق داماد ( متوفای ۱۳۸۸ ق) و دروس تفسیر، فلسفه ، کلام و اخلاق حضرت آیت الله علامه طباطبایی ( متوفای ۱۴۰۲ ق) حاضر شده و سالیان چند از آنان و به ویژه علامه طباطبایی که از زمان آشنایی از او جدا نشده و مانند سایه به دنبالش روان بود بهره های فراوان برد.در سال ۱۳۷۰ ق جهت تکمیل دروس خویش به حوزه علمیه نجف کوچ نموده و حدود هفت سال از درس های تفسیر و اصول آیت الله العظمی خویی ( متوفای ۱۴۱۳ ق)، آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی ( متوفای ۱۳۹۴ ق) و درس فقه و اصول آیت الله حاج شیخ حسین حلی بهره می برد. در سال ۱۳۷۷ ق به تهران بازگشته و در مسجد آباء و اجدادی خویش به امامت جماعت می پردازد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مشهد مقدس مهاجرت نموده و به تألیف، تدریس و تربیت شاگردان، اقامۀ شعائر دینی و راهنمایی مؤمنان مشغول می گردد وسرانجام آن مرد خدمتگزار دین پس از عمری سرشار از توفیق و خدمات دینی در ۷۱ سالگی و در نهم صفر الخیر ۱۴۱۶ ق بدرود حیات گفت. بدن مطهر این عالم وارسته پس از تشییع با شکوه و نماز به امامت حضرت آیت الله بهجت ، در صحن مطهر حضرت امام رضا علیه السلام به خاک سپرده شد.
[ویکی نور] رسالة حول مسألة رؤیة الهلال، اثر آیت الله سید محمد حسین حسینی تهرانی است که آن را به زبان عربی، در نقد فتوای استاد خویش، حضرت آیت الله خویی، مبنی بر کفایت رؤیت هلال در یک ناحیه از عالم برای همه کشورهای اسلامی و عدم لزوم اتحاد بلاد در افق، تألیف نموده و آن را خدمت استاد فرستاده است.
از آن جا که فتوای استاد با ادله ای که بر آن اقامه نموده، در نظر مؤلف ناتمام بوده است، لذا به تألیف این رساله همت گمارده است.
کتاب، حاوی سه نامه از مؤلف و دو پاسخ از حضرت آیت الله خویی است.
برای آشنایی اجمالی با محتوای رساله و شیوه کار مؤلف، بخش هایی از آن را می آوریم: نگارنده، نخست، عین فتوای مشهور آیت الله سید ابوالقاسم خویی را همراه با ادله آن نقل کرده که خلاصه آن چنین است: «ظاهرا رؤیت هلال، در یکی از بلاد، برای همه بلاد دیگر کافی است مطلقا، چون اولا پیدایش ماه های قمری بر اساس وضعیتی است که ماه، در حرکت طبیعیی خود نسبت به خورشید می یابد و در نهایت، این حرکت، به حالت محاق درمی آید که در هیچ یک از بلاد، قابل رؤیت نیست و وقتی ازاین حالت بیرون آمد و امکان رؤیت آن پیدا شد، یک ماه قمری پایان می یابد و ماه قمری دیگر آغاز می شود و معلوم است که بیرون آمدن ماه از وضعیت مزبور، آغاز ماه قمری جدید برای همه بلاد است، نه برای برخی؛ گر چه در بعضی از جاها دیده شود و در برخی، خیر که این، به خاطر وجود موانع است و ربطی به عدم خروج آن از محاق ندارد...
ثانیا نصوصی دال بر فتوای مزبور وجود دارد، از جمله، امام صادق(ع)، در مورد شخصی که بیست و نه روز، روزه گرفته است، می فرماید: اگر بینه عادلی وجود دارد مبنی بر اینکه در شهری، مردم، بر اساس دیدن ماه، سی روز، روزه گرفته اند، وی یک روز را قضا می کند. اطلاق این روایت، دال بر این است که وقتی در شهری، ماه، سی روزه بود، در بقیه شهرها نیز همین گونه است؛ خواه افقشان یکی باشد خواه خیر...».
از آن جا که فتوای استاد با ادله ای که بر آن اقامه نموده، در نظر مؤلف ناتمام بوده است، لذا به تألیف این رساله همت گمارده است.
کتاب، حاوی سه نامه از مؤلف و دو پاسخ از حضرت آیت الله خویی است.
برای آشنایی اجمالی با محتوای رساله و شیوه کار مؤلف، بخش هایی از آن را می آوریم: نگارنده، نخست، عین فتوای مشهور آیت الله سید ابوالقاسم خویی را همراه با ادله آن نقل کرده که خلاصه آن چنین است: «ظاهرا رؤیت هلال، در یکی از بلاد، برای همه بلاد دیگر کافی است مطلقا، چون اولا پیدایش ماه های قمری بر اساس وضعیتی است که ماه، در حرکت طبیعیی خود نسبت به خورشید می یابد و در نهایت، این حرکت، به حالت محاق درمی آید که در هیچ یک از بلاد، قابل رؤیت نیست و وقتی ازاین حالت بیرون آمد و امکان رؤیت آن پیدا شد، یک ماه قمری پایان می یابد و ماه قمری دیگر آغاز می شود و معلوم است که بیرون آمدن ماه از وضعیت مزبور، آغاز ماه قمری جدید برای همه بلاد است، نه برای برخی؛ گر چه در بعضی از جاها دیده شود و در برخی، خیر که این، به خاطر وجود موانع است و ربطی به عدم خروج آن از محاق ندارد...
ثانیا نصوصی دال بر فتوای مزبور وجود دارد، از جمله، امام صادق(ع)، در مورد شخصی که بیست و نه روز، روزه گرفته است، می فرماید: اگر بینه عادلی وجود دارد مبنی بر اینکه در شهری، مردم، بر اساس دیدن ماه، سی روز، روزه گرفته اند، وی یک روز را قضا می کند. اطلاق این روایت، دال بر این است که وقتی در شهری، ماه، سی روزه بود، در بقیه شهرها نیز همین گونه است؛ خواه افقشان یکی باشد خواه خیر...».
wikinoor: رسالة_حول_مسألة_رؤیة_الهلال
[ویکی فقه] رساله حول مساله رؤیه الهلال (کتاب). « رسالة حول مسئلة رویة الهلال» اثر آیت الله سید محمد حسین حسینی تهرانی است که به بحث در باره لزوم اشتراک افق برای رؤیت هلال برای کشورهای مسلمان پرداخته و ادله مربوط به آن را ارائه نموده است.
حاج سید محمد حسین بن محمد بن ابراهیم حسینی تهرانی ( متوفای ۱۴۱۶ ق). وی در ۲۴ محرم الحرام سال ۱۳۴۵ ق در خانوادۀ دانش و تقوا در تهران چشم به جهان گشود. در سن ۱۸ سالگی در سال ۱۳۶۳ ق به قم مهاجرت نموده و دروس سطح را در این حوزۀ مبارکه فرا می گیرد. سپس در درس خارج فقه آیت الله العظمی بروجردی ( متوفای ۱۳۸۱ ق) و درس خارج اصول آیت الله سید محمد محقق داماد ( متوفای ۱۳۸۸ ق) و دروس تفسیر، فلسفه ، کلام و اخلاق حضرت آیت الله علامه طباطبایی ( متوفای ۱۴۰۲ ق) حاضر شده و سالیان چند از آنان و به ویژه علامه طباطبایی که از زمان آشنایی از او جدا نشده و مانند سایه به دنبالش روان بود بهره های فراوان برد.در سال ۱۳۷۰ ق جهت تکمیل دروس خویش به حوزه علمیه نجف کوچ نموده و حدود هفت سال از درس های تفسیر و اصول آیت الله العظمی خویی ( متوفای ۱۴۱۳ ق)، آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی ( متوفای ۱۳۹۴ ق) و درس فقه و اصول آیت الله حاج شیخ حسین حلی بهره می برد. در سال ۱۳۷۷ ق به تهران بازگشته و در مسجد آباء و اجدادی خویش به امامت جماعت می پردازد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مشهد مقدس مهاجرت نموده و به تألیف، تدریس و تربیت شاگردان، اقامۀ شعائر دینی و راهنمایی مؤمنان مشغول می گردد وسرانجام آن مرد خدمتگزار دین پس از عمری سرشار از توفیق و خدمات دینی در ۷۱ سالگی و در نهم صفر الخیر ۱۴۱۶ ق بدرود حیات گفت. بدن مطهر این عالم وارسته پس از تشییع با شکوه و نماز به امامت حضرت آیت الله بهجت ، در صحن مطهر حضرت امام رضا علیه السلام به خاک سپرده شد.
انگیزه تألیف
هدف از تألیف این رساله، رسیدن به یک وحدت نظر برای مسئله رؤیت هلال و رفع اختلاف های کشورهای اسلامی در ابتدای ماه های قمری بویژه ماه مبارک رمضان و شوال است.
ساختار
نگارنده، با استفاده از دیدگاه های فقهی برخی از فقهای شیعه بویژه فتاوای آیت الله سید ابو القاسم خویی و هم چنین اشکال هندسی و موقعیت ماه نسبت به زمین در طول یک ماه قمری و هم چنین با استناد به ادله شرعی( روایات)، به بحث در باره مسئله رؤیت هلال وکیفیت آن پرداخته است.
گزارش محتوا
...
حاج سید محمد حسین بن محمد بن ابراهیم حسینی تهرانی ( متوفای ۱۴۱۶ ق). وی در ۲۴ محرم الحرام سال ۱۳۴۵ ق در خانوادۀ دانش و تقوا در تهران چشم به جهان گشود. در سن ۱۸ سالگی در سال ۱۳۶۳ ق به قم مهاجرت نموده و دروس سطح را در این حوزۀ مبارکه فرا می گیرد. سپس در درس خارج فقه آیت الله العظمی بروجردی ( متوفای ۱۳۸۱ ق) و درس خارج اصول آیت الله سید محمد محقق داماد ( متوفای ۱۳۸۸ ق) و دروس تفسیر، فلسفه ، کلام و اخلاق حضرت آیت الله علامه طباطبایی ( متوفای ۱۴۰۲ ق) حاضر شده و سالیان چند از آنان و به ویژه علامه طباطبایی که از زمان آشنایی از او جدا نشده و مانند سایه به دنبالش روان بود بهره های فراوان برد.در سال ۱۳۷۰ ق جهت تکمیل دروس خویش به حوزه علمیه نجف کوچ نموده و حدود هفت سال از درس های تفسیر و اصول آیت الله العظمی خویی ( متوفای ۱۴۱۳ ق)، آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی ( متوفای ۱۳۹۴ ق) و درس فقه و اصول آیت الله حاج شیخ حسین حلی بهره می برد. در سال ۱۳۷۷ ق به تهران بازگشته و در مسجد آباء و اجدادی خویش به امامت جماعت می پردازد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مشهد مقدس مهاجرت نموده و به تألیف، تدریس و تربیت شاگردان، اقامۀ شعائر دینی و راهنمایی مؤمنان مشغول می گردد وسرانجام آن مرد خدمتگزار دین پس از عمری سرشار از توفیق و خدمات دینی در ۷۱ سالگی و در نهم صفر الخیر ۱۴۱۶ ق بدرود حیات گفت. بدن مطهر این عالم وارسته پس از تشییع با شکوه و نماز به امامت حضرت آیت الله بهجت ، در صحن مطهر حضرت امام رضا علیه السلام به خاک سپرده شد.
انگیزه تألیف
هدف از تألیف این رساله، رسیدن به یک وحدت نظر برای مسئله رؤیت هلال و رفع اختلاف های کشورهای اسلامی در ابتدای ماه های قمری بویژه ماه مبارک رمضان و شوال است.
ساختار
نگارنده، با استفاده از دیدگاه های فقهی برخی از فقهای شیعه بویژه فتاوای آیت الله سید ابو القاسم خویی و هم چنین اشکال هندسی و موقعیت ماه نسبت به زمین در طول یک ماه قمری و هم چنین با استناد به ادله شرعی( روایات)، به بحث در باره مسئله رؤیت هلال وکیفیت آن پرداخته است.
گزارش محتوا
...
wikifeqh: رسالة_حول_مسالة_رؤیة_الهلال_(کتاب)