[ویکی فقه] داود بن علی اکبر مصاحبی نائینی اصفهانی، عالم فاضل در اصفهان می باشد.
شیخ داود بن ملّاعلی اکبر مصاحبی نائینی، عالم فاضل. در سال ۱۲۷۸ش (حدود ۱۳۱۷ق) در «محمّدیه» نائین متولّد شده و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان آمده و نزد بزرگان و مجتهدین این شهر همچون حضرات آیات حاج آقا رحیم ارباب، سیّدمحمّدرضا خراسانی، آقاشیخ محمّدرضا نجفی، آقاسیدعبدالله مدرس (ثقةالاسلام)، میرسیّدعلی نجف آبادی، میرسیّدمحمّد نجف آبادی و حاج شیخ مهدی نجفی تلّمُذ نموده، تا به مقامات عالیه علم ارتقاء یافته است و در علوم اسلام همچون فقه، اصول، تفسیر و حدیث صاحب نظر بود و از برخی از اساتید خود نیز اجازاتی داشت. وی از جنبه اخلاقی عالمی زاهد و متواضع و منیع الطّبع و دارای خطّی زیبا بود. در مدرسه حاج شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام حجره داشت و در این حجره که عموماً روزها در آن به مطالعه و تدریس مشغول بود. شمشیری داشت و آن را بدان امید نگاه داشته بود که در هنگام ظهور حضرت بقیةالله الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء به وسیله آن شمشیر با دشمنان خدا بجنگد. وی در محلّه نو خواجو ساکن و در یکی از مساجد آنجا امامت می نمود. سرانجام در ۱۸ ذی القعده سال ۱۴۰۱ق وفات یافته و در تکیه معارفی در تخت فولاد مدفون شد. از آثارش جزوه ای به نام «التّنقیح فی مساله التّلقیح» در بین کتاب هایش موجود است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۱۲.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۱۲.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۹۹.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۸۹.
...
شیخ داود بن ملّاعلی اکبر مصاحبی نائینی، عالم فاضل. در سال ۱۲۷۸ش (حدود ۱۳۱۷ق) در «محمّدیه» نائین متولّد شده و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان آمده و نزد بزرگان و مجتهدین این شهر همچون حضرات آیات حاج آقا رحیم ارباب، سیّدمحمّدرضا خراسانی، آقاشیخ محمّدرضا نجفی، آقاسیدعبدالله مدرس (ثقةالاسلام)، میرسیّدعلی نجف آبادی، میرسیّدمحمّد نجف آبادی و حاج شیخ مهدی نجفی تلّمُذ نموده، تا به مقامات عالیه علم ارتقاء یافته است و در علوم اسلام همچون فقه، اصول، تفسیر و حدیث صاحب نظر بود و از برخی از اساتید خود نیز اجازاتی داشت. وی از جنبه اخلاقی عالمی زاهد و متواضع و منیع الطّبع و دارای خطّی زیبا بود. در مدرسه حاج شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام حجره داشت و در این حجره که عموماً روزها در آن به مطالعه و تدریس مشغول بود. شمشیری داشت و آن را بدان امید نگاه داشته بود که در هنگام ظهور حضرت بقیةالله الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء به وسیله آن شمشیر با دشمنان خدا بجنگد. وی در محلّه نو خواجو ساکن و در یکی از مساجد آنجا امامت می نمود. سرانجام در ۱۸ ذی القعده سال ۱۴۰۱ق وفات یافته و در تکیه معارفی در تخت فولاد مدفون شد. از آثارش جزوه ای به نام «التّنقیح فی مساله التّلقیح» در بین کتاب هایش موجود است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۱۲.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۱۲.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۹۹.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۸۹.
...
wikifeqh: داود_بن_علی اکبر_مصاحبی_نائینی