خضر بن محمد حبلرودی

[ویکی فقه] حَبْلَرودی، خضربن محمد، ملقب به نجم الدین، متکلم و فقیه شیعیِ قرن نهم است.
از تاریخ دقیق تولد او اطلاعی در دست نیست.
اصل وی از حبلرود ، دهستانی در فیروزکوه، بوده و ظاهرآ پدرش، شمس الدین محمدبن علی رازی، از علما بوده است.
خود او از عالمان دوره شاه اسماعیل اول و شاه طهماسب اول صفوی و معاصر علامه دوانی بوده و در منابع، جامع بیش تر علوم زمانه خود دانسته شده است.
حرّ عاملی علم و اعتقاد وی را ستوده است.

فعالیت علمی
حبلرودی در شیراز از شمس الدین محمد، فرزند میرسید شریف جرجانی ، علوم معقول را فرا گرفت و تا حدود ۸۲۸ نزد وی ماند، سپس عازم عراق شد.
وی مدتی نزد علمای حلّه تلمذ کرد، سپس به نجف رفت و تا پایان عمر در آن جا به تألیف و تدریس پرداخت.
او کتابدار (خازن) کتابخانه حرم امام علی علیه السلام بود.

وفات
حبلرودی در نجف وفات یافت و در همان جا به خاک سپرده شد.
تاریخ دقیق وفات وی در منابع نیامده، اما براساس سال تألیف برخی آثارش، احتمالا بعد از ۸۳۹ درگذشته است.
بغدادی وفات او را حدود ۸۵۰ دانسته است.

آثار
...

[ویکی شیعه] خضر بن محمد حَبْلَرودی (درگذشته در حدود ۸۵۰ق) ملقب به نجم الدین، متکلم و فقیه شیعی قرن نهم هجری قمری است.
حبلرودی، از عالمان دوره شاه اسماعیل اول (۸۸۱-۹۰۳ شمسی) و شاه طهماسب اول صفوی و معاصر علامه دوانی بوده است. در شیراز از شمس الدین محمد، فرزند میرسید شریف جرجانی، علوم معقول را فرا گرفت. در نجف وفات یافت و در همانجا به خاک سپرده شد.
از تاریخ دقیق تولد او اطلاعی در دست نیست. اصل وی از حبلرود، دهستانی در فیروزکوه، بوده و ظاهرا پدرش، شمس الدین محمدبن علی رازی، از علما بوده است. خود او از عالمان دوره شاه اسماعیل اول (۸۸۱-۹۰۳ شمسی) و شاه طهماسب اول صفوی و معاصر علامه دوانی بوده و در منابع، جامع بیشتر علوم زمانه خود دانسته شده است.