خضاب

[ویکی فقه] خِضاب، رنگ کردن موی سر و صورت و نیز دست و پا با موادی نظیر حَنا می باشد.
واژه خضاب از ریشه خ ض ب است به معنای حِنّا و کَتَم و مانند آن که برای رنگ کردن به کار می رود و مصدر آن به معنای «رنگ کردن چیزی» و مقصود از آن، رنگ کردن موی سر و محاسن است. چون مادّه اصلی برای خضاب حناست، غالباً حنا بستن مترادف خضاب کردن آمده است. فیّومی توضیح داده است که برای رنگ کردن با حنا ریشه خ ض ب و برای رنگ کردن با سایر مواد ریشه صب غ به کار می رود.
پیشینه
خضاب کردن پیش از اسلام رایج بوده و احادیث متعددی درباره استحباب آن برای مردان و زنان، به جز مصیبت دیدگان، روایت شده، تا آن جا که مجلسی خضاب کردن را سنّت مؤکد به شمار آورده است. در یک حدیث آمده که خضاب هدیه و سنّت پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلم است، به ویژه خضاب موی سر و ریش برای مردان و خضاب موی سر، و دست و پا برای زنان. در روایات متعددی آمده است که حضرت رسول صلی اللّه علیه وآله وسلم خضاب می کردند و پرداخت یک درهم برای خضاب را بهتر از انفاق هزار درهم می دانستند و دیگران را برای احتراز از شباهت به یهود و نصارا بدان تشویق و از ترک آن منع می کردند چون پیروان این دو دین خضاب نمی کردند.
فواید حنا
همچنین فواید متعددی برای خضاب از آن حضرت روایت کرده اند، مثل خوشبو شدن، زینت دادن، موجب شادی مؤمنان و نیز افزایش عفاف بودن و شماری از آثار اخروی. ظاهرآ به دلیل کارکرد اصلی خضاب، یعنی حفظ آراستگی و ایجاد نشاط اجتماعی، خضاب کردن در برخی مواقع و موارد نهی و این کار مکروه تلقی شده است.
فضیلت رنگ ها در روایات
...

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
خِضاب، رنگ کردن موی سر و صورت و نیز دست و پا با موادی نظیر حَنا.
واژه خضاب از ریشه خ ض ب است به معنای حِنّا و کَتَم و مانند آن که برای رنگ کردن بکار می رود و مصدر آن به معنای «رنگ کردن چیزی» و مقصود از آن رنگ کردن موی سر و محاسن است. چون مادّه اصلی برای خضاب حناست، غالباً حنابستن مترادف خضاب کردن آمده است. فیّومی (همانجا) توضیح داده است که برای رنگ کردن با حنا ریشه خ ض ب و برای رنگ کردن با سایر مواد ریشه ص ب غ بکار می رود.
خضاب کردن پیش از اسلام رایج بوده و احادیث متعددی درباره استحباب آن برای مردان و زنان، به جز مصیبت دیدگان، روایت شده تا آنجا که مجلسی (ص27) خضاب کردن را سنّت مؤکد به شمار آورده است. در یک حدیث آمده که خضاب هدیه و سنّت پیامبر صلی اللّه علیه و آله و سلم است، به ویژه خضاب موی سر و ریش برای مردان و خضاب موی سر و دست و پا برای زنان.
در روایات متعددی آمده است که حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله و سلم خضاب می کردند و پرداخت یک درهم برای خضاب را بهتر از انفاق هزار درهم می دانستند و دیگران را برای احتراز از شباهت به یهود و نصارا بدان تشویق و از ترک آن منع می کردند؛ چون پیروان این دو دین خضاب نمی کردند.
همچنین فواید متعددی برای خضاب از آن حضرت روایت کرده اند، مثل خوشبوشدن، زینت دادن، موجب شادی مؤمنان و نیز افزایش عفاف بودن و شماری از آثار اخروی.
در روایات به ترتیبِ فضیلتْ رنگهای سیاه، قرمز و زرد برای خضاب کردن ذکر شده است. حتی خضاب به رنگ سیاه، احتمالاً به سبب جلوه بیشتر آن، مصداق ایمان و موجب ترس دشمنان و از مصادیق قوت، مذکور در آیه 60 سوره انفال معرفی شده و گفته شده است که پیامبر سیاه را نیکوترین رنگ برای خضاب می دانستند اهل بیت آن حضرت نیز همین رنگ را برگزیده بوده اند.