حکم کسب

[ویکی فقه] حکم کسب (قرآن). کسب و کار می تواند متصف به هر کدام از صفات پنج گانۀ واجب، مستحب، مباح، مکروه و حرام گردد.
کسب و کار در روز دارای رجحان و مورد ترغیب خداوند است.«ومن رحمته جعل لکم الیل والنهار لتسکنوا فیه ولتبتغوا من فضله...؛ و از رحمت اوست که برای شما شب و روز قرار داد تا هم در آن آرامش داشته باشید و هم برای بهره گیری از فضل خدا تلاش کنید، و شاید شکر نعمت او را بجا آورید!».«وجعلنا نومکم سباتـا• وجعلنا الیل لباسـا• وجعلنا النهار معاشـا؛ و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم• و شب را پوششی (برای شما)• و روز را وسیله ای برای زندگی و معاش!».
کسب پس از اقامه نماز جمعه
کسب و کار پس از اقامه نماز جمعه مباح می باشد.«یـایها الذین ءامنوا اذا نودی للصلوة من یوم الجمعة فاسعوا الی ذکر الله وذروا البیع... • فاذا قضیت الصلوة فانتشروا فی الارض وابتغوا من فضل الله...؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی که برای نماز روز جمعه اذان گفته شود، به سوی ذکر خدا بشتابید و خرید و فروش را رها کنید که این برای شما بهتر است اگر می دانستید!• و هنگامی که نماز پایان گرفت (شما آزادید) در زمین پراکنده شوید و از فضل خدا بطلبید، و خدا را بسیار یاد کنید شاید رستگار شوید!».
حرمت کسب از راه تحریف در دین
درآمدهای به دست آمده، از راه تحریف، در دین حرام است.«... ولا تشتروا بـایـتی ثمنـا قلیلا وایـی فاتقون؛ و به آنچه نازل کرده ام (قرآن ) ایمان بیاورید! که نشانه های آن، با آنچه در کتابهای شماست، مطابقت دارد؛ و نخستین کافر به آن نباشید! و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید! (و به خاطر درآمد مختصری، نشانه های قرآن و پیامبر اسلام را، که در کتب شما موجود است، پنهان نکنید!) و تنها از من (و مخالفت دستورهایم) بترسید (نه از مردم)!». (مقصود از فروش آیات، طبق گفته مفسران، تغییر صفات حضرت محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) در تورات است. احبار یهود با این کار رشوه می گرفتند. )«فویل للذین یکتبون الکتـب بایدیهم ثم یقولون هـذا من عند الله لیشتروا به ثمنـا قلیلا فویل لهم مما کتبت ایدیهم وویل لهم مما یکسبون؛ پس وای بر آنها که نوشته ای با دست خود می نویسند، سپس می گویند: «این، از طرف خداست.» تا آن را به بهای کمی بفروشند. پس وای بر آنها از آنچه با دست خود نوشتند؛ و وای بر آنان از آنچه از این راه به دست می آورند!». (بر اساس یک احتمال مقصود از «مما یکسبون» مال حرام و رشوه ای است که (علمای یهود) از عوام می گرفتند. ). (روشن است که علمای یهود در مقابل تحریف کتاب آسمانی و بدعت گذاری در دین به جمع آوری چنین اموالی می پرداختند).
← شان نزول
...