تورات

[ویکی فقه] تورات، یا تورای عبری به معنای تعلیم و نیز شریعت و قانون که مقصود از آن در متداولترین کاربرد، پنج سفر اول کتاب مقدّس یهودیان و کتاب آسمانی نازل شده بر حضرت موسی علیه السّلام است.
واژه تورات گاه بر کل عهد عتیق نیز اطلاق می شود. با آنکه معنای «قانون» برای واژه تورات از زمان ترجمه های آرامی و یونانی آن (۶ـ۳ ق م) مرسوم و مقبول بوده، برخی محققان متأخر یهودی اصرار دارند که این معنایی نادرست است و باید تورات را در درجه اول به معنای آموزش و تعلیم دانست در نظام عقیدتی و نیز دین شناسی یهودی، این واژه کاربردهای معنایی وسیعتری نیز یافته است.
کتابهای مقدس یهودیان
مجموعه کتابهای دینی یهودیان ــ که به اختصار تنخ نامیده می شوند ــ عبارت اند از: تورا یا اسفارخمسه (پنج گانه) به اضافه اسفار انبیا (نویئیم ) و مکتوبات (کتوبیم ) که از این میان، تورات، مهمترین بخش محسوب می شود. نامی که در زبان عبری به هریک از این پنج بخش داده شده بر اساس نخستین عبارت آنهاست که به ترتیب چنین اند:۱) برشیت به معنای «در آغاز»، عنوان سفر پیدایش یا تکوین که دربردارنده داستان آفرینش، سرگذشت آدم و حوا، نوح، ابراهیم، لوط، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و فرزندان وی است و با مرگ یوسف به پایان می رسد.۲) شیموت به معنای «نامها»، که عنوان سفر خروج و دربردارنده مطالبی چون ماجرای بردگی بنی اسرائیل در مصر، تولد و پیامبری موسی علیه السلام، خروج بنی اسرائیل از مصر، سرگردانی آنها در بیابان و اعطای ده فرمان به حضرت موسی است.۳) وئیقرا به معنای «و او خوانده شد»، که عنوان سفر لاویان و شامل احکام شرعی و آداب و شعائری است که در واقع به منزله کتاب راهنمای کاهنان بنی اسرائیل از سبط لاوی محسوب می شود.۴) بمیدبار به معنای «در بیابان »، که عنوان سفر اعداد و شامل گزارش دو سرشماری قوم بنی اسرائیل و حوادثی است که بین راه مصر و سرزمین موعود بر این قوم گذشت.۵) دباریم به معنای «کلمات »، عنوان سفر تثنیه است که حاوی بازگویی مقررات و فرمانهای اسفار قبلی از زبان موسی خطاب به بنی اسرائیل و تعیین یوشع به عنوان رهبر بنی اسرائیل و درنهایت درگذشت موسی علیه السلام است. در ترجمه یونانی و به پیرو آن ترجمه لاتینی، این اسفار را بر اساس محتوای اصلی هریک چنین نامیده اند: گنسیس (پیدایش )، اکسودوس (خروج )، لویتیکوس (لاویان )، نومری (اعداد) و دویترونومیوم (ناموس یا قانون دوم ) که گفته می شود ترجمه نادرستی از عبارت «این نسخه تورات » در فقره هجده از باب هفده همین سفر است.
نزول تورات
به عقیده یهودیان، خداوند، تورات را از طریق موسی علیه السلام (مُشِه رَبَنو) در پنج کتاب (سِفِر) به بنی اسرائیل ابلاغ کرده است و ازینرو اعتقاد به آسمانی بودن تورات از ضروریات دین یهود به شمار می رود. در واقع بیشتر یهودیان معتقدند که تورات به هر دو صورت کتبی و شفاهی طی چهل سال اقامت بنی اسرائیل در بیابان از ۲۴۴۸ تا ۲۴۸۸ عبری بر موسی نازل شد و او آن را به قوم خود آموخت. صورت کتبی عبارت از همین اسفار خمسه و بخش شفاهی شامل همه تعالیمی است که از موسی به یوشع، سپس به پیران قوم منتقل شده و سرانجام پس از قرنها نقل سینه به سینه، به مجمع کبیر (کِنِسِت هگدولا) و آنگاه به معلمان دینی (تنائیم ) رسید که آنها بخشی از این تعالیم را به کتابت در آوردند که در نهایت از آنها، میشناه، تلمود، تألیفات میدراشی و نظایر اینها پدید آمد. در این دیدگاه، دو مجموعه کتبی و شفاهی تورات تنها در کنار هم قابل استفاده و اجرا هستند و نادیده گرفتن تفصیل شفاهی بر اجمال کتبی موجب بروز مشکلات و گاه انحرافاتی خواهد شد، زیرا در بسیاری از موارد، خداوند نحوه انجام دادن دستورها و احکام را به طور دقیق و صریح در تورات کتبی بیان نکرده است. البته اعتقاد یهودیان به متن مکتوب در برابر تورات شفاهی مبنایی درون دینی دارد و به بیان دقیقتر محدود به خود متن مقدّس یهودی است. آنچه به گزارش عهد عتیق بر موسی نازل شد شامل مطالبی بود که بر سطح دو لوح سنگی جا می گرفت و عبارت از انبوهی از قوانین و داده های وحیانی نبود. همچنین در خود تورات، تصریحی وجود ندارد که همه اسفار خمسه را موسی نوشته یا حتی آورده است و به نظر هم نمی رسد که واژه تورات در اینجا بر کل اسفار خمسه اطلاق شده باشد به این ترتیب اگر تورات شفاهی به معنای تفصیل اجمال وحیانی است، قسمت عمده پنج سفر فعلی تورات را نیز می توان به این اعتبار، جزو تورات شفاهی دانست چرا که به اعتقاد یهودیان، اینها تعالیمی است که موسی طی چهل سال به قوم خود «آموخته » است. گزارش عهد عتیق از سیر تاریخی تورات گزارشی بسامان و روشن نیست. درحقیقت، مسئله سیر تاریخی تورات به مثابه یک کتاب در کلیت عهدعتیق، موضوع پربسامدی نیست و در کشاکش روایت جنگها، مسائل قومی، رقابتهای پادشاهان و اختلافات انبیای صادق و کاذب کوچک و بزرگ، چندان مورد التفات نویسندگان آن قرار نگرفته و به نسبت در مجموعه عظیم داده های شبه تاریخی عهدعتیق، این مطالب حجم چندانی ندارد.
گزارش عهد عتیق از سیر تاریخی تورات
...

[ویکی شیعه] تورات کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان است. در قرآن آیات متعددی از تورات سخن گفته و این کتاب را نازل شده بر حضرت موسی(ع) و کتاب آسمانی بنی اسرائیل معرفی کرده است. حضرت عیسی(ع) و حضرت محمد(ص) را تأیید کننده این کتاب معرفی نموده است.
این کتاب شامل پنج سفر اول کتاب مقدس است. یهودیان معتقدند این کتاب ها متعلق به حضرت موسی(ع) است. آنان این کتاب را نازل شده بر حضرت موسی(ع) می دانند. نام های متعددی برای این کتاب استفاده شده است. با توجه به ارزش و جایگاه این کتاب ها به کل کتاب مقدس یهودی نیز تورات گفته می شود.
تورات در اصل لفظی عبری است و تورا تلفظ می شود. این واژه به معنای شریعت و ناموس استعمال شده است. مراد از تورات در اسفار کتاب مقدس کتاب های پنج گانه موسی(ع)است. یهودیان این کتاب ها را ناموس موسی نیز می نامند. آنان این کتاب را نازل شده در کوه سینا، بر حضرت موسی(ع) می دانند.

[ویکی اهل البیت] تورات در اصل لغت عبری به معنای شریعت و احکام است که مقصود از آن در متداولترین کاربرد، پنج سفر اول کتاب مقدس یهودیان است که اختصاص به کتاب مقدس حضرت موسی علیه السلام یافته است. (تورات، دایره المعارف بزرگ اسلامی - نثر طوبی، ذیل واژه تورات) در اصطلاح مسلمانان همان وحی ها است که از طرف خداوند به حضرت موسی علیه السلام رسید و غالب آن احکام شرعی و دستور فقهی دین او است (نثر طوبی، ذیل واژه تورات) البته مسلمانان گاهی هم از تورات همه کتب پیغمبران بنی اسرائیل را اراده می کنند که با اصل تورات منضم گشته و عیسویان ان را عهد عتیق می گویند. (نثر طوبی، ذیل واژه تورات)
اصل تورات پنج سفر یعنی پنج کتاب است و هر یک مشتمل بر فصولی چند و هر فصل مرکب از ایات. (نثر طوبی، ذیل واژه تورات)
این اسفار پنجگانه عبارتند از:
در این که قرآن حضرت موسی علیه السلام و آنچه بدو وحی شده است را تصدیق می نماید، شکی نیست چرا که قرآن در این مورد نص صریح دارد: «مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتَابِ وَمُهَیْمِنًا عَلَیْهِ».
اما در سوره بقره ضمن نقل حال یهود آمده: «وَمِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لاَ یَعْلَمُونَ الْکِتَابَ إِلاَّ أَمَانِیَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ یَظُنُّونَ × فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتَابَ بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هَـذَا مِنْ عِندِ اللّهِ لِیَشْتَرُواْ بِهِ ثَمَناً قَلِیلاً فَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَوَیْلٌ لَّهُمْ مِّمَّا یَکْسِبُونَ». (78- 79)
این آیه روشن می کند که علماء یهود چیزهائی می نوشتند و آن را به خدا نسبت می دادند و عوامشان نیز آن ها را باور می کردند. همچنین در سوره آل عمران طایفه ای از یهود را این طور توصیف نموده که کلمات کتاب خدای را تحریف می کنند حال یا به این که جای آن ها را تغییر می دهند و پس و پیش می کنند و یا آن که بعضی از کلمات را به کلی می اندازند و یا به این که کلماتی از خود به کتاب خدا اضافه می کنند، لذا از نظر قرآن تورات موجود بسیاری از مطالبش آسمانی نیست.
اما در عین حال پاره ای از مطالب آن را شاهد بر مدعای خود می گیرد که نشان می دهد با درستی برخی از آن موافق است. به عنوان نمونه در سوره مائده می گوید: «وَعِندَهُمُ التَّوْرَاةُ فِیهَا حُکْمُ اللّهِ». (سوره مائده/43)
نزد آن هاست تورات و در آن است حکم خداست و در سوره اعراف می فرماید: «الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِندَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِیلِ...». (سوره اعراف/157)

[ویکی فقه] تورات (قرآن). تورات، کتاب مقدس یهودیان است که بر موسی علیه السلام نازل شد.
این واژه عبری و به معنای قانون و تعلیم و دارای پنج سفر : تکوین، خروج، اعداد، لاویان و تثنیه است.
تفاوت ظاهری تورات با قرآن
آیا انجیل و تورات هم مانند قرآن سوره و آیه دارد یا نه؟کتاب مقدس متشکل از عهد عتیق و عهد جدید می باشد. عهد عتیق به تورات (دارای پنج سفر (کتاب) و نامه یوشع و سیوسه کتاب) دیگر اطلاق می گردد. عهد جدید، به انجیل های چهارگانه (متی، مرقس، لوقا و یوحنا) و کتاب اعمال رسولان و نامه هایی از پولس، پطرس و ... اطلاق می گردد. هر یک از کتاب ها یا نامه های کتاب مقدس دارای چندین باب و فصل می باشد و هر باب مشتمل بر چند آیه. بنابراین کتاب مقدس (انجیل و تورات و ...) به جای سوره دارای «باب» می باشند و هر «بابی» آیاتی را در بر دارد. شایان ذکر است که تقسیم کتاب مقدس به فصول و باب در سال ۱۲۲۶ میلادی و شماره گذاری جملات به عنوان آیه در سال ۱۵۵۱ میلادی انجام گرفت، در حالی که خود تورات چندین قرن قبل از میلاد مسیح نوشته شده بود و نگارش انجیل های چهارگانه در سال ۹۳ میلادی پایان پذیرفته بود.
تحریف تورات
تحریف یا تغییر و در لغت به معنی گردانیدن سخن و خصوصا در مورد تغییر دادن کتاب است. تحریف در تورات، ریشه در قرآن کریم دارد که تأکید شده است که کتاب های آسمانی یهودیان و مسیحیان (تورات و انجیل) تحریف شده است.آیه ۷۵ سوره بقره: گروهی از یهودیان کلام خدا را می شنوند و به رغم اینکه آنرا می فهمند، تحریفش می کنند. آیه ۷۹ سوره بقره، آیه ۷۸ سوره آل عمران، همین معنا را دارد که کسانی به دست خود، کتابی می نویسند و می گویند که از جانب خداست. آیه ۴۶ سوره نساء و آیه ۱۳ سوره مائده، به مسئله تحریف کلام از جانب اهل کتاب اشاره دارد. آیه ۴۱ سوره مائده، باز همین نکته را با تعبیر دیگری آورده است. در مصادیق این تحریف به موضوعات مختلفی اشاره شده. فقط یک موضوع تحریف شده مهم را در اینجا بیان می کنیم و آن، وصف پیغمبر اسلام و بشارت به پیامبری اوست. همچنانکه در قرآن هم بیان شده، در تورات و انجیل هم آمده ولی یهود و نصاری، آن را تحریف کردند. علامه طباطبایی: از آیه ۴۳ سوره آل عمران اینطور بر می آید که توراتی که اینک در دست یهودیان است، شامل بخشی از تورات واقعی است که بر موسی نازل شده و بخشی از آن هم دچار تحریف و تغییر شده است.

تورات ( به عبری: תּוֹרָה، تورا ) معانی گوناگونی دارد که در خاص ترین معنای آن، نام پنج کتاب اولِ تنخ است که به باور یهودیان، در کوه سینا از سوی یهوه به موسی داده شده است. با این حال، محققان معاصر معتقد هستند تورات توسط چندین نویسنده مختلف و قرن ها بعد از دوره ای که ادعا شده موسی در آن زندگی کرده و احتمالاً در دورهٔ هخامنشی نوشته شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] اغلب تاریخ پژوهان اتفاق نظر دارند که تورات حداقل بر پایه چهار منبع از پیش موجود شکل گرفته که این منابع را اصطلاحاً منبع روحانی، منبع یهوه ای، منبع الوهیمی و تاریخ تثنوی می نامند. همچنین چهار کتاب اول تورات در روندی مستقل از کتاب پنجم ( سفر تثنیه ) آن به وجود آمده اند. [ ۴]
نسبت دادن نگارش تورات به موسی، دیدگاهی متاخر یهودی است که بعد از آشنایی یهودیان با یونانیان و رومیان رواج پیدا کرده است. در خاورمیانهٔ باستان، نویسندگان آثار ادبی، شامل تورات، ناشناس بودند، ولی در فرهنگ یونانی—که پس از عهد اسکندر مقدونی تأثیر زیادی بر یهودیت گذاشته است—نام نویسنده، مثلاً آثار منسوب به هومر، اهمیت زیادی داشت؛ لذا از این دوره است که باور به نگارش تورات توسط موسی در نوشته های یهودی پدیدار شده است. انتخاب موسی به عنوان نویسندهٔ تورات، دو دلیل به خصوص داشته است: محتوای بخش اعظم چهار کتاب تورات دربارهٔ موسی هستند و بند ۴:۴۴ در تثنیه می گوید: «این شریعتی بود که موسی به بنی اسرائیل داد. » با این حال، این مسئله توسط خود تورات پشتیبانی نمی شود؛ بند ۱۲:۶ در پیدایش به وقایع بعد از مرگ موسی اشاره دارد. از آن گذشته، این امکان که موسی بتواند روایت مرگ خودش را بنویسد حتی در ادوار قدیم و پیش از شکل گیری دیدگاه انتقادی مدرن هم برای ربی های یهودی امری مسئله دار بوده است. [ ۵]
اصطلاح عبری «تورات» به معنای شریعت، قانون و تعالیم است. این اصطلاح علاوه بر نام این پنج کتاب، معانی دیگری هم دارد. در زبان عبری، به تمامِ نظام اعتقادی یهودیت «تورات» هم گفته می شود. همچنین کلمهٔ تورات به طور کلی به معنای «نظریه»، مثلاً «نظریهٔ مارکسیسم»، نیز به کار می رود. [ ۶] اصطلاحات تورات، توراتِ موسی، توراتِ یهوه و توراتِ خدا در بخش های متاخرتر تَنَخ ( به عنوان مثال، دوم تواریخ ۲۳:۱۸؛ عزرا ۷:۶٬۱۰؛ نحمیا ۸:۱٬۱۸؛ دانیال ۹:۱۱ ) برای توصیف این پنج کتاب استفاده شده است، ولی در خود تورات چنین استفاده ای وجود ندارد. [ ۷] البته استفاده از لفظ «تورات/شریعت موسی» لزوماً به این معنا نیست که نویسندگان کتب متاخر تنخ معتقد بودند این پنج کتاب اثر موسی هستند[ ۸] و کتب تنخ «تورات» را به عنوان یک لفظ کلی هم به کار برده اند؛ مثلاً در امثال ۱:۸ گفته شده است: «بشنو ای فرزند، فرمان پدرت و آموزش ( تورات ) مادرت را رد مکن. »[ ۷]

نام پنج کتاب (سِفْر) نخست عهد عتیق، مشهور به اسفار خمسه در دین یهود. تورات (به عبری تورا یا توره) به معنی شریعت است. در تداول فارسی زبانان نام تورات گاهی به تمام کتاب های عهد عتیق، کتاب مقدس یهودیان، اطلاق می شود. تورات، در اصل،در کوه سینا به حضرت موسی نازل شده است و در آن، تاریخ جهان از بدو آفرینش و خلق آدم تا مرگ موسی آمده است و دربردارندۀ احکام و فرایض دینی یهود و سلوک اجتماعی ازجمله احکام عشره یا دَه فرمان است. طومارهایی که تورات به زبان عبری اولیه در آن نوشته شده در هر کنیسه در صندوق مقدسی به نام «تابوت عهد» نگهداری می شوند. تورات مشتمل به پنج کتاب یا سِفر است: ۱. سفر پیدایش که از آغاز آفرینش تا داستان حضرت یوسف و مهاجرت خاندان یعقوب به مصر را دربر می گیرد. ۲. سفر خروج که از اسارت بنی اسرائیل در مصر در عهد فرعون تا خروج آن ها از مصر به رهبری حضرت موسی سخن می گوید. ۳. سفر لاویان منسوب به لاوی پسر یعقوب که آداب دینی را شرح می دهد. ۴. سفر اعداد که ماجرای مهاجرت بنی اسرائیل را از صحرای سینا تا رسیدن به ارض موعود کنعان ذکر می کند و ۵. سفر تثنیه که به توضیح احکام و فرایض دینی و حفظ آن ها تا مرگ موسی (ع) می پردازد. نیز ← کتاب_مقدس