حسین بن ابراهیم تنکابنی اصفهانی

[ویکی فقه] حسین بن ابراهیم تنکابنی اصفهانی، حکیم اشراقی شیعی، از فلاسفه عالیقدر قرن یازدهم هجری است.
در تنکابن به دنیا آمد. در قم نزد ملاصدرا (متوفی ۱۰۵۰) و ملّاعبدالرزاق فیاض لاهیجی (متوفی ۱۰۷۲) به تحصیل حکمت پرداخته و سپس در اصفهان به تحقیق و تالیف و تدریس کتب فلسفی مشغول بوده است.
افندی اصفهانی، عبداللّه بن عیسی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۲، ص۳۴، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ.
تنکابنی در ۱۱۰۱ یا ۱۱۰۵ به حج رفت و در پی مناظره ای که در مکه در باره خلافت امام علی علیه السلام داشت در حین طواف کعبه ، به اتهام اهانت به خانه خدا دستگیر و به حکم قاضی ، به تعزیر و اخراج از مکه محکوم شد.او بر اثر جراحات ناشی از تعزیر در بین راه مکه و مدینه ، درگذشت و ازینرو برخی او را « شهید » دانسته اند.
محل دفن
مدفن تنکابنی در جوار قبر ابوذر غفاری (متوفی ۳۲) در رَبَذَه (در نزدیکی رابِغ) است.
آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعة: الکواکب المنتشرة فی القرن الثانی بعد العشرة، ج۱، ص۱۹۲، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۷۲ش.
...