اشراقی

/~eSrAqi/
معنی انگلیسی:
theosophic, transcendental

لغت نامه دهخدا

اشراقی. [ اِ ] ( ص نسبی ) آن قسم ازفلسفه که در اصول و قواعدش ادله عقلیه و کشف هر دومعتبر است. رئیس اشراقیون در فلاسفه یونان افلاطون بود و رئیس ایشان در فلاسفه اسلام شیخ شهاب الدین سهروردی که تصنیفات بسیار دارد. حکمت و فلسفه که فهمیدن حقایق اشیاء باشد بر سه قسم منقسم گشت : 1 - فلسفه مشائی که اصول و قواعدش از روی ادله عقلیه است و بس.رئیس فلاسفه مشائین یونان ارسطاطالیس بود و رئیس فلاسفه مشائین اسلام ابوعلی سینا. 2 - اشراقی که اصول وقواعدش از ادله عقلیه و مکاشفه ( ریاضت ) هر دو است.3 - تصوف و عرفان که اصول و قواعدش از روی مکاشفه ( ریاضتی ) است و بس. ( فرهنگ نظام ). اشراقی ، یا بمعنی کشفی و ذوقی است و یا منسوب به حکمای مشرق است. ( از حکمت اشراق ص 36 ). و رجوع به اشراق و اشراقیان شود.
اشراقی. [ اِ ] ( اِخ ) ( شیخ ِ... ) رجوع به اشراق شیخ شهاب الدین شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب به اشراق مربوط به اشراق : حکمای اشراقی . جمع :اشراقیون اشراقیین .
آن قسم از فلسفه که در اصول و قواعدش ادله عقلیه و کشف هر دو معتبر است .

مترادف ها

illuminated (صفت)
مذهب، روشن شده، اشراقی

پیشنهاد کاربران

بپرس