ثغر

[ویکی فقه] ثَغْریعنی جایی که خوف حمله دشمن از آنجا می رود.
ثغر جمع آن ثُغُور در لغت یعنی جایی که خوف حمله دشمن از آنجا می رود، مانند شکاف کوهها و دره ها، مرز و حدود.
معنای اصطلاحی ثغر
در اصطلاح عبارت است از: مکانی که ترس هجوم دشمن از آن می رود. مانند مرزها، شکاف کوهها و دره ها و نظیر آن.
کلمه ثغر در کلام حضرت علی علیه السلام
حضرت امیر (علیه السلام) در نامه ای به یکی از کارگزاران خود چنین می نویسند:«فَانَّکَ مِمَّنْ اسْتَظْهِرُ بِهِ عَلی اقامَةِ الدّینِ وَ اقْمَعَ بِهِ نَخْوَةَ الْاثیمِ وَ اسُدُّ بِهِ لَهاةَالثَّغْرِالَمخُوفْ...» تو از کسانی هستی که من برای نگهداری دین از آنان یاری می جویم و سرکشی گناهکار را فرو می نشانم و زبانکی هستی که مرز ترسناک راه دشمن را به آن می بندم. (در اینجا حضرت عامل خود را به گوشتی تشبیه کرده که نزدیک گلوی شخص است که آن را زبانک می نامند و چون راه گلو را بندد نفس قطع می گردد.)