تعارض اشتراک و تخصیص

[ویکی فقه] تعارض اشتراک و تخصیص، تنافی میان احتمال دو حالت اشتراک و تخصیص در یک کلام را می گویند.
تعارض اشتراک و تخصیص، در موردی است که در یک کلام ، هم تخصیص احتمال داده شود و هم اشتراک .
مثال
مثل آیه : ﴿وَلا تَنْکِحُوا ما نَکَحَ آباؤُکُمْ﴾ که دو تفسیر درباره آن وجود دارد:در یک تفسیر، نکاح به معنای وطی هم بستر شدن است، که طبق این معنا، اشتراک لازم می آید، زیرا کلمه «نکاح» به صورت حقیقی در معنای عقد استعمال شده است و اگر استعمال آن در معنای وطی نیز حقیقی باشد، اشتراک لفظی لازم می آید.در تفسیر دیگر، «نکاح» به معنای عقد نکاح آمده است، که طبق این معنا، تخصیص عقد به عقد صحیح لازم است، چون کلمه «عقد» شامل صحیح و فاسد، هر دو، می شود و به طور قطع ، عقود باطل در این جا مراد نیست.
حکم
این که در تعارض ، اشتراک مقدم می شود یا تخصیص، میان اصولی ها اختلاف است؛ بعضی معتقدند تخصیص بر اشتراک مقدم است، زیرا:۱. موارد کاربرد تخصیص بیشتر از اشتراک است؛۲. تخصیص بر مجاز مقدم است و مجاز بر اشتراک تقدم دارد، پس تخصیص بر اشتراک نیز مقدم است.