تشرف در سرداب مقدس

[ویکی نور] تشرّف در سرداب مقدّس، نوشته علی اکبر مهدی پور می باشد.
اثر، در پی پاسخ دادن پیرامون این پرسش است که آیا بر اساس روایات وارد شده، از معصومین(ع) تشرّف به محضر مقدّس امام زمان(ع) در عصر غیبت کبرا امکان پذیر می باشد یا خیر؟.
این کتاب برای مرکز جهانی حضرت ولی عصر(عج) در پایان دهه مهدویت 1388 در تجلیل از شخصیت بی نظیر آیت الله سید محمدحسن میرجهانی به رشته تحریر در آمده است. این مرکز همه ساله در آخرین روزهای دهه مبارکه مهدویت از پیشتازان عرصه مهدویت تقدیر و یکی از استادان و علمای با فضیلت در این حوزه را معرّفی و از ایشان تجلیل به عمل می آورد. تاریخ پایان نگارش اثر، 23 رجب 1430ق رقم خورده است.
اثر از چهار بخش با عناوین طلیعه، تشرّفات بین نفی و اثبات، معجزات بی شمار حضرت بقیة الله(ع)و پرتوی از نورستان در دل کویر لوت تشکیل یافته است.
بخش طلیعه، گزارشی از فعالیّت های مرکز جهانی ولی عصر(عج) در سال های گذشته در رابطه با مقام خدمت گزاران با اخلاص عرصه مهدویت؛ همچون آیت الله میرزا محمدباقرفقیه ایمانی، آیت اللهحاج شیخ حیدر محقّق و آیت اللهحاج ملّا جواد صافی گلپایگانی می باشد و در ادامه به معرّفی آیت اللهمیر جهانی شامل زادگاه، زاد روز، هجرت به اصفهان، هجرت به سوی نجف و بازگشت به اصفهان ایشان، به خواننده ارائه می دهد.

[ویکی فقه] تشرف در سرداب مقدس (کتاب). . اثر، در پی پاسخ دادن پیرامون این پرسش است که آیا بر اساس روایات وارد شده، از معصومین علیه السّلام تشرف به محضر مقدس امام زمان علیه السّلام در عصر غیبت کبرا امکان پذیر می باشد یا خیر؟.
این کتاب برای مرکز جهانی حضرت ولی عصر عجّل الله فرجه الشریف در پایان دهه مهدویت ۱۳۸۸ در تجلیل از شخصیت بی نظیر آیت الله سید محمد حسن میرجهانی به رشته تحریر در آمده است. این مرکز همه ساله در آخرین روزهای دهه مبارکه مهدویت از پیشتازان عرصه مهدویت تقدیر و یکی از استادان و علمای با فضیلت در این حوزه را معرفی و از ایشان تجلیل به عمل می آورد. تاریخ پایان نگارش اثر، ۲۳ رجب ۱۴۳۰ ق رقم خورده است.
گزارش محتوای کتاب
اثر از چهار بخش با عناوین طلیعه، تشرفات بین نفی و اثبات، معجزات بی شمار حضرت بقیة الله علیه السّلام و پرتوی از نورستان در دل کویر لوت تشکیل یافته است. بخش طلیعه، گزارشی از فعالیت های مرکز جهانی ولی عصر عجّل الله فرجه الشریف در سال های گذشته در رابطه با مقام خدمت گزاران با اخلاص عرصه مهدویت؛ همچون آیت الله میرزا محمد باقر فقیه ایمانی، آیة ا... حاج شیخ حیدر محقق و آیة ا... حاج ملا جواد صافی گلپایگانی می باشد و در ادامه به معرفی آیة ا... میر جهانی شامل زادگاه، زاد روز، هجرت به اصفهان، هجرت به سوی نجف و بازگشت به اصفهان ایشان، به خواننده ارائه می دهد. بخش دوم که بحث اصلی کتاب را در بر دارد با بازگو نمودن یک واقعیت تاریخی شروع می شود، در نهم شعبان ۳۲۹ ق توقیعی از ناحیه حضرت ولی عصر عجّل الله فرجه الشریف صادر شده، مبنی بر این که با درگذشت علی بن محمد سمری چهارمین نائب خاص آن حضرت، باب وکالت و نائب خاص در میان شیعه مسدود گشته و غیبت صغری به پایان می رسد و غیبت کبری آغاز می گردد و در این دوران میان شیعیان کس یا کسانی خواهند بود که ادعای مشاهده مرا خواهند نمود، آگاه باشید که هر کس پیش از خروج سفیانی و ندای آسمانی، ادعای مشاهده کند، دروغ گو و تهمت پیشه است. توقیع مذکور را منحصرا شیخ صدوق (متوفای ۳۸۱ ه. ق) از شخصی به نام ابو محمد حسن بن احمد مکتب در کتاب کمال الدین و تمام النعمة نقل نموده است و سند دیگر و طریق دیگری برای آن ادعا نشده است.
نقد توقیع
مؤلف از این جا وارد نقد این توقیع شده و روش این نقد آن گونه است که تک تک راویان این توقیع را مورد بررسی قرار می دهد. در علم رجال از تک تک روات سند و به طور تفصیلی در مورد جرح و تعدیل وثاقت و ضعف و طبقه راوی بحث می شود. و معیار برای شناخت راویان، چهار منبع اصلی است که عبارتند از: رجال نجاشی، رجال کشی، رجال شیخ طوسی و فهرست شیخ طوسی می باشد و با مراجعه به این منابع و مراجع نامی از حسن بن احمد مکتب نیامده است. مؤلف برای اطمینان بیشتر به دیگر کتب رجال و تراجم (۲۰ مورد) مراجعه، ولی در آن ها هم از راوی مذکور هیچ گونه نامی نیامده است. در ادامه مؤلف باز به کتب رجالی معاصرین؛ همچون رجال خاقانی، معجم الثقات تجلیل و ثقات الروات موسوی اصفهانی مراجعه و باز اثری از راوی مذکور یافت نمی شود، فقط در سه منبع قاموس الرجال علامه تستری، طبقات اعلام الشیعه شیخ آقا بزرگ تهرانی و معجم الرجال آیت الله خویی رحمة الله علیه نام این راوی عنوان شده است. ولی هیچ سرنخی از زندگی او به دست نمی دهند و تنها نقطه قوتی که در این منابع می توان در مورد راوی مذکور دید این است که شیخ صدوق رحمة الله علیه برای او طلب مغفرت نموده است. در این جا هم باز مؤلف به نقد این عبارت می پردازد و می گوید به نسخ منابع که مراجعه کردیم، اثری از این عبارت و تعبیر وجود نداشت. منابع ما غیبت شیخ طوسی، الخرائج و الجرائح قطب راوندی و بحارالانوار علامه مجلسی می باشد. بعد از نقد این توقیع مؤلف نتیجه می گیرند که روایت توقیع شریف، گذشته از این که خبر واحد است، از نظر سند مجهول و به تعبیر اهل درایه مجهول و مهمل است و در ادامه مؤلف با تکیه بر علم درایه، نقدهای دیگری بر این توقیع وارد می نماید که تفصیل آن ها در اثر ذکر شده است. احتمال دیگر که مؤلف برای تصحیح سند ذکر می کند، اینکه: حسن بن احمد، حسین بن احمد واسطه بین صدوق و سمری می باشد و اشتباه در نگارش صورت گرفته است. در این صورت عنوان کامل او ابومحمد حسین بن ابراهیم بن احمد مکتب خواهد بود که این عنوان در آثار حدیثی شیخ صدوق به وفور آمده است؛ ولی متاسفانه باز نام او در چهار منبع اصلی که ذکرنمودیم، نیامده است و در کتب تراجم و رجالی متاخرین هم که نام او مطرح شده، هیچ تعبیری که نشانه توثیق یا مدح او باشد، یافت نمی شود. تنها چیزهایی که در مورد او ذکر شده؛ عبارتند از: در شمار مشایخ شیخ صدوق است، شیخ صدوق رحمة الله علیه به کثرت از او روایت نقل نموده است و شیخ صدوق رحمة الله علیه برای او طلب مغرفت نموده است. شیوه علمای صالح گذشته این بوده که در مورد مشایخ تحقیق نمی کردند و شهرت آن ها برای وثاقت کافی بوده است و نیازی به تصریح علمای رجال نبوده است؛ ولی این در مورد مشایخ اجازه است نه مشایخ روایت، زیرا شیخ صدوق رحمة الله علیه علیرغم روایات فراوانی که از او نقل نموده، هرگز از او به تنهایی چیزی روایت نکرده است، بلکه همواره از او به همراه تعدادی از مشایخ دیگرش روایت کرده است و در این صورت نشانه اعتماد و استناد نخواهد بود.
نتیجه گیری
...