بزرگداشت حادثه کربلا

[ویکی فقه] پیشوایان دینی ما تلاش می کردند همواره یاد و خاطره امام حسین (علیه السّلام) و شهدای کربلا را زنده نگاه دارند. آن بزرگواران با برپایی مجالس روضه و گریه بر امام حسین (علیه السّلام)، تشویق شعرا و مداحان به ذکر مصائب شهدای کربلا و... تلاش می کردند، حادثه کربلا برای همیشه زنده بماند. پیشوایان معصوم، علی رغم محدودیت های زیادی که از طرف حکومت های اموی و عباسی برای آنها ایجاد شده بود، توانستند با اتخاذ شیوه های صحیح و موضع گیری ها مناسب و با استفاده از شیوه های موثر از فرهنگ عاشورا و دست آورد های آن پاسداری کنند.
توجه دادن به حادثه کربلا و مصائب سیدالشهدا (علیه السّلام) حتی قبل از شهادت آن بزرگوار نیز وجود داشته است. پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) بارها به مصائب امام حسین (علیه السّلام) اشاره کرده و بارها برای آن حضرت اشک ریخته است آن حضرت به گریه بر امام حسین (علیه السّلام) و زیارت قبر آن حضرت سفارش کرده است. در کتاب کامل الزیارات از حضرت امام باقر (علیه السّلام) روایت می کند که فرمود: هر گاه حسین (علیه السّلام) نزد پیغمبر خدا می آمد، رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) او را به خود می چسبانید و به حضرت امیر (علیه السّلام) می فرمود: حسین (علیه السّلام) را نگاه دار. آن گاه امام حسین (علیه السّلام) را می بوسید و گریه می کرد یک بار امام حسین (علیه السّلام) به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) گفت: چرا گریه می کنی؟ فرمود: ای پسر عزیزم من جای شمشیرهائی که بر بدن تو وارد خواهد شد، می بوسم و اشک می ریزم. حسین (علیه السّلام) گفت: پدر جان آیا من شهید می شوم؟ فرمود: آری، به خدا قسم که پدر و برادرت نیز کشته خواهند شد. امام حسین (علیه السّلام) گفت: آیا قبور ما پراکنده خواهد بود؟ فرمود: آری ای پسر عزیزم. امام حسین (علیه السّلام) گفت: چه کسی از امت تو قبر ما را زیارت خواهد کرد؟ فرمود: غیر از صدیقین امت من، مرا و پدرت و برادرت و تو را زیارت نخواهند کرد.» (...لا یزورنی و یزور اباک و اخاک و انت الا الصدیقون من امتی.) ابن عباس می گوید: من با امیرالمومنین علی (علیه السّلام) در مسیر صفین به نینوا رسیدیم. حضرت به من فرمود: ای ابن عباس آیا این مکان را می شناسی عرض کردم: نه حضرت فرمود: اگر آن گونه که من این سرزمین را می شناسم، تو نیز می شناختی از آن نمی گذشتی جز آن که همانند من گریه می کردی. سپس حضرت گریه کرد و فرمود: وای وای آل ابوسفیان را با من چه کار؟ مرا با آل حرب چه کار؟ همان ها که حزب شیطان و اولیاء کفرند ای اباعبدالله (خطاب به امام حسین (علیه السّلام)) صبر پیشه کن. چرا که پدرت نیز از این گروه همان می بیند که به تو می رسد. (اوه اوه ما لی و لآل ابی سفیان - ما لی و لآل حرب حزب الشیطان - و اولیاء الکفر- صبرا یا ابا عبدالله فقد لقی ابوک مثل الذی تلقی منهم)
بزرگداشت حادثه کربلا توسط ائمه
پس از شهادت امام حسین (علیه السّلام) نیز هر یک از ائمه به نحوی در زنده نگاه داشتن و بزرگداشت حادثه کربلا سهم داشته اند. ما در این جا به برخی از تلاش های آن بزرگواران در این رابطه اشاره می کنیم.
← امام سجاد
ائمه اطهار (علیه السّلام) همواره به منظور زنده نگاه داشتن یاد و خاطره کربلا، شیعیان را تشویق می کردند که به زیارت امام حسین (علیه السّلام) مشرف شوند. در روایتی امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: هر کسی در روز قیامت آرزو می کند که از زائران قبر امام حسین (علیه السّلام) باشد از فزونی آنچه از کرامت آنان نزد خداوند مشاهده می کنند. (ما من احد یوم القیامة الا و هو یتمنی انه من زوار الحسین لما یری مما یصنع بزوار الحسین ع من کرامتهم علی الله تعالی) در حدیث دیگری آن حضرت می فرماید: هر کس دوست دارد روز قیامت در کنار سفره های نور الهی بنشیند باید از زائران امام حسین (علیه السّلام) باشد. (من سره ان یکون علی موائد النور یوم القیامة- فلیکن من زوار الحسین بن علی ع) در این رابطه روایات بسیار زیادی وارد شده است. ائمه شیعی برای بزرگداشت حماسه کربلا حتی تربت امام حسین (علیه السّلام) را قطعه ای از خاک بهشت و متبرک و موجب شفای از دردها معرفی کردند. ( امام موسی بن جعفر می فرمایند: «لاتاخذوا من تربتی شیئا لتبرکوا به فان کل تر به لنا محرمه الا تربه جدی الحسین فان الله عزوجل جعلها شفاء لشیعتنا واولیائنا»)
فلسفه بزرگداشت حماسه حسینی توسط ائمه
...