[ویکی فقه] ایمان و مغفرت (قرآن). اثرات ایمان به خدا برخورداری از مغفرت و بخشش الهی و امید به آمرزش از خداوند است. ایمان به خدا همچنین سبب غفران خدا در بهشت و زمینه درخواست آمرزش از خداوند را فراهم می کند.
بخشش گناه و مغفرت، ثمره ایمان به خدا می باشد:«والذین ءامنوا بالله ورسله ولم یفرقوا بین احد منهم اولـئک سوف یؤتیهم اجورهم وکان الله غفورا رحیما؛ (ولی) کسانی که به خدا و رسولان او ایمان آورده، و میان احدی از آنها فرق نمی گذارند، پاداششان را خواهد داد؛ خداوند، آمرزنده و مهربان است.»«ومن الاعراب من یؤمن بالله والیوم الاخر ویتخذ ما ینفق قربـت عند الله وصلوت الرسول الا انها قربة لهم سیدخلهم الله فی رحمته ان الله غفور رحیم؛ گروهی (دیگر) از عرب های بادیه نشین، به خدا و روز رستاخیز ایمان دارند؛ و آنچه را انفاق می کنند، مایه تقرب به خدا، و دعای پیامبر می دانند؛ آگاه باشید اینها مایه تقرّب آنهاست! خداوند بزودی آنان را در رحمت خود وارد خواهد ساخت؛ به یقین، خداوند آمرزنده و مهربان است!»«انما المؤمنون الذین ءامنوا بالله ورسوله... واستغفر لهم الله ان الله غفور رحیم؛ مؤمنان واقعی کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده اند ... و برایشان از خدا آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده و مهربان است!»«یـایها الذین ءامنوا هل ادلکم علی تجـرة تنجیکم من عذاب الیم• تؤمنون بالله... • یغفر لکم ذنوبکم.... ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم که شما را از عذاب دردناک رهایی می بخشد؟!• به خدا ایمان بیاورید• (اگر چنین کنید) گناهانتان را می بخشد ...»«.. ومن یؤمن بالله ویعمل صــلحـا یکفر عنه سیـاته...؛ ... و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را می بخشد»
مغفرت همه گناهان
یغفر لکم ذنوبکم و یدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار...، این جمله جواب شرطی است که در ظاهر کلام نیامده، ولی از آیه قبلی فهمیده می شود، و تقدیر کلام این است که: ان تؤمنوا بالله و رسوله و تجاهدوا فی سبیله یغفر لکم ذنوبکم... . در آیه شریفه مورد بحث کلمه: ذنوبکم، مطلق آمده، یعنی نفرمود کدام گناه آمرزیده می شود. و از این اطلاق می توانیم نتیجه بگیریم که تمامی گناهان با شرایطی که ذکر شده آمرزیده می شود. اعتبار عقلی هم مساعد با این معنا است، چون این آمرزش در آیه شریفه مقدمه داخل شدن در بهشت جاودان ذکر شده، و معنا ندارد که کسی داخل چنین بهشتی بشود، در حالی که پاره ای از گناهانش آمرزیده نشده باشد. و ای بسا به منظور اشاره به همین نکته بوده که دنبال آیه فرموده: و مساکن طیبة فی جنات عدن، یعنی جناتی ثابت و دائمی. پس دائمی و ثابت بودن آن جنات خود اشاره است به اینکه مغفرت مزبور در آیه شامل همه گناهان می شود. در اینجا به سراغ آمرزش گناهان می رود چرا که بیشترین ناراحتی فکر انسان از گناهان او است، وقتی آمرزش و غفران مسلم شد غصه ای ندارد، این تعبیر نشان می دهد که نخستین هدیه الهی به شهیدان راهش این است که تمام گناهانشان را می بخشد. اما آیا این تنها ناظر به حق الله است، و یا حق الناس را نیز شامل می شود؟ مطلق بودن آیه دلیل بر عمومیت است، ولی با توجه به اینکه خداوند حق الناس را به خود آنها واگذار کرده بعضی در عمومیت آیه تردید کرده اند. به این ترتیب در آیات فوق دو شاخه از ایمان (ایمان به خدا و رسول) و دو شاخه از جهاد(جهاد با مال و جان) و دو شاخه از پاداش های اخروی (آمرزش گناهان و دخول در بهشت جاودان).
امید به آمرزش
ایمان به خدا، سبب امیدواری به آمرزش گناهان از سوی خدا است:«فالقی السحرة سجدا قالوا ءامنا برب هـرون وموسی• انا ءامنا بربنا لیغفر لنا خطـیـنا وما اکرهتنا علیه من السحر والله خیر وابقی؛ (موسی عصای خود را افکند، و آنچه را که آنها ساخته بودند بلعید.) ساحران همگی به سجده افتادند و گفتند: ما به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم!• ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا گناهانمان و آنچه را از سحر بر ما تحمیل کردی ببخشاید؛ و خدا بهتر و پایدارتر است!»«قالوا ءامنا برب العــلمین• انا نطمع ان یغفر لنا ربنا خطـیـنا ان کنا اول المؤمنین؛ گفتند: ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم،• ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، چرا که ما نخستین ایمان آورندگان بودیم!» انا نطمع ان یغفر لنا ربنا خطایانا ان کنا اول المؤمنین، این جمله، تعلیل آن مطلبی است که از کلام سابقشان استفاده می شد و آن این است که ما نه تنها از مرگ و کشته شدن باک نداریم، بلکه مشتاق آن نیز هستیم تا پروردگار خود را دیدار کنیم، چرا که با مردن و کشته شدن به سوی پروردگار خود بر می گردیم و از این برگشتن هم خوفی نداریم، برای اینکه ما امیدواریم پروردگارمان خطاهای ما را بیامرزد و برای اینکه ما اولین کسی هستیم که به موسی و هارون، فرستادگان پروردگارمان ایمان آوردیم. و این تعلیل تعلیلی است صحیح، برای اینکه فتح باب در هر امر خیری اثری از خیرات دارد که هیچ عقل سالمی در آن شک نمی کند، پس اگر خدای سبحان بنا داشته باشد. مؤمنی را به علت اینکه به رحمت و مغفرت او ایمان دارد بیامرزد، قطعا رحمت و مغفرت او اولین کسی را که فتح باب ایمان کرده و راه را برای دیگران هموار ساخته وا نمی گذارد. افزودند: اگر می بینی ما به پروردگارمان ایمان آورده ایم برای آنست که گناهان ما را ببخشد (ما با سحر و ساحری مرتکب گناهان بسیاری شده ایم) (انا آمنا بربنا لیغفر لنا خطایانا). خلاصه اینکه هدف ما پاک شدن از گناهان گذشته از جمله مبارزه با پیامبر راستین خدا است، ما از این طریق می خواهیم به سعادت جاویدان برسیم، ولی تو ما را تهدید به مرگ این دنیا می کنی، ما این ضرر کم را در مقابل آن خیر عظیم پذیرا هستیم!.
طلب آمرزش به سبب ایمان
...
بخشش گناه و مغفرت، ثمره ایمان به خدا می باشد:«والذین ءامنوا بالله ورسله ولم یفرقوا بین احد منهم اولـئک سوف یؤتیهم اجورهم وکان الله غفورا رحیما؛ (ولی) کسانی که به خدا و رسولان او ایمان آورده، و میان احدی از آنها فرق نمی گذارند، پاداششان را خواهد داد؛ خداوند، آمرزنده و مهربان است.»«ومن الاعراب من یؤمن بالله والیوم الاخر ویتخذ ما ینفق قربـت عند الله وصلوت الرسول الا انها قربة لهم سیدخلهم الله فی رحمته ان الله غفور رحیم؛ گروهی (دیگر) از عرب های بادیه نشین، به خدا و روز رستاخیز ایمان دارند؛ و آنچه را انفاق می کنند، مایه تقرب به خدا، و دعای پیامبر می دانند؛ آگاه باشید اینها مایه تقرّب آنهاست! خداوند بزودی آنان را در رحمت خود وارد خواهد ساخت؛ به یقین، خداوند آمرزنده و مهربان است!»«انما المؤمنون الذین ءامنوا بالله ورسوله... واستغفر لهم الله ان الله غفور رحیم؛ مؤمنان واقعی کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده اند ... و برایشان از خدا آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده و مهربان است!»«یـایها الذین ءامنوا هل ادلکم علی تجـرة تنجیکم من عذاب الیم• تؤمنون بالله... • یغفر لکم ذنوبکم.... ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم که شما را از عذاب دردناک رهایی می بخشد؟!• به خدا ایمان بیاورید• (اگر چنین کنید) گناهانتان را می بخشد ...»«.. ومن یؤمن بالله ویعمل صــلحـا یکفر عنه سیـاته...؛ ... و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را می بخشد»
مغفرت همه گناهان
یغفر لکم ذنوبکم و یدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار...، این جمله جواب شرطی است که در ظاهر کلام نیامده، ولی از آیه قبلی فهمیده می شود، و تقدیر کلام این است که: ان تؤمنوا بالله و رسوله و تجاهدوا فی سبیله یغفر لکم ذنوبکم... . در آیه شریفه مورد بحث کلمه: ذنوبکم، مطلق آمده، یعنی نفرمود کدام گناه آمرزیده می شود. و از این اطلاق می توانیم نتیجه بگیریم که تمامی گناهان با شرایطی که ذکر شده آمرزیده می شود. اعتبار عقلی هم مساعد با این معنا است، چون این آمرزش در آیه شریفه مقدمه داخل شدن در بهشت جاودان ذکر شده، و معنا ندارد که کسی داخل چنین بهشتی بشود، در حالی که پاره ای از گناهانش آمرزیده نشده باشد. و ای بسا به منظور اشاره به همین نکته بوده که دنبال آیه فرموده: و مساکن طیبة فی جنات عدن، یعنی جناتی ثابت و دائمی. پس دائمی و ثابت بودن آن جنات خود اشاره است به اینکه مغفرت مزبور در آیه شامل همه گناهان می شود. در اینجا به سراغ آمرزش گناهان می رود چرا که بیشترین ناراحتی فکر انسان از گناهان او است، وقتی آمرزش و غفران مسلم شد غصه ای ندارد، این تعبیر نشان می دهد که نخستین هدیه الهی به شهیدان راهش این است که تمام گناهانشان را می بخشد. اما آیا این تنها ناظر به حق الله است، و یا حق الناس را نیز شامل می شود؟ مطلق بودن آیه دلیل بر عمومیت است، ولی با توجه به اینکه خداوند حق الناس را به خود آنها واگذار کرده بعضی در عمومیت آیه تردید کرده اند. به این ترتیب در آیات فوق دو شاخه از ایمان (ایمان به خدا و رسول) و دو شاخه از جهاد(جهاد با مال و جان) و دو شاخه از پاداش های اخروی (آمرزش گناهان و دخول در بهشت جاودان).
امید به آمرزش
ایمان به خدا، سبب امیدواری به آمرزش گناهان از سوی خدا است:«فالقی السحرة سجدا قالوا ءامنا برب هـرون وموسی• انا ءامنا بربنا لیغفر لنا خطـیـنا وما اکرهتنا علیه من السحر والله خیر وابقی؛ (موسی عصای خود را افکند، و آنچه را که آنها ساخته بودند بلعید.) ساحران همگی به سجده افتادند و گفتند: ما به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم!• ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا گناهانمان و آنچه را از سحر بر ما تحمیل کردی ببخشاید؛ و خدا بهتر و پایدارتر است!»«قالوا ءامنا برب العــلمین• انا نطمع ان یغفر لنا ربنا خطـیـنا ان کنا اول المؤمنین؛ گفتند: ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم،• ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، چرا که ما نخستین ایمان آورندگان بودیم!» انا نطمع ان یغفر لنا ربنا خطایانا ان کنا اول المؤمنین، این جمله، تعلیل آن مطلبی است که از کلام سابقشان استفاده می شد و آن این است که ما نه تنها از مرگ و کشته شدن باک نداریم، بلکه مشتاق آن نیز هستیم تا پروردگار خود را دیدار کنیم، چرا که با مردن و کشته شدن به سوی پروردگار خود بر می گردیم و از این برگشتن هم خوفی نداریم، برای اینکه ما امیدواریم پروردگارمان خطاهای ما را بیامرزد و برای اینکه ما اولین کسی هستیم که به موسی و هارون، فرستادگان پروردگارمان ایمان آوردیم. و این تعلیل تعلیلی است صحیح، برای اینکه فتح باب در هر امر خیری اثری از خیرات دارد که هیچ عقل سالمی در آن شک نمی کند، پس اگر خدای سبحان بنا داشته باشد. مؤمنی را به علت اینکه به رحمت و مغفرت او ایمان دارد بیامرزد، قطعا رحمت و مغفرت او اولین کسی را که فتح باب ایمان کرده و راه را برای دیگران هموار ساخته وا نمی گذارد. افزودند: اگر می بینی ما به پروردگارمان ایمان آورده ایم برای آنست که گناهان ما را ببخشد (ما با سحر و ساحری مرتکب گناهان بسیاری شده ایم) (انا آمنا بربنا لیغفر لنا خطایانا). خلاصه اینکه هدف ما پاک شدن از گناهان گذشته از جمله مبارزه با پیامبر راستین خدا است، ما از این طریق می خواهیم به سعادت جاویدان برسیم، ولی تو ما را تهدید به مرگ این دنیا می کنی، ما این ضرر کم را در مقابل آن خیر عظیم پذیرا هستیم!.
طلب آمرزش به سبب ایمان
...
wikifeqh: ایمان_و_مغفرت_(قرآن)