ایت الله محمد علی اراکی

[ویکی اهل البیت] آیت الله محمد علی اراکی. آیت الله اراکی از عالمان قرن چهاردهم و مراجع تقلید شیعه است.
او در 24 جمادی الثانی 1312 ق. در اراک دیده به جهان گشود. پدرش، حجت الاسلام حاج احمد آقا، مشهور به میرزا آقا فراهانی از علمای مشهور آن سامان بود. مادرش نیز از نوادگان امامزاده سید حسن واقف است.
وی پس از یادگیری خواندن و نوشتن، در نوجوانی وارد حوزه علمیه اراک شد و در درس استاد سید جعفر شیثی حضور یافت و مقدمات علوم اسلامی را از او فراگرفت. دروس سطح حوزه را نزد آیت الله العظمی سید محمدتقی خوانساری به خوبی پشت سر گذراند. آیت الله اراکی همزمان با تحصیل دوره سطح، در درس شرح منظومه آیت الله شیخ محمدباقر اراکی معروف به سلطان آبادی شرکت کرد و از دانش آن حکیم فرزانه خوشه‎ها چید.
ایشان سال ها در درس آیت الله العظمی آقا نورالدین اراکی و آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت کرد و از دانش و تقوای آن دو مرجع بزرگ تقلید شیعیان، بهره‎ها برد. آیت الله حائری علاقه زیادی به او داشت. نبوغ فکری آیت الله اراکی مورد توجه استاد قرار گرفت. آیت الله اراکی به سفارش استاد معمم شد. با یکی از بستگان ازدواج نمود.
آیت الله اراکی پس از سال ها تحصیل در حوزه علمیه اراک، به دنبال هجرت آیت الله العظمی حائری یزدی به قم، وارد حوزه علمیه قم شد و در درس ایشان شرکت کرد. آیت الله اراکی در این سال ها با امام خمینی آشنا شد. وی علاقه خاصی به امام خمینی داشت و هماره از فعالیت های سیاسی ایشان علیه رژیم پهلوی پشتیبانی می‎نمود.
به دنبال اعلامیه کوبنده امام خمینی در سال 1341، علیه لایحه کاپیتولاسیون و قوانین غیراسلامی مصوب مجلس شورای ملی، آیت الله اراکی نیز به پشتیبانی ایشان اعلامیه‎ای صادر کردند و خواستار لغو مصوبات مخالف اسلام شدند. پس از دستگیری و تبعید امام خمینی، در سال 1342، آیت الله اراکی هماره از ایشان حمایت می‎کرد. عکاسی هما، عکسی از امام در خیابان ارم زده بود. حضرت آقا (آیت الله اراکی) که از فیضیه برمی‎گشتند، وقتی نگاهشان به آن عکس افتاده بود، فرموده بودند: قسم می‎خورم که صاحب این عکس اگر در کربلا می‎بود، در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت می‎رسید.
وقتی به منزل می‎آمدند و ما اطلاعیه‎ها را برایشان می‎خواندیم، بسیار گریه می‎کردند و اشک شوق و نشاط از شنیدن این اطلاعیه‎ها، می‎ریختند... آیت الله اراکی در پی دستگیری و تبعید امام به نجف، همان سال به عراق و نجف رفت و در مدت اقامت تماماً میهمان حضرت امام بود این در حالی بود که آقا از سوی رژیم تحت فشار قرار گرفته بود و از سوی دیگر جواب میهمانی افراد دیگر را رد کرده بود. ایشان با افتخار میهمانی امام را پذیرفت و بدون ترس و اضطراب چند روزی را در آن جا اقامت کرد.
اولین ملاقات امام با ایشان در کربلا بود، در ابتدا که وارد حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام شد حضرت امام در حال خروج از حرم بود حدود پانزده سال بود که همدیگر را ندیده بودند. آن دو یکدیگر را در آغوش گرفتند و آقای اراکی شروع به گریه کرد و سپس این جمله را فرمود: با آل علی هر که درافتاد ورافتاد. بعد دوباره شروع به گریه کرد... حجت الاسلام شهاب الدین اشراقی، داماد امام می‎گوید: امام به من گفتند: بغض گلویم را گرفته بود و نتوانستم پیش آقای اراکی بایستم...