[ویکی فقه] اکثریت قوم سبا (قرآن). قوم سبأ قومی بودند که خدا انواع نعمتها را به آنها بخشید، ولی راه کفران را در پیش گرفتند، و خدا نعمتهای خود را از آنها سلب کرد، و چنان پراکنده و در بدر شدند که ماجرای زندگی آنها درس عبرتی برای جهانیان شد.
اکثریت قوم سبا از ابلیس پیروی کردند.لقد کان لسبا فی مسکنهم ءایة جنتان...(قطعاً برای (مردم ) سبا در محل سکونتشان نشانه (رحمتی ) بود: دو باغستان از راست و چپ (به آنان گفتیم:) از روزی پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید. شهری است خوش و خدایی آمرزنده.) و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقا من المؤمنین.(و قطعاً شیطان گمان خود را در مورد آنها راست یافت. و جز گروهی از مؤمنان، (بقیه ) از او پیروی کردند!) این آیات در حقیقت یک نوع نتیجه گیری کلی از داستان" قوم سبا" است که در آیات گذشته آمده بود و دیدیم چگونه آنها بر اثر تسلیم در برابر هوای نفس و وسوسه های شیطان گرفتار آن همه بدبختی و ناکامی شدند. در نخستین آیه می فرماید:" به یقین ابلیس گمان خود را در باره آنها (و هر جمعیتی که از ابلیس پیروی کنند) محقق یافت"! (وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ ). " آنان همگی از او پیروی کردند جز گروه اندکی از مؤمنان" (فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقاً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ). یا به تعبیر دیگر پیش بینی ابلیس که بعد از سرپیچی از سجده برای آدم و طرد شدن از درگاه کبریایی خداوند گفت فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ إِلَّا عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ :" به عزتت سوگند که همه آنها را جز بندگان مخلصت گمراه خواهم کرد" در باره این گروه درست از آب در آمد. گرچه او این سخن را از روی گمان و تخمین گفت ولی همین گمان و تخمین سرانجام به واقعیت پیوست، و این سست اراده ها و ضعیف الایمانها گروه گروه به دنبال او حرکت کردند، تنها گروه اندکی از مؤمنین بودند که زنجیرهای وسوسه های شیطان را در هم شکستند، و فریب دامهای او را نخوردند، آزاد آمدند و آزاد زیستند و آزاد رفتند، گرچه آنها از نظر عدد کم بودند ولی از نظر ارزش هر کدام با جهانی برابری داشتند: اولئک هم الاقلون عددا وَالاْعْظَمُونَعند اللَّه قدرا گمان ابلیس در اغواپذیری بیش تر انسان ها درباره بیش تر قوم سبا محقق شد.لقد کان لسبا فی مسکنهم ءایة جنتان... و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقا من المؤمنین.
ظلم به خویشتن
ظلم اکثریت قوم سبا به خویشتن از آیات قرآن کریم قابل برداشت است.لقد کان لسبا فی مسکنهم ءایة جنتان... فقالوا ربنا بـعد بین اسفارنا وظـلموا انفسهم...(تا گفتند: «پروردگارا، میان (منزلهای ) سفرهایمان فاصله انداز.» و بر خویشتن ستم کردند. پس آنها را (برای آیندگان، موضوع ) حکایتها گردانیدیم، و سخت تارومارشان کردیم؛ قطعاً در این (ماجرا) برای هر شکیبای سپاسگزاری عبرتهاست.) و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقا من المؤمنین. آیه ۱۹ سوره سبأ به این معناست که ما این نعمتها را در اختیار آنان قرار دادیم، میوه های فراوان، و نزدیکی قریه ها به یکدیگر و امنیت راهها و آسانی سیر و فراخی زندگی، از زیادی نعمت ملول شده، و به تنگ آمدند و گفتند: پروردگارا بین سفرهای ما دوری بینداز، یعنی سفرهایمان را طولانی کن، تا مسافتهای دور برویم، و بار سفر دور ببندیم، بیابانها و بادیه ها بپیماییم، و این کفران و طغیانی بود از ایشان، همان طور که بنی اسرائیل کفران و طغیان کرده، از من و سلوی به ستوه آمدند، و تقاضای سیر و پیاز کردند.کوتاه سخن اینکه خداوند نعمت را بر آنان تمام کرد، هم در سفر که سفرهایشان را کوتاه و راههایشان را امن و نعمت را فراوان کرد، و هم در حضر، و انتظار داشت که شکر نعمتهایش را به جا آورند، ولی آنان کفران نعمت کردند، هم در سفر، و هم در حضر، خداوند هم در عذابی که خودشان خواستند شتاب نمود، شهرها و دیارشان را خراب، و جمعشان را پراکنده ساخت. و بنابراین جمله " رَبَّنا باعِدْ بَیْنَ أَسْفارِنا" پیشنهاد عذابی بود، که خود آنان کردند، البته پیشنهاد ضمنی، چون معنای کلامشان مستلزم همین بود که شهرها و دیارشان ویران گردید." وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ"و با ارتکاب گناهان به خود ستم کردند.
سرانجام قوم سبأ
طبق آیه های قرانی قوم سبأ به هشدارهای پیامبری که به این قوم فرستاده شده بود گوش ندادند و به نعمت خدا کفر ورزیدند در آخر با سیل وحشتناکی مجازات شدند. قرآن از عذابی که به قوم سبا فرستاده شد به عنوان "سیل العرم" یعنی سیل بنیان کن یاد می کند کلمه به کاربرده شده نشان دهنده شکل این واقعه است زیرا " العریم" معنی سد میدهد و "سیل العریم" معنی میدهد :سیلی که سد را نابود یا خراب کند.
اکثریت قوم سبا از ابلیس پیروی کردند.لقد کان لسبا فی مسکنهم ءایة جنتان...(قطعاً برای (مردم ) سبا در محل سکونتشان نشانه (رحمتی ) بود: دو باغستان از راست و چپ (به آنان گفتیم:) از روزی پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید. شهری است خوش و خدایی آمرزنده.) و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقا من المؤمنین.(و قطعاً شیطان گمان خود را در مورد آنها راست یافت. و جز گروهی از مؤمنان، (بقیه ) از او پیروی کردند!) این آیات در حقیقت یک نوع نتیجه گیری کلی از داستان" قوم سبا" است که در آیات گذشته آمده بود و دیدیم چگونه آنها بر اثر تسلیم در برابر هوای نفس و وسوسه های شیطان گرفتار آن همه بدبختی و ناکامی شدند. در نخستین آیه می فرماید:" به یقین ابلیس گمان خود را در باره آنها (و هر جمعیتی که از ابلیس پیروی کنند) محقق یافت"! (وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ ). " آنان همگی از او پیروی کردند جز گروه اندکی از مؤمنان" (فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقاً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ). یا به تعبیر دیگر پیش بینی ابلیس که بعد از سرپیچی از سجده برای آدم و طرد شدن از درگاه کبریایی خداوند گفت فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ إِلَّا عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ :" به عزتت سوگند که همه آنها را جز بندگان مخلصت گمراه خواهم کرد" در باره این گروه درست از آب در آمد. گرچه او این سخن را از روی گمان و تخمین گفت ولی همین گمان و تخمین سرانجام به واقعیت پیوست، و این سست اراده ها و ضعیف الایمانها گروه گروه به دنبال او حرکت کردند، تنها گروه اندکی از مؤمنین بودند که زنجیرهای وسوسه های شیطان را در هم شکستند، و فریب دامهای او را نخوردند، آزاد آمدند و آزاد زیستند و آزاد رفتند، گرچه آنها از نظر عدد کم بودند ولی از نظر ارزش هر کدام با جهانی برابری داشتند: اولئک هم الاقلون عددا وَالاْعْظَمُونَعند اللَّه قدرا گمان ابلیس در اغواپذیری بیش تر انسان ها درباره بیش تر قوم سبا محقق شد.لقد کان لسبا فی مسکنهم ءایة جنتان... و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقا من المؤمنین.
ظلم به خویشتن
ظلم اکثریت قوم سبا به خویشتن از آیات قرآن کریم قابل برداشت است.لقد کان لسبا فی مسکنهم ءایة جنتان... فقالوا ربنا بـعد بین اسفارنا وظـلموا انفسهم...(تا گفتند: «پروردگارا، میان (منزلهای ) سفرهایمان فاصله انداز.» و بر خویشتن ستم کردند. پس آنها را (برای آیندگان، موضوع ) حکایتها گردانیدیم، و سخت تارومارشان کردیم؛ قطعاً در این (ماجرا) برای هر شکیبای سپاسگزاری عبرتهاست.) و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقا من المؤمنین. آیه ۱۹ سوره سبأ به این معناست که ما این نعمتها را در اختیار آنان قرار دادیم، میوه های فراوان، و نزدیکی قریه ها به یکدیگر و امنیت راهها و آسانی سیر و فراخی زندگی، از زیادی نعمت ملول شده، و به تنگ آمدند و گفتند: پروردگارا بین سفرهای ما دوری بینداز، یعنی سفرهایمان را طولانی کن، تا مسافتهای دور برویم، و بار سفر دور ببندیم، بیابانها و بادیه ها بپیماییم، و این کفران و طغیانی بود از ایشان، همان طور که بنی اسرائیل کفران و طغیان کرده، از من و سلوی به ستوه آمدند، و تقاضای سیر و پیاز کردند.کوتاه سخن اینکه خداوند نعمت را بر آنان تمام کرد، هم در سفر که سفرهایشان را کوتاه و راههایشان را امن و نعمت را فراوان کرد، و هم در حضر، و انتظار داشت که شکر نعمتهایش را به جا آورند، ولی آنان کفران نعمت کردند، هم در سفر، و هم در حضر، خداوند هم در عذابی که خودشان خواستند شتاب نمود، شهرها و دیارشان را خراب، و جمعشان را پراکنده ساخت. و بنابراین جمله " رَبَّنا باعِدْ بَیْنَ أَسْفارِنا" پیشنهاد عذابی بود، که خود آنان کردند، البته پیشنهاد ضمنی، چون معنای کلامشان مستلزم همین بود که شهرها و دیارشان ویران گردید." وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ"و با ارتکاب گناهان به خود ستم کردند.
سرانجام قوم سبأ
طبق آیه های قرانی قوم سبأ به هشدارهای پیامبری که به این قوم فرستاده شده بود گوش ندادند و به نعمت خدا کفر ورزیدند در آخر با سیل وحشتناکی مجازات شدند. قرآن از عذابی که به قوم سبا فرستاده شد به عنوان "سیل العرم" یعنی سیل بنیان کن یاد می کند کلمه به کاربرده شده نشان دهنده شکل این واقعه است زیرا " العریم" معنی سد میدهد و "سیل العریم" معنی میدهد :سیلی که سد را نابود یا خراب کند.
wikifeqh: اکثریت_قوم_سبا_(قرآن)