اهل سنت
/~ahlesonnat/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اهل سنت اصطلاحی است در علم ملل و نحل که بر گروهی از مسلمانان اطلاق می شود.
اصطلاح «اهل سنّت» از دو واژه «اهل» و «سنت» ترکیب یافته است.«اهل» در لغت به معنای گروهی است که در امری از امور با هم شریک باشند مانند: «اهل بیت» که در پیوندخانوادگی، و «اهل اسلام» که در عقیده قلبی، شریک یکدیگرند.
معنای لغوی سنت
«سنّت» در لغت به راه و روش نیکو و پسندیده گفته می شود. (سُنّة اللّه فِی الّذین خَلو مِنْ قَبْل)؛ این سنت خداوند در اقوام پیشین است «طریقه الهی درباره کسانی که پیشتر بوده اند» و گاهی این واژه درباره مطلق راه و روش به کار می رود، هر چند پسندیده نباشد چنان که در حدیثی آمده:«ومن سنّ سنّة سیئة کان علیه وزرها ووزر من عمل بها» هر کس راه و روش بدی از خود به یادگار گذارد، علاوه بر گناه عمل خویش، در گناه عاملان به آن نیز، شریک می باشد.
کاربرد سنت میان علما
«سنت» در میان علما، دو کاربرد دارد: یکی سنّت به معنای گفتار و کردار و سکوت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم در هر عملی که انجام می گیرد، و مقصود از گفتار، امر و نهی الزامی و غیر الزامی اوست، و امر و نهی الزامی را، وجوب و حرمت، وغیر الزامی از هر دو را، ندب و کراهت می نامند» دیگری «سنت» در مقابل «بدعت» است. عمل و کاری که قابل استناد به شریعت باشد، «سنت» و خلاف آن «بدعت» است چنان که امام علی (علیه السلام) فرموده است: «أحْیوا السنّة وأماتُوا البدعَة» : آنان سنت را زنده کرده و بدعت را میرانده اند.
تاریخ پیدایش اصطلاح اهل سنت
...
اصطلاح «اهل سنّت» از دو واژه «اهل» و «سنت» ترکیب یافته است.«اهل» در لغت به معنای گروهی است که در امری از امور با هم شریک باشند مانند: «اهل بیت» که در پیوندخانوادگی، و «اهل اسلام» که در عقیده قلبی، شریک یکدیگرند.
معنای لغوی سنت
«سنّت» در لغت به راه و روش نیکو و پسندیده گفته می شود. (سُنّة اللّه فِی الّذین خَلو مِنْ قَبْل)؛ این سنت خداوند در اقوام پیشین است «طریقه الهی درباره کسانی که پیشتر بوده اند» و گاهی این واژه درباره مطلق راه و روش به کار می رود، هر چند پسندیده نباشد چنان که در حدیثی آمده:«ومن سنّ سنّة سیئة کان علیه وزرها ووزر من عمل بها» هر کس راه و روش بدی از خود به یادگار گذارد، علاوه بر گناه عمل خویش، در گناه عاملان به آن نیز، شریک می باشد.
کاربرد سنت میان علما
«سنت» در میان علما، دو کاربرد دارد: یکی سنّت به معنای گفتار و کردار و سکوت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم در هر عملی که انجام می گیرد، و مقصود از گفتار، امر و نهی الزامی و غیر الزامی اوست، و امر و نهی الزامی را، وجوب و حرمت، وغیر الزامی از هر دو را، ندب و کراهت می نامند» دیگری «سنت» در مقابل «بدعت» است. عمل و کاری که قابل استناد به شریعت باشد، «سنت» و خلاف آن «بدعت» است چنان که امام علی (علیه السلام) فرموده است: «أحْیوا السنّة وأماتُوا البدعَة» : آنان سنت را زنده کرده و بدعت را میرانده اند.
تاریخ پیدایش اصطلاح اهل سنت
...
wikifeqh: مذهب_تسنّن
[ویکی اهل البیت] واژه سُنّی از لحاظ لغت منسوب به «سنت» است، و سنت به عملی گفته می شود که منطبق بر سنت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله باشد و از این رو در مقابل «بدعت» قرار می گیرد.
و در اصطلاح به یکی از دو فرقه بزرگ از مسلمانان گفته می شود که اکثریت مسلمانان را در بر می گیرد. در مقابل شیعه که اقلیت را تشکیل می دهند. اختلاف اصلی این دو فرقه بر سر مسئله جانشینی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و مسئله امامت است.اساس پیدایش این عنوان به صورت تسمیه گروهی از مسلمانان در قرنهای دوم و سوم هجری بود که مکتب متکلمین اسلامی مانند اشاعره و معتزله و جبریه و قدریه و مانند اینها بنیان شد، که جمعی از فقها و محدثین آن عصر به عنوان استنکار از آن گروهها گفتند: ما جز سنت رسول خدا صلی الله علیه و آله چیزی را به نام اسلام نمی شناسیم، که فرمود: «علیکم بسنتی و سنة خلفائی» و نیز فرمود: «فمن لم یعمل بسنتی فلیس منی». اما پس از گذشت زمان و گرایش اکثر مسلمانان به این مکاتب، این نام در مقابل نام شیعی شناخته شد
اهل سنت معتقدند محمد صلی الله علیه و آله، پیامبر اسلام، پس از خود جانشینی تعیین ننموده است و بعد از پیامبر مردم می توانند با تشکیل شورا جانشین و خلیفه پیامبر را انتخاب نمایند. در مقابل شیعیان معتقدند پیامبر اکرم جامعه اسلامی را بدون تعیین رهبر رها نکرده است و بعد از خود علی ابن ابی طالب را به فرمان خدا عنوان خلیفه برگزیده است.از این رو پس از درگذشت پیامبر صلی الله علیه و آله، نخست با تشکیل شورا در سقیفه بنی ساعده، طبق سنت شورا و بیعت، ابوبکر را که از صحابه (یاران) بود برای خلافت بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله انتخاب کردند. البته ابوبکر بعد از خود به این مبنا عمل نکرد و به صلاحدید خود عمر را به جانشینی خود انتخاب کرد. عمر نیز بعد از ابوبکر به هیچکدام از این دو روش عمل نکرد و شورایی 6 نفره تشکیل داد تا یکی را از میان خود به خلافت انتخاب نمایند.
اهل سنت در مسایل فقهی، ابتدا قرآن و سپس احادیث پیامبر و بعد از آن احادیث معتبر صحابه و اجماع را مورد استفاده قرار می دهند.
اشعری و ماتریدی دو مکتب اعتقادی اصلی اهل سنت هستند. و از لحاظ فقهی اهل سنت به مذاهب زیر تقسیم میگردد:
نزد اهل سنت شش مجموعه حدیث به نام «صحاح سته» مستند و معتبر است که شروح متعدد بر آنها نوشته شده و ملاک احکام و فتوای فقهای ایشان می باشد:
و در اصطلاح به یکی از دو فرقه بزرگ از مسلمانان گفته می شود که اکثریت مسلمانان را در بر می گیرد. در مقابل شیعه که اقلیت را تشکیل می دهند. اختلاف اصلی این دو فرقه بر سر مسئله جانشینی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و مسئله امامت است.اساس پیدایش این عنوان به صورت تسمیه گروهی از مسلمانان در قرنهای دوم و سوم هجری بود که مکتب متکلمین اسلامی مانند اشاعره و معتزله و جبریه و قدریه و مانند اینها بنیان شد، که جمعی از فقها و محدثین آن عصر به عنوان استنکار از آن گروهها گفتند: ما جز سنت رسول خدا صلی الله علیه و آله چیزی را به نام اسلام نمی شناسیم، که فرمود: «علیکم بسنتی و سنة خلفائی» و نیز فرمود: «فمن لم یعمل بسنتی فلیس منی». اما پس از گذشت زمان و گرایش اکثر مسلمانان به این مکاتب، این نام در مقابل نام شیعی شناخته شد
اهل سنت معتقدند محمد صلی الله علیه و آله، پیامبر اسلام، پس از خود جانشینی تعیین ننموده است و بعد از پیامبر مردم می توانند با تشکیل شورا جانشین و خلیفه پیامبر را انتخاب نمایند. در مقابل شیعیان معتقدند پیامبر اکرم جامعه اسلامی را بدون تعیین رهبر رها نکرده است و بعد از خود علی ابن ابی طالب را به فرمان خدا عنوان خلیفه برگزیده است.از این رو پس از درگذشت پیامبر صلی الله علیه و آله، نخست با تشکیل شورا در سقیفه بنی ساعده، طبق سنت شورا و بیعت، ابوبکر را که از صحابه (یاران) بود برای خلافت بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله انتخاب کردند. البته ابوبکر بعد از خود به این مبنا عمل نکرد و به صلاحدید خود عمر را به جانشینی خود انتخاب کرد. عمر نیز بعد از ابوبکر به هیچکدام از این دو روش عمل نکرد و شورایی 6 نفره تشکیل داد تا یکی را از میان خود به خلافت انتخاب نمایند.
اهل سنت در مسایل فقهی، ابتدا قرآن و سپس احادیث پیامبر و بعد از آن احادیث معتبر صحابه و اجماع را مورد استفاده قرار می دهند.
اشعری و ماتریدی دو مکتب اعتقادی اصلی اهل سنت هستند. و از لحاظ فقهی اهل سنت به مذاهب زیر تقسیم میگردد:
نزد اهل سنت شش مجموعه حدیث به نام «صحاح سته» مستند و معتبر است که شروح متعدد بر آنها نوشته شده و ملاک احکام و فتوای فقهای ایشان می باشد:
wikiahlb: اهل_سنت
جدول کلمات
مترادف ها
سنی، اهل سنت، پیرو مذهب سنت
سنی، اهل سنت، پیرو مذهب سنت
اهل سنت، سنت گرای، پیرو روایات و سنن
پیشنهاد کاربران
#نه - به - نژادپرستی
ما بلوچ ها هم آدمیم
ما بلوچ ها هم آدم هستیم
چرا اسم بلوچستان رو کنار سیستان نیاوردید نژادپرستا
البته اهل سنت و جماعت درست است نه سنی/طبق پژوهشی از مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۱۰ که در سال ۲۰۱۱ انتشار یافت، ۱/۶۲ میلیارد مسلمان در جهان زندگی می کنند که ۸۵ تا ۹۰٪ از آن ها اهل سنت و جماعت هستند.
با بعضی از اعتقادهای اهل سنت و جماعت آشنا شویم:
... [مشاهده متن کامل]
آنها اعتقاد دارند تمامی صحابه پیامبر ( ص ) مؤمن واقعی بودند به هیچ کس حتی به یزید لعن و نفرین یا فحاشی نمی کنند اعتقاد دارند که هر کس نتیجه عملش را خواهد دید و نیازی به لعن و فحاشی نیست
مداحی را قبول ندارند فقط خدا را ستایش می کنند فقط از خدا مدد و یاری می جویند توسل به مردگان و اشخاص را قبول ندارند و با اعمال صالح به خدا متوسل می شوند
توحید و نبوت و معاد از اصول دینشان هست و عدالت را در توحید می دانند
نمازها را سر وقت می خوانندنماز ظهر و عصر را فقط در مسافرت آنهم آخر وقت ظهر و ابتدای وقت عصر با هم می خوانند و نماز مغرب و عشا را هم فقط در مسافرت آنهم در آخر وقت مغرب تقریبا یکساعت بعد از غروب خورشید و در ابتدای وقت عشا با هم جمع می کنند
مرده را صدا زدن یا حاجت و شفا از غیر خدا خواستن را شرک می دانند
یا محمد یا عمر یا علی یا حسین یا ابوبکر نمی گویند و این الفاظ را شرک می دانند فقط یا الله می گویند
سینه زنی و لباس سیاه پوشیدن و زنجیرزنی را قبول ندارند و ساخته و پرداخته یزید می دانند
عزاداری ( بدون سر و صورت زدن و شیون کردن و لباس سیاه پوشیدن و موارد دیگر ) با تلاوت قرآن و تسلیت گفتن فقط به مدت سه روز جایز می دانند چهلم و سال و ماه برای مرده حتی رسول الله ص نمی گیرند
سر قبرها نماز خواندن یا گنبد و بارگاه درست کردن را قبول ندارند
فقط دو عیدفطر و قربان را قبول دارند
نزدیکی به زن از پشت ( مقعد ) را لواط می دانند
صیغه را فحشا و تن فروشی می دانند
هیچ کس را معصوم نمی دانند بجز پیامبران آنهم در ابلاغ وحی و نبوت
هر عملی را که پیامبر انجام نداده را بدعت می دانند و از آن دوری می کنند
روز عاشورا را روزه می گیرند اربعین و دسته های عزاداری را بدعت می دانند و اعتقاد دارند که هر گز امامان اربعین و دسته های سینه زنی و پوشیدن لباس سیاه و مداحی و غیره را انجام ندادند مثلا حضرت امام سجاد یا امام حسین سالگرد نگرفتند و برای شهادت پدرشان لباس سیاه نپوشیدند و عزاداری به شکل امروز نکردند
به پیامبر و همسران و اولا د و اهل بیت و آل و اصحاب و ذریات پیامبر احترام قائلند و هرگز کینه یا نفرتی از آنها ندارند
به نماز جمعه و نمازهای جماعت پایبند هستند
آنها بهترین امت رسول الله را بترتیب ابوبکرو عمر و عثمان و علی و حسن و حسین می دانند و در خطبه های روز جمعه هر هفته بر ابوبکر، عمر، عثمان، علی، حسن و حسین، حمزه، عباس، خدیجه، عائشهو فاطمه و زینب و ام کلثوم درود می فرستند
به نمازهای سنت مثل نماز فرض و واجب پایبند هستند
با بعضی از اعتقادهای اهل سنت و جماعت آشنا شویم:
... [مشاهده متن کامل]
آنها اعتقاد دارند تمامی صحابه پیامبر ( ص ) مؤمن واقعی بودند به هیچ کس حتی به یزید لعن و نفرین یا فحاشی نمی کنند اعتقاد دارند که هر کس نتیجه عملش را خواهد دید و نیازی به لعن و فحاشی نیست
مداحی را قبول ندارند فقط خدا را ستایش می کنند فقط از خدا مدد و یاری می جویند توسل به مردگان و اشخاص را قبول ندارند و با اعمال صالح به خدا متوسل می شوند
توحید و نبوت و معاد از اصول دینشان هست و عدالت را در توحید می دانند
نمازها را سر وقت می خوانندنماز ظهر و عصر را فقط در مسافرت آنهم آخر وقت ظهر و ابتدای وقت عصر با هم می خوانند و نماز مغرب و عشا را هم فقط در مسافرت آنهم در آخر وقت مغرب تقریبا یکساعت بعد از غروب خورشید و در ابتدای وقت عشا با هم جمع می کنند
مرده را صدا زدن یا حاجت و شفا از غیر خدا خواستن را شرک می دانند
یا محمد یا عمر یا علی یا حسین یا ابوبکر نمی گویند و این الفاظ را شرک می دانند فقط یا الله می گویند
سینه زنی و لباس سیاه پوشیدن و زنجیرزنی را قبول ندارند و ساخته و پرداخته یزید می دانند
عزاداری ( بدون سر و صورت زدن و شیون کردن و لباس سیاه پوشیدن و موارد دیگر ) با تلاوت قرآن و تسلیت گفتن فقط به مدت سه روز جایز می دانند چهلم و سال و ماه برای مرده حتی رسول الله ص نمی گیرند
سر قبرها نماز خواندن یا گنبد و بارگاه درست کردن را قبول ندارند
فقط دو عیدفطر و قربان را قبول دارند
نزدیکی به زن از پشت ( مقعد ) را لواط می دانند
صیغه را فحشا و تن فروشی می دانند
هیچ کس را معصوم نمی دانند بجز پیامبران آنهم در ابلاغ وحی و نبوت
هر عملی را که پیامبر انجام نداده را بدعت می دانند و از آن دوری می کنند
روز عاشورا را روزه می گیرند اربعین و دسته های عزاداری را بدعت می دانند و اعتقاد دارند که هر گز امامان اربعین و دسته های سینه زنی و پوشیدن لباس سیاه و مداحی و غیره را انجام ندادند مثلا حضرت امام سجاد یا امام حسین سالگرد نگرفتند و برای شهادت پدرشان لباس سیاه نپوشیدند و عزاداری به شکل امروز نکردند
به پیامبر و همسران و اولا د و اهل بیت و آل و اصحاب و ذریات پیامبر احترام قائلند و هرگز کینه یا نفرتی از آنها ندارند
به نماز جمعه و نمازهای جماعت پایبند هستند
آنها بهترین امت رسول الله را بترتیب ابوبکرو عمر و عثمان و علی و حسن و حسین می دانند و در خطبه های روز جمعه هر هفته بر ابوبکر، عمر، عثمان، علی، حسن و حسین، حمزه، عباس، خدیجه، عائشهو فاطمه و زینب و ام کلثوم درود می فرستند
به نمازهای سنت مثل نماز فرض و واجب پایبند هستند
بزرگترین مذهب مسلمانان که مختصر ( اهل سنّت و جماعت ) می باشد به اختصار اهل سنّت می گویند. اهل سنت وَ جَماعَت، گروه ( یا فرقه ) عمده و اکثریتِ جمعیتیِ مسلمانان ( 90درصد ) که با نام �سُنّی� و �اهل تَسَنُّن� نیز شناخته می شوند. اهل سنّت شامل فرقه هایی است که به وجود نص بر امام و خلیفه رسول خدا معتقد نیستند و تعیین خلیفه و امام را برعهده مسلمانان و به انتخاب آنان می دانند. جز ایران و عراق و آذربایجان و بحرین و لبنان، در دیگر کشورهای اسلامی اکثریت با اهل سنت است.
... [مشاهده متن کامل]
منبع:سایت بیتوته
... [مشاهده متن کامل]
منبع:سایت بیتوته