کراهت

[ویکی فقه] کَراهت به فتح کاف یکی از احکام خمسه تکلیفی می باشد. به موجب این حکم، انسان می تواند فعل مورد نظر شارع را انجام دهد بدون این که کیفر شود ولی اگر آن را انجام ندهد، پاداش می یابد.
در تعریف آن چنین گفته اند: «الکراهۀ شرعا کون الفعل بحیث یکون ترکه أولی مع عدم المنع من الفعل» یعنی کراهت بودن فعل است به نحوی که ترک آن أُولی باشد با عدم منع از فعل. و چنین فعلی را مکروه می گویند.
اقسام کراهت
در کتاب تعریفات می نویسد: مکروه فعلی است که راجح الترک باشد.
پس اگر به حرام نزدیک تر باشد کراهت تحریمیه و اگر به حلال نزدیکتر باشد، کراهت تنزیهیه نامیده می شود و فعل آن بدون عقاب است.

[ویکی فقه] کراهت (اصول). کراهت به طلب غیر اکید مولا به ترک فعل دارای مفسده غیر ملزمه اطلاق می شود.
کراهت، نوعی از احکام ترخیصی است و به معنای بعث (برانگیختن) و طلب غیر اکید مولا به ترک فعلی است که دارای مفسده غیر ملزمه می باشد؛ به بیان دیگر، مولا مکلف را از انجام فعل، منع غیر اکید نموده است، به گونه ای که با اذن در فعل منافات ندارد؛ بنابراین، ترک مکروه ، مطلوب و دارای مصلحت و ثواب است، ولی انجام آن حرام نیست.

رجوع شود به:احکام پنج گانه شرعی