امام مهدی

[ویکی نور] امام مهدی (عج). امام مهدی (عج) اثر رسول رضوی، به بررسی مسائل مربوط به مهدویت از جمله زندگانی امام مهدی (عج)، علائم ظهور، نائبان آنحضرت اختصاص دارد.
کتاب به زبان فارسی و در سال 1384ش نوشته شده است.
کتاب با مقدمه عبدالحسین خسروپناه در بیان اهمیت پرداختن به موضوع مهدویت، آغاز و مطالب در ده فصل، ارائه شده است.
مؤلف عمدتاً با رویکردی کلامی و عقیدتی، به بحث مهدویت پرداخته و در ضمن بیان مباحث، به پرسش های مهم و متعددی درباره اندیشه منجی جهانی در ادیان، مصلح موعود در اسلام، زندگانی حضرت مهدی (عج)، دوران غیبت صغری و کبری، نایبان عام و خاص حضرت، وظیفه پیروان ایشان در این زمان، علایم و وقایع ظهور، مدعیان دروغین مهدویت و چگونگی حکومت امام مهدی(ع) و پایان زندگی ایشان پاسخ داده است.
قسمت پایانی کتاب، اختصاص به پاسخ به برخی شبهات مطرح شده در زمینه مهدویت دارد.

[ویکی فقه] امام مهدی (کتاب). «امام مهدی عجّل الله فرجه الشریف » اثر رسول رضوی ، به بررسی مسائل مربوط به مهدویت از جمله زندگانی امام مهدی عجّل الله فرجه الشریف ، علائم ظهور ، نائبان آنحضرت اختصاص دارد.
کتاب به زبان فارسی و در سال ۱۳۸۴ ش نوشته شده است.
ساختار
کتاب با مقدمه عبدالحسین خسروپناه در بیان اهمیت پرداختن به موضوع مهدویت، آغاز و مطالب در ده فصل، ارائه شده است. مؤلف عمدتا با رویکردی کلامی و عقیدتی، به بحث مهدویت پرداخته و در ضمن بیان مباحث، به پرسش های مهم و متعددی درباره اندیشه منجی جهانی در ادیان ، مصلح موعود در اسلام ، زندگانی حضرت مهدی عجّل الله فرجه الشریف ، دوران غیبت صغری و کبری، نایبان عام و خاص حضرت، وظیفه پیروان ایشان در این زمان ، علایم و وقایع ظهور، مدعیان دروغین مهدویت و چگونگی حکومت امام مهدی علیه السّلام و پایان زندگی ایشان پاسخ داده است. قسمت پایانی کتاب، اختصاص به پاسخ به برخی شبهات مطرح شده در زمینه مهدویت دارد.
گزارش محتوا
نویسنده در فصل اول کتاب مصلح موعود در ادیان مختلف از جمله آیین زرتشت ، هندویان ، برهماییان ، یهودیان و مسیحیان را مورد بررسی و تحقیق قرار داده است. وی به سه موعود در آیین زرتشت اشاره کرده که آن ها را « سوشیانت » نامیده است. طبق این آیین، مهمترین سوشیانت، همان کسی است که در آخرالزمان ظهور کرده و نویسنده معتقد است که او به منزله کریشنای برهمنان، بودای پنجم بودائیان، مسیح یهودیان، فارقلیط عیسویان و مهدی عجّل الله فرجه الشریف مسلمانان می باشد. ادیان هندی نیز درباره مصلح موعود، مطالب متنوع و متعددی دارند که در کلیات، با وعده ها و بشارت های سایر ادیان مطابقت داشته و نویسنده تاکید دارد که نباید انتظار داشت که همه این ادیان، در جزئیات مسئله نیز با هم توافق داشته باشند. کتاب های مقدس یهود ، بارها به ظهور مسیح اشاره کرده اند و در برخی از انجیل ها، به بازگشت حضرت عیسی علیه السّلام تاکید شده است. به باور نویسنده، این اشارات و نصوص، با مطالبی که در مورد مصلح آخرالزمان ذکر شده، تفاوت داشته و باید بشارت بازگشت عیسی علیه السّلام و بشارت ظهور مصلح آخرالزمان، از همدیگر تفکیک شود و لذا در این فصل، به برخی از بشارت هایی که در مورد ظهور مصلح آخرالزمان در کتب یهودیان و مسیحیان شده، اشاره کرده است.
← فصل دوم
...

اِمام مهدی (عج) (سامرا ۲۵۵ق)
(یا: امام قائم؛ امام زمان؛ امام غایب؛ امام عصر؛ مهدی منتظر؛ مهدی موعود؛ و ملقّب به مهدی، بقیةالله، حجت، قائم آل محمد، ولی عصر، و صاحب الزّمان) شهرت ابوالقاسم محمد بن حسن عسکری (ع)، دوازدهمین و آخرین امام از امامان دوازده گانه نزد شیعۀ امامیه، و معصوم چهاردهم از چهارده معصوم شیعیان. همۀ شیعه اثنی عشری بر امامت آن حضرت متفق اند و او را زنده و از دیدگان غایب، و وی را منجی عالم بشریت می دانند و در رخدادهای ناگوار زندگی به او پناه می برند و همواره منتظر فرج او هستند. امام مهدی (عج) تنها فرزند امام حسن عسکری (ع) و نرجس بود. مادرش دختر یشوعا، فرزند قیصر روم، و نام اصلی اش ملیکه بود که پس از ازدواج با امام حسن عسکری (ع) به نام های دیگری مشهور شد که معروف ترین آن ها نرجس است. دورۀ بارداری نرجس خاتون مخفی بود و کسی از آن آگاهی نداشت. آن حضرت از روز ولادت نیز از دیده ها پنهان نگاه داشته شد و جز بعضی از اعضای خانواده و خواص اصحاب، کسی او را ندید. تا ۵سالگی امام، فقط اشخاص خاصی از شیعیان اجازه می یافتند تا در فرصت های مناسب و گوناگون به دیدار آن حضرت نائل شوند تا از تولد و وجود وی یقین حاصل کنند و در صورت نیاز به شیعیان دیگر اطلاع دهند. آخرین بار که برخی از اصحاب امام را دیدند، در ۲۶۰ق و هنگامی بود که بر پیکر مطهر پدرش نمازگزارد و دوران غیبت وی آغاز شد. مطابق با اخبار و روایات شیعه، غیبت حضرت حجت دو بار بوده است. غیبت نخست تا ۳۲۹ق ادامه داشت و به غیبت صغری یا دورۀ نیابت خاصه شهرت دارد. غیبت صغری ۶۹ سال طول کشید و در این سال ها امام توسط چهار تن از نمایندگان خاص خود با شیعیان ارتباط داشت و آن ها نامه ها و توقیعات امام را به مردم می رسانده اند. این چهار تن که نوّاب اربعه (نایبان چهارگانه) خوانده می شوند، به ترتیب عبارت اند از عثمان بن سعید؛ محمد بن عثمان بن سعید؛ حسین بن روح نوبختی؛ و علی بن محمد سَمُری. پس از درگذشت سمری (۳۲۹ق)، دورۀ غیبت صغری پایان یافت و دوران غیبت کبری یا دورۀ نیابت عامه آغاز شد. آخرین نامه ای که سَمُری از امام زمان دریافت کرد، بدین مضمون است: «بسم الله الرحمن الرحیم. ای علی بن محمد سَمُری، خدا اجر برادران تو را در مصیبت تو بزرگ گرداند. تو بعد از شش روز از دنیا خواهی رفت، پس خود را آماده کن و به احدی برای جانشینی خود وصیت نکن، زیرا غیبت تامه آغاز می شود و دیگر ظهوری نخواهد بود مگر به اذن خدای تعالی و آن بعد از طول زمان و قساوت قلب ها و پرشدن زمین از جور خواهد بود. دیری نمی پاید که در بین شیعیان کسانی می آیند و ادعای مشاهده می کنند. هر کس مدعی مشاهدۀ من قبل از خروج سفیانی و صیحۀ آسمانی بشود دروغ گو و مفتری است. و لا حول و لا قوة إلا بالله العلی العظیم». نیابت عامه بدین معناست که در این دوره، شخص خاصی نیابت امام را به عهده ندارد و این نیابت طبق روایت، به عهدۀ جمهور علماست. از نشانه های ظهور حضرت حجت (عج) مواردی را برشمرده اند که از آن جمله است؛ خروج سفیانی در شام، قیام یمانی، خروج دجال، قیام سید حسنی به نام محمد بن حسن و کشته شدن او در مکه بین رکن و مقام. موعودباوری و انتظار ظهور و نیابت فقها، پی آمدهای سیاسی و دینی و معنوی مهمی در تاریخ تشیع داشته است. این اعتقاد و انتظار به مثابۀ تکیه گاه شیعیان، سبب پررونق شدن کسب علوم دینی و نائل آمدن به مقام اجتهاد، همبستگی جامعه، و زنده ماندن روح انقلاب و ایستادگی در منتظران بوده است. از صدر اسلام تاکنون اشخاص بسیاری از مسئلۀ مهدویت استفادۀ نادرست کرده و مدعی مهدویّت یا بابیّت شده اند، که ازجمله آن ها می توان به غلام احمد قادیانی ( ـ۱۲۳۵ق)، مؤسس فرقۀ قادیانی در هند، و سید علی محمد باب ( ـ ۱۲۶۶ق)، مؤسس فرقه بابیه در ایران، و محمد احمد معروف به مهدی سودانی ( ـ۱۳۰۲ق) در افریقا اشاره کرد.