اعتماد به نفس

[ویکی فقه] اعتماد به نفس، اتکا به نیروها و توانایی های خود و بهره گیری از این نیروهای خدادادی، در مسیر پر پیچ وخم زندگی و مشکلات و سختی ها می باشد. و اینکه بار خود را خویش به دوش کشیم، نه آن که دست نیاز به سوی دیگران بگشاییم و چشم به آن ها بدوزیم.
اسلام نیز به این خوداتکایی و اعتماد به نفس با توکل به خدا، تاکید دارد. اعتماد به نفس عزم انسان را راسخ می کند و انسان را به قله های سعود و پیشرفت می رساند.
ویژگی های افراد دارای اعتماد به نفس
۱. داشتن احساس مثبت به خود، خدا، زندگی و مردم، و روابط با آن ها. ۲. داشتن اعتدال و عزت نفس۳. توجه به باورهای دینی و نقش سازنده آن ها در زندگی.۴. در برابر مشکلات زندگی صبورند و شکست و سختی ها را مقدمه پیروزی می دانند.۵. مشورت با دیگران و استفاده از تجارب دیگران، برای زندگی خوب اهداف (ابتدائی، متوسط و نهایی) با توجه به اولویت دارند.۶. بهره مندی از نشاط روحی و سلامت جسمی و هر شب به مرور برنامه های روز خود می پردازند (برای رفع عیوب) برنامه ریزی دارند. ۷. نظارت و کنترل احساسات و عواطف: (محرک اصلی احساس ها و عواطف مغز است، با کنترل آن رفتار را نیز کنترل کرده ایم). ۸. شجاع، با اراده و بلند همّت اند.۹. از نیازمندان دستگیری می کنند.۱۰. مسئولیت پذیرند و از بیکاری نفرت دارند.۱۱. توجه زیادی به خودشناسی دارند و به سادگی محدودیت های خویش را می پذیرند.۱۲. قدرت رهبری مقتدرانه گروه را دارند ولی ریاست طلب نیستند.۱۳. آن قدر برخود تسلط دارند که با توجه به انرژی درونی خود می توانند در هر زمان که لازم باشد در مقابل دیگران نه بگویند.۱۴. توانایی شکوفایی استعدادهای خود را دارند و می توانند از آن ها استفاده کنند.
راه کارهای تقویت اعتماد به نفس
۱. ارزیابی امکانات و محدودیت های خود: تطابق واقع بینانه بین توانایی ها و محدودیت ها. اگر کسی پیش از توانایی خود از خود انتظار داشته باشد او گامی بر خلاف اعتماد به نفس برداشته است.۲. ثبت و یاد آوری نقاط درخشان زندگی: فهرستی از موفقیت های کوچک و بزرگ گذشته خود تهیه کنید. هر از گاهی آن را مرور کنید: یاد آوری و مرور آن به شما یک نوع مسرّت باطنی می دهد.۳. تلقین به نفس: در همه حال به خصوص قبل از خواب (مغز حتی در خواب نیز در حال فعالیت و پردازش اطلاعات است.) جملات مثبتی را به خود تلقین کنید؛ این امر اگر تکرار شود اثر بادوام در شخصیت شما بر جای می گذارد.۴. احراز شایستگی در عمل: کارهای محوّل شده به خود را (کوچک و بزرگ) به خوبی انجام دهید و با این کار مهر تاییدی از طرف دیگران بر رفتار و عمل خود دریافت کنید. معمولاً افرادی که کارهای خود را نیمه تمام رها می کنند، احساس خوبی در مورد خودشان ندارند. ملاک ارزیابی شخصیت صرفاً در کارهای بزرگ ظاهر نمی شود؛ بلکه در چگونگی انجام کار تجلّی می یابد.۵. مطالعه زندگی نامه بزرگان: این کار به شما نیرو می دهد که در مقابل سختی ها سر فرود نیاورید و توانایی های خود را بسیج کنید و به جنگ ضعف های خود بروید. این کار باعث می شود که شما به جنبه های مثبت شخصیت، زندگی و انسان ها بیشتر توجه داشته باشید، اغلب انسان های موفق بر اثر تلاش، بردباری، تحمل فقر و نداری به مراتب عالی رسیده اند، فقط کافی است شما زندگی افراد موفق را مطالعه کنید این کار بهتر است به طور روزنامه و ۵ الی ۱۰ دقیقه انجام شود تا اثر بخش تر باشد.۶. توسعه اطلاعات عمومی: اطلاعات عمومی به شما فرصت می دهد که با آمادگی در مباحث گوناگون به بحث و تبادل نظر بپردازید و با تشویق های دیگر مواجه شوید و نیرو بگیرید تا گامی بلند تر بردارید.۷. تقویت ارتباط با خدا: برای موفقیت خود به خداوند توکل و توسل داشته باشید و از او بخواهید در تنهایی ها و نا امیدی ها دستگیری کند؛ چشم امید از غیر او بستن و به او پیوستن اعتماد به نفس شما را تقویت می کند. ۸. تقویت اراده: اعتماد به نفس امری اکتسابی است. انسان های شاخص تنها با همت خویش آن اطمینان خاطر و اعتماد به نفس را ذره ذره اندوخته اند.۹. تمرکز فکر: مثل ذره بین عمل کنید، نور را متمرکز کنید و آتش ایجاد کنید؛ یعنی از پراکنده کاری پرهیز کنید. اگر توانایی های شما یک جا جمع شود موفق تر خواهید بود (به داشته های خود تمرکز بخشید.) ۱۰. متین و جدی باشید، و با خود کم بینی و کمرویی مبارزه کنید؛ بدانید که کمرویی یک معلولیت اجتماعی است.۱۱. در جمع نظر دهید (جامعه پذیری). ۱۲. خود را به نظم و دقت وادار کنید و سعی کنید همیشه خندان و متبسم باشید.۱۳. انتقاد پذیر باشید. جواب انتقاد را با انتقاد ندهید؛ سعی کنید با خوب شنیدن انتقادها زمینه خودشناسی (شناخت ضعف و نکات قوت) را فراهم آورید. و همچنین از انتقاد سازنده و محترمانه نترسید.۱۴. به زندگی خوش بین باشید و از یاس و ناامیدی دوری کنید.۱۵. خود را به قناعت و کم توقعی عادت دهید.۱۶. از کارهای کوچک شروع کنید و سپس به کارهای بزرگ و بهتر دست بزنید.۱۷. نقاط ضعف خود را بپذیرید و خصوصیات مثبت خود را تقویت نمایید.۱۸. از اعمال موفق خود تقدیر کنید و در صدد جبران شکست های خود بر آیید.۱۹. در فعالیت های اجتماعی بیشتر شرکت کنید و سعی کنید در جمع مؤثر باشید.۲۰. از زیر بار مسؤولیت هایی که به شما واگذار می شود شانه خالی نکنید.۲۱. بعد از تصمیم به انجام کاری قاطع باشید و به خدا توکل کنید و از او و ائمه اطهار (علیهم السّلام) یاری جویید.۲۲. در کارهای خود اهدافتان را مشخص کنید و انگیزه تان را تقویت کنید و طبق آن اقدام کنید.

خودباوری یا اعتماد به نفس ( به انگلیسی: Self - confidence ) ، یکی از ویژگی های روانی است که شخص در آن به دلیل تجربه های قبلی، به توانایی ها و استعدادهای خود در موفقیت انجام کارها به طور موفقیت آمیز اعتماد و باور دارد. خصوصیت دارا بودن اعتمادِ به خویشتن، نقش حیاتی در توسعه و پیشرفت و موفقیت فرد دارد. [ ۱] پژوهشگران دریافتند که برخلاف آنچه تصور می شود، اعتماد به نفس کودکان تا پنج سالگی به طور کامل شکل می گیرد. محققان آمریکایی می گویند کودکان، زمانی که پنج ساله می شوند، از احساس اعتماد به نفسی برخوردار هستند که به لحاظ تکامل با بزرگسالان قابل مقایسه است. تاکنون گمان می رفت که کودکان تا پیش از رسیدن به سنی که به دبستان بروند، کم سن و سال هستند و نمی توانند احساس منفی یا مثبتی به خود داشته باشند؛[ ۲] اما این موضوع، صحیح نیست؛ زیرا وقتی عصبانی و ناراحت هستیم و کودکی را در آغوش می گیریم کودک به شدت احساس ناراحتی می کند؛ ولی هنگامی که ما آرامش، احساس عشق و اعتماد به نفس داریم و کودکی را در آغوش می گیریم کودک در آغوش ما آرام می گیرید و لبخند می زند؛ پس، کودکان کاملاً احساسات ما را درک می کنند.
براساس روان شناسان برجسته، روش های سخت گیرانه والدین، منجر به کاهش اعتماد به نفس در فرزندانشان می شود؛ چرا که این امر، باعث عدم قدرت تصمیم گیری فرد شده و در وضعیت های گوناگون، او را به چالش می کشد. [ ۳]
اعتماد به نفس، عامل اکتسابی است که از بدو تولد، پایه های آن در ذهن هر یک از انسان ها گذاشته می شود و به مرور زمان، این امر، گسترده تر و عمیق تر می شود. متأسفانه در بسیاری از خانواده های سنتی، چون مهم ترین مسئله برای والدین، حرف شنوی و تسلیم بودن فرزندان است، اغلب با ایجاد محدودیت های غیرضروری و مشکل آفرین، مانع رشد اعتماد به نفس در کودکانشان شده که همین امر در بزرگ سالی باعث عدم خودباوری و اتکای به نفس در آنان می شود.
دانش آموزان بخش زیادی از وقت خود را در مدارس و کلاس های درس می گذرانند و رفتارها و وقایعی که در کلاس می گذرد تأثیر قابل توجهی بر میزان اعتماد به نفس آن ها خواهد گذاشت تداعی اهداف واقع گرایانه برای دانش آموزان یکی از عوامل مهم اثرگذار تقویت اعتماد به نفس آن هاست و هنگامی که معلم و والدین انتظارات غیرقابل دسترسی را از دانش آموز خود داشته باشند، امکان کاهش اعتماد به نفس یک دانش آموز وجود خواهد داشت. کوثر آرین نژاد، از پژوهشگران تعلیم و تربیت در تحقیقی به اعتماد به نفس دانش آموزان پرداخته است وی محیط کلاس و مدرسه را موقعیت و مکان خوبی برای ارتقای عزت نفس و خودباوری در دانش آموزان می شمارد[ ۴]