اشاعه فحشاء

[ویکی شیعه] اِشاعه فَحْشاء گفتار و کرداری که موجب ترویج و یا کمک به انتشار گناهان کبیره در بین مؤمنان شود. قرآن کریم این عمل را به شدت نکوهش کرده و برای آن وعده عذابی دردناک در دنیا و آخرت داده است. در روایات، اشاعه کننده فحشاء همچون انجام دهنده آن معرفی شده و ایستادن بر تلی از آتش و بیرون شدن از ولایت الهی و شیوع بیماری هائی که در پیشینیان نبوده را از پیامدهای آن بیان کرده است. همچنین در این روایات برای اشاعه فحشاء زمینه هایی چون ترک امر به معروف و نهی از منکر و افشاء اسرار مؤمنان ذکر شده است.
در فقه و حقوق تاکید شده تجسس در زندگی دیگران و افشای جرم آنان اگر گفتن اش مصلحتی نداشته باشد از مصادیق اشاعه فحشا محسوب می شوند و چنین کاری بدون مجوز شرعی حرام و مرتکب آن مستحق عقوبت است و انجام آن به وسیلۀ قول در امور منافی عفت در صورتی که قَذف محسوب شود، موجب ثبوت حدّ قذف است. طبق ماده ۷۴۲ قانون جرایم رایانه ای، هرکس به وسیله سامانه های رایانه ای یا مخابراتی محتویات مستهجن را منتشر، توزیع یا معامله کند یا به قصد تجارت یا افساد تولید یا ذخیره یا نگهداری کند، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج میلیون ریال تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
اشاعه در لغت به معنای فاش کردن، رواج دادن، گسترش دادن و تقویت نمودن است. و منظور از فحشاء، افعال یا گفتاری است که زشتی آنها بزرگ و آشکار است. و در اصطلاح، به هرگونه گفتار و کرداری که موجب ترویج و یا کمک به انتشار گناهان کبیره در بین مومنین شود هر چند که در برخی موارد قصد انتشار در کار نبوده اما نتیجه ای که می دهد همان باشد.

[ویکی اهل البیت] در قرآن کریم، دوستداران اشاعه فحشا در میان مؤمنان به عذاب دردناک الهی تهدید شده اند، اما در مراد از فحشا اختلاف است؛ زنا، هر فعل یا قول زشت که در شرع دارای حد معین است و هر گناه کبیره، معانی مختلفی است که برای فحشا بیان شده است؛ اما این واژه بیشتر در مورد زنا، لواط و مانند آن بکار می رود. از اشاعه فحشا به مناسبت در باب های صلات و حدود بحث شده است.
اشاعه فحشا یا به وسیله قول است، مانند منتشر کردن خبر متضمن فحشا در میان مؤمنان، مثل این که گفته شود فلانی زناکار است و یا به وسیله فعل؛ بدین معنا که فحشا آشکارا انجام شود تا دیگران نیز بدان ترغیب گردند و یا وسائل انجام آن برای دیگران فراهم شود.
اشاعه فحشا حرام و از گناهان کبیره است و انجام آن به وسیله قول در اموری مانند زنا یا لواط در صورتی که قذف محسوب شود، موجب ثبوت حد قذف است.
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد 1، ص 497

[ویکی فقه] اشاعه فحشاء (فقه). نشر دادن زشتی اشاعۀ فحشاء گویند. از اشاعۀ فحشا به مناسبت در باب های صلات و حدود بحث شده است.
در قرآن کریم، دوست داران اشاعۀ فحشا در میان مؤمنان به عذاب دردناک الهی تهدید شده اند.
نور/سوره۲۴، آیه۱۹.
در مراد از فحشا اختلاف است؛ زنا، هر فعل یا قول زشت که در شرع دارای حدّ معیّن است، و هر گناه کبیره، معانی مختلفی است که برای فحشا بیان شده است؛
مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، زبدة البیان فی احکام القرآن، ص۳۸۷.
اشاعۀ فحشا یا به وسیلۀ قول است، مانند منتشر کردن خبر متضمّن فحشا در میان مؤمنان، مثل این که گفته شود فلانی زناکار است، و یا به وسیلۀ فعل؛ بدین معنا که فحشا آشکارا انجام شود تا دیگران نیز بدان ترغیب گردند و یا وسائل انجام آن برای دیگران فراهم شود.
حکم اشاعه فحشاء
...