اسکی

اسکی یا برف سُری[ ۱] ( یا لَغژه سواری به فارسی تاجیکستان ) به عنوان یک وسیله رفت و آمد، عمری به قدمت انسان دارد ولی به عنوان ورزش فعالیتی به شمار می آید که در کشورهای شمال اروپا از حدود ۳۰۰ سال پیش آغاز شده است.
آنچه که از نوشته های بروکوپ مورخ یونانی بر می آید در قرن پنجم میلادی تخته های خمیده به منظور حرکت بر روی برف متداول بوده است. تاریخ نویسان قدیم یونان از کتاب های خود از نژادی موسوم به ( اسکیدفینار ) نام می برند که به نام قوم «فین» در جنوب اروپا و قسمتی از آسیا به قبیله های مختلفی تقسیم شده بودند و در نتیجه اختلافاتی بین آنان حکم فرما بود. عده ای از آنها با استفاده از تخته های نوک برگشته که می توانستند با آن روی برف راه بروند علیه عده ای دیگر که از این فن اطلاعی نداشتند قیام کردند و حریف را شکست می دادند.
با مراجعه به این قبیل مدارک به نظر می رسد که در بین کشورهای شمالی و سردسیر شاید فنلاند از این حیث در ردیف اول قرار داشته باشد؛ زیرا در قدیم این کشور را ( اسکایافینی ) یا ( اسکیدفینی ) می نامیدند. اگر به دقت نقشه سرزمین فنلاند را ملاحظه کنیم، خواهیم دید که بعضی شهرهای آن هنوز به نام ( اسکیدفینا ) و ( اسکریفیا ) نامیده می شود. در سال ۱۸۴۲ برای اولین بار یکی از مجلات فرانسوی مطلبی در مورد اسکی نگاشته بود که بخشهایی از آن به شرح زیر است:
"اسکی یا زیرکفش نروژی ها و لایونی ها عبارت است از تخته های سبکی که طول آنها گاهی به دو متر می رسد ولی عرض آنها از پهنای پنجه پا تجاوز نمی کند. نوک آنها برگشته و به انتهای تیزی ختم می شود. ضخامت تخته در وسط آن که محل قرار دادن پا به شمار می آید، دو برابر سایر نقاط است. پا داخل کفشی کلفت و ضخیم قرار می گیرد که توسط بندهای چرمی محکمی در جایگاه خود به اسکی ثابت می شود.
اسکی بازان چوب های بلندی به طول یک متر و نیم به نام ( اسکیستاو ) یا باتوم در دست می گیرند که منتهی الیه تحتانی آن به نوک آهنین تیزی ختم می شود و کمی بالاتر از آن حلقه بزرگی از فلز یا چوب قرار دارد که توسط تسمه های محکمی به چوب اسکی متصل شده است و مانع فرورفتن باتون در برف می گردد. عمل این باتوم ها حفظ تعادل بدن هنگام اجرای حرکات مختلف و تشدید سرعت است. "
کلمه «اسکی» از زبان دانمارکی اخذ شده و بعضی ها اصل آن را مربوط به زبان آریایی می دانند. برای مثال اسکی را به زبان نروژی ( آاندر ) و به زبان سوئدی ( لوزوا ) می نامند که مبدأ تمام این واژه ها کلمات آریایی است. امروزه ثابت شده که اسکی را در هفده قرن پیش می شناخته اند. در سال ۱۸۵۵ ستوان یکم ( ویدمن ) از اکیپ شکارچیان پیاده اولین کسی بود که پس از مطالعات زیاد دستور داد اسکی های او را از چوب زبان گنجشک بسازند چون این چوب بسیار محکم و بادوام و سبک است و حالا هم در بعضی از کارخانجات اسکی سازی برای ساختن اسکی از چوب مزبور استفاده می کنند.

اسکی (استاندارد). استاندارد آمریکایی برای تبادل اطلاعات ( به انگلیسی: American Standard Code for Information Interchange ) یا به اختصار اَسکی ( به انگلیسی: ASCII، i /ˈæskiː/ ASS - kee ) یک نوع استاندارد کدبندی نویسه برای ارتباطات الکترونیکی است. کدهای اسکی نمایشگر متن در رایانه ها، تجهیزات ارتباط از راه دور و سایر دستگاه ها است. بیشتر طرح های کدبندی نویسه جدید بر اساس اسکی می باشند، اگرچه آن ها امکان پشتیانی از بسیاری از نویسه های اضافی را دارند.
متصدی انتساب اعداد در اینترنت ( IANA ) نام US - ASCII را برای این کدبندی نویسه ترجیح می دهد. [ ۱]
اسکی یکی از نقاط برجسته در زندگی IEEE است.
ASCII از کد تلگراف تهیه شده است. اولین استفاده تجاری آن به عنوان یک کد تله پرینتر هفت بیتی بود که توسط خدمات داده بل عرضه شد. کار بر روی استاندارد ASCII از ۶ اکتبر ۱۹۶۰ با اولین جلسه انجمن استانداردهای آمریکایی ( اکنون موسسه استاندارد ملی آمریکا یا ANSI ) فرعی X3. 2 آغاز شد. چاپ اول این استاندارد در سال ۱۹۶۳ منتشر شد، [ ۲] [ ۳] تحت تجدید نظر در طول سال ۱۹۶۷، [ ۴] [ ۵] و جدیدترین بروزرسانی خود را در سال ۱۹۸۶ تجربه کرد. [ ۶] در مقایسه با کدهای تلگراف قبلی، کد پیشنهادی Bell و ASCII برای مرتب سازی راحت تر لیست ها ( به عنوان مثال، الفبا کردن ) لیست ها سفارش داده شده اند، و ویژگی های دیگری به غیر از تله پرینتر اضافه شده است.
در اصل مبتنی بر الفبای انگلیسی، ASCII 128 کاراکتر مشخص شده را به صورت عدد صحیح هفت بیتی، همان طور که در نمودار ASCII نشان داده شده است، رمزگذاری می کند. [ ۷] نود و پنج از کاراکتر های رمزگذاری شده قابل چاپ هستند: اینها شامل رقم های ۰ تا ۹، حروف کوچک a تا z، حروف بزرگ A تا Z و نمادهای نقطه گذاری است. علاوه بر این، مشخصات اصلی ASCII شامل ۳۳ کد کنترل غیر چاپی بود که از دستگاه های Teletype سرچشمه می گرفتند. بسیاری از این موارد اکنون منسوخ شده اند، [ ۸] اگرچه تعداد معدودی از آنها هنوز هم به طور معمول مورد استفاده قرار می گیرند، مانند بازگشت کالسکه، کدهای خوراک خط و برگه ها.
به عنوان مثال، حروف کوچک i خواهد بود در را پشتیبانی می کند ASCII توسط نمایندگی های باینری ۱۱۰۱۰۰۱ = هگزادسیمال ۶۹ ( من نامه نهم است ) = دهدهی ۱۰۵.
کد استاندارد آمریکا برای تبادل اطلاعات تحت نظارت کمیته انجمن استانداردهای آمریکا با نام کمیته اکس ۳ توسط کمیته فرعی اکس ۳٫۲ ) و بعداً توسط آن کمیته فرعی اکس ۳ تدوین شد. ۲٫۴ کارگروه به موسسه استاندارد ایالات متحده آمریکا تبدیل شد[ ۹] :   211  و نهایتاً انستیتوی استاندارد ملی آمریکا ( ANSI ) .

اَسکی (ASCII)
(مخفف عبارت American Standard Code for Information Interchange به معنی کد استاندارد امریکا برای تبادل اطلاعات) یک طرح کددهی که به حروف الفبا، اعداد، علائم نقطه گذاری و بعضی کاراکتر های خاص دیگر مقادیر متناظر عددی اختصاص می دهد. استاندارد اسکی با استانداردکردن کد های عددی مورد استفاده برای کاراکتر ها، امکان تبادل اطلاعات را بین برنامه ها و رایانه ها فراهم می سازد. استاندارد اسکی ۲۵۶ کد دارد (از ۰ تا ۲۵۵) که به دو دسته ۱۲۸تایی تقسیم می شوند. در ۱۲۸ کد اولیه این استاندارد که به آن ها مجموعه کاراکتر های استاندارد اسکی می گویند، کاراکترهای بزرگ و کوچک حروف الفبای لاتین، اعداد ۰ تا ۹، علائم نقطه گذاری و ۳۲ کاراکتر مخصوص ارتباطات و کنترل چاپگر، کدگذاری شده اند. این مجموعه کاراکتر تقریباً روی تمام رایانه ها یکسان است. مقادیر ۱۲۸ کد بعدی که به مجموعه کاراکتر های توسعه یافته اسکی معروف است، توسط سازندگان رایانه و برنامه نویسان برای کاربرد های مختلف و نمایش کاراکتر های مختلف، مثلاً کاراکتر های زبان های غیر لاتین، برنامه نویسی می شود. این مجموعه کد ها معمولاً مانند اسکی استاندارد روی تمام رایانه ها یکسان نیستند و به همین سبب ممکن است یک کد در روی دو رایانه مختلف، دو کاراکتر متفاوت را نشان دهد.