اسپوتنیک - ۱ ( به روسی: Cпутник - ۱ — به معنی همسفر - ۱ ) نخستین ماهواره فضایی جهان بود که در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۳۶ ( ۴ اکتبر ۱۹۵۷ ) توسط اتحاد جماهیر شوروی از پایگاه فضایی بایکونور به مدار زمین پرتاب شد. پرتاب اسپوتنیک - ۱ به مدار زمین آغازگر عصر فضا و مسابقه فضایی بود. این ماهواره نخستین ماه مصنوعی زمین بود که در مدار نزدیک زمین قرار می گرفت. [ ۳]
این ماهواره که با نام «پی - اس - ۱» یا «ماهواره مقدماتی - ۱» ( به روسی: Простейший Спутник - ۱ ) نیز شناخته می شد، به مدت سه ماه با سرعتی برابر ۲۹٬۰۰۰ کیلومتر در ساعت در مدار زمین حرکت می کرد و به طور متوسط هر ۹۲ دقیقه یکبار، یک مدار کامل را می پیمود. سیگنال های رادیویی این ماهواره که به صورت «بیپ بیپ» های متوالی با فرکانس ۲۰٫۰۰۵ و ۴۰٫۰۰۱ مگاهرتز به زمین مخابره می شدند، و توسط گیرنده های رادیویی در اقصی نقاط زمین از جمله رادیو آماتورها قابل دریافت بودند. [ ۴] [ ۵] پرتاب اسپوتنیک - ۱ چه به لحاظ علمی و چه از نظر سیاسی یکی از مهم ترین رویدادهای قرن بیستم محسوب می شود. مطالعه امواج رادیویی دریافتی از اسپوتنیک در زمین، اطلاعات زیادی را در مورد حرکت امواج رادیویی در یونوسفر برای دانشمندان فراهم آورد. همچنین با اندازه گیری کاهش سرعت مداری اسپوتنیک - ۱ به خاطر اصطکاک با لایه های فوقانی اتمسفر زمین، پژوهشگران برای نخستین بار توانستند چگالی لایه های فوقانی اتمسفر زمین را با دقت بالایی تخمین بزنند. مجله نیوساینتیست در مقاله ای در سپتامبر ۲۰۰۷، پرتاب اسپوتنیک را به دلیل شتاب دادن به سرمایه گذاری های بین المللی در زمینه دانش و فناوری، به عنوان بزرگ ترین عامل توسعه دانش در تاریخ بشر برشمرده است. [ ۶]
ارسال پیام های رادیویی از ماهواره اسپوتنیک - ۱ به مدت ۲۲ روز و تا خالی شدن باتری های آن ادامه داشت. سرانجام مأموریت اسپوتنیک - ۱ پس از سه ماه و طی مسافتی بیش از ۶۰ میلیون کیلومتر در مدار زمین، در تاریخ ۱۴ دی ۱۳۳۶ ( ۴ ژانویه ۱۹۵۸ ) با سقوط آن به جو زمین به پایان رسید و در اثر اصطکاک شدید با اتمسفر سوخت و از بین رفت. [ ۷]
ایدهٔ استفاده از موشک برای ارسال ماهواره به مدار زمین نخستین بار توسط کنستانتین تسیولکوفسکی دانشمند روسی در سال ۱۹۰۳ ارائه شد. [ ۸] در این مقاله، تسیولکوفسکی علاوه بر تأکید بر اهمیت دانش موشکی برای سفرهای فضایی و پیشنهاد استفاده از ترکیب اکسیژن و هیدروژن به عنوان سوخت موشک، معادلات ریاضی مقدماتی را برای محاسبه سرعت لازم برای پرتاب ماهواره به مدار زمین ارائه داد. در ۱۹۲۱ وی در مقالهٔ دیگری ایدهٔ استفاده از موشک های چندمرحله ای را برای سفرهای فضایی مطرح نمود. اندیشه های تسیولکوفسکی نقطهٔ آغازینی در فعالیت های بشر برای تسخیر فضا محسوب می شود، و افکار دانشمندان فضایی قرن بیستم از جمله والنتین گلوشکو —یکی از مهندسان ارشد پروژه اسپوتنیک - ۱ را تحت تأثیر قرار داده بوده است. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ماهواره که با نام «پی - اس - ۱» یا «ماهواره مقدماتی - ۱» ( به روسی: Простейший Спутник - ۱ ) نیز شناخته می شد، به مدت سه ماه با سرعتی برابر ۲۹٬۰۰۰ کیلومتر در ساعت در مدار زمین حرکت می کرد و به طور متوسط هر ۹۲ دقیقه یکبار، یک مدار کامل را می پیمود. سیگنال های رادیویی این ماهواره که به صورت «بیپ بیپ» های متوالی با فرکانس ۲۰٫۰۰۵ و ۴۰٫۰۰۱ مگاهرتز به زمین مخابره می شدند، و توسط گیرنده های رادیویی در اقصی نقاط زمین از جمله رادیو آماتورها قابل دریافت بودند. [ ۴] [ ۵] پرتاب اسپوتنیک - ۱ چه به لحاظ علمی و چه از نظر سیاسی یکی از مهم ترین رویدادهای قرن بیستم محسوب می شود. مطالعه امواج رادیویی دریافتی از اسپوتنیک در زمین، اطلاعات زیادی را در مورد حرکت امواج رادیویی در یونوسفر برای دانشمندان فراهم آورد. همچنین با اندازه گیری کاهش سرعت مداری اسپوتنیک - ۱ به خاطر اصطکاک با لایه های فوقانی اتمسفر زمین، پژوهشگران برای نخستین بار توانستند چگالی لایه های فوقانی اتمسفر زمین را با دقت بالایی تخمین بزنند. مجله نیوساینتیست در مقاله ای در سپتامبر ۲۰۰۷، پرتاب اسپوتنیک را به دلیل شتاب دادن به سرمایه گذاری های بین المللی در زمینه دانش و فناوری، به عنوان بزرگ ترین عامل توسعه دانش در تاریخ بشر برشمرده است. [ ۶]
ارسال پیام های رادیویی از ماهواره اسپوتنیک - ۱ به مدت ۲۲ روز و تا خالی شدن باتری های آن ادامه داشت. سرانجام مأموریت اسپوتنیک - ۱ پس از سه ماه و طی مسافتی بیش از ۶۰ میلیون کیلومتر در مدار زمین، در تاریخ ۱۴ دی ۱۳۳۶ ( ۴ ژانویه ۱۹۵۸ ) با سقوط آن به جو زمین به پایان رسید و در اثر اصطکاک شدید با اتمسفر سوخت و از بین رفت. [ ۷]
ایدهٔ استفاده از موشک برای ارسال ماهواره به مدار زمین نخستین بار توسط کنستانتین تسیولکوفسکی دانشمند روسی در سال ۱۹۰۳ ارائه شد. [ ۸] در این مقاله، تسیولکوفسکی علاوه بر تأکید بر اهمیت دانش موشکی برای سفرهای فضایی و پیشنهاد استفاده از ترکیب اکسیژن و هیدروژن به عنوان سوخت موشک، معادلات ریاضی مقدماتی را برای محاسبه سرعت لازم برای پرتاب ماهواره به مدار زمین ارائه داد. در ۱۹۲۱ وی در مقالهٔ دیگری ایدهٔ استفاده از موشک های چندمرحله ای را برای سفرهای فضایی مطرح نمود. اندیشه های تسیولکوفسکی نقطهٔ آغازینی در فعالیت های بشر برای تسخیر فضا محسوب می شود، و افکار دانشمندان فضایی قرن بیستم از جمله والنتین گلوشکو —یکی از مهندسان ارشد پروژه اسپوتنیک - ۱ را تحت تأثیر قرار داده بوده است. [ ۹]
wiki: اسپوتنیک ۱