ابوالمطرف

[ویکی فقه] اَبوالْمُطَرَّف، احمد بن عبدالله بن عَمیره مخزومی (۵۸۲-۶۵۸ق/ ۱۱۸۶-۱۲۶۰م)، ادیب، کاتب، فقیه و شاعر عصر موحدون در اندلس و مغرب است.
آنچه اکنون مایه افتخار اوست، گذشته از ارزش ادبی آثار وی که چندان متمایز از آثار نویسندگان بزرگ اندلس نیست، همانا آگاهیهای تاریخی سودمندی است که وی ضمن رسایل رسمی و غیررسمی خود، درباره جنبه های گوناگون حیات سیاسی و اجتماعی اندلس، در عصر انحطاط و از هم پاشیدگی آن و نیز مغرب به دست داده است؛ به ویژه که بخشی از رسایل او مربوط به دروه حکومت فرمانروایانی است که پس از سقوط موحدون در اندلس سربرآوردند (عصر سوم ملوک الطوایف) و در کتابهای تاریخ، آگاهیهای چندانی از حکومت آنان در دست نیست.
نام و نَسَب
نام نیای ابوالمطرف را برخی عُمَیرِه نوشته اند که درست نمی نماید. نسب او به بنی مخزوم ، تیره ای از قریش، می رسید و با آن که برخی معاصران وی - شاید از سر رشک و بدخواهی - در تبار او تردید کرده اند و حتی به تحقیر او را به خاندانی یهودی منتسب ساخته اند، شهرت مخزومی او و کثرت روایتهایی که در این باره در دست است، دست کم نشان می دهد که معاصرانش او را مخزونی و قریشی می شمرده اند. ابوالمطرف و خاندانش اهل شقر در جنوب بلنسیه بودند، اما در این که وی در شقر زاده شده، یا در بلنسیه، میان برخی منابع اختلاف است. حتی برخی شقر را با شَقوُره، از توابع جیان، خلط کرده و ابومطرف را شقوری الاصل خوانده اند.
پدر
پدر وی ظاهراً از زمره عالمان بوده و در شرق اندلس آوازه ای داشته است. اشاره ابن ابار به شهرت بنی عمیره در شقر نیز مؤید این نکته است. با اینهمه ابن خطیب که ظاهراً روایت ابن عبدالملک را درباره مشکوک بودن نسب ابوالمطرف در نظر داشته، خاندان او را از اصالت بی بهره دانسته.
تحصیلات
...