ابوالسوار شاوور بن فضل بن محمد بن شداد از اعضای سلسله شدادی بود. وی بین سال های ۱۰۴۹ و ۱۰۶۷ هشتمین فرمانروای شدادی در سرزمین آران ( غرب کشور آذربایجان کنونی ) و به پایتختی گنجه بود. پیش از آن، وی از سال ۱۰۲۲ به عنوان یک حاکم خودمختار بر شهر دوین ( در ارمنستان فعلی و شمال شرقی ترکیه ) حکومت می کرد. ابوالسوار جنگجویی توانا، حاکمی خردمند و حیله گر و درگیر با بیشتر همسایگان خود توصیف شده است. وی در دوران حکومت خود بر دوین بیشتر درگیر امور ملوک الطوایفی ارمنستان بود. وی در فتح آخرین بازماندگان ارمنستان باگراتی در سال ۱۰۴۵ با امپراتوری بیزانس همکاری کرد، اما وقتی بعداً بیزانسی ها به سوی او یورش آوردند، از سه حمله پی در پی که به قصد تصرف گنجه بود، جان سالم به در برد. او در سال ۱۰۴۹، در نتیجه یک شورش در گنجه، علیه برادرزاده بزرگش، انوشیروان بن لشکری، قدرت یافت. شورشیان او را به تصرف امارت خانواده دعوت کردند و او از دوین به گنجه نقل مکان کرد. تحت حکومت وی، سلسله شدادی به اوج خود رسید. او لشکرکشی های موفقی را به گرجستان و شیروان انجام داد، اگرچه نتوانست امارت تفلیس را تصرف کند و با حملات ویرانگر آلان روبه رو شد. در همان زمان سلطنت وی، ظهور امپراتوری سلجوقیان و گسترش کنترل آن بر امرای قفقاز روی داد. ابوالسوار به دست نشاندگی سلاجقه در ۱۰۵۴/۵ تن در داد. اگرچه وی در سال ۱۰۶۵ از طریق حمایت سلجوقیان به شهر آنی، پایتخت ارمنستان، تسلط یافت؛ اما این اتحاد سیاسی پس از مرگ وی در نوامبر ۱۰۶۷ زمینه انحطاط سلسله را فراهم کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: ابوالسوار شاوور بن فضل