باگراتونیان یا بَغ داده ها از خانواده های بسیار قدیمی نجیب زادهٔ ارمنی بودند که اجداد آنان در کشور ارمنستان دوران سلسلهٔ اشکانی ارمنستان عنوان و امتیاز موروثی ریاست سواره نظام ارمنی را دارا بودند. در کتاب تاریخ ارمنستان موسس خورناتسی دربارهٔ ریشه و تبار آنان نوشته شده است که به پادشاهی وان برمی گردد. با این وصف این خانواده در دوران سلطهٔ ایرانیان قدری از اهمیت خود را از دست داد، چنان که در آغاز تسلط اعراب بر ارمنستان قدرتی برابر با قدرت خانواده های مامیگونیان یا رشتونی ها را نداشت. آن ها ارمنستان مستقلی را احیا کردند که به مدت دو سده به حیات خود به صورت یک دولت مستقل و یکپارچه ادامه داد و بدین گونه پس از چهارصد سال تسخیر ارمنستان به دست فاتحان ایرانی و سپس مردم عرب، در دوران سده های میانه دوباره ارمنستان متحد شد.
نام «باگراتونی» برگرفته از واژه «بَگارات»، تلفظ پارتی نام ایرانی باستان «بَگاداتَه» ( به معنی خداداده ) است. [ ۱] بگاداته در فارسی امروز به صورت بغ داده و بغداد تلفظ می شود.
املاک عمدهٔ باگراتونی ها از یک طرف در بخش ایسپیر واقع در منطقهٔ چورو نزدیک بایبورت قرار داشت و از طرف دیگر در منطقه ای که میان شهرهای کنونی نخجوان و جلفا گسترده است. باگراتونی ها ملک سومی نیز داشتند و آن بخش «داروینک» بود که عبارت از منطقهٔ کنونی دغوبایزید تا ماکو است. [ ۲]
این تفرقه و پراکندگی اراضی برای باگراتونی ها هم یک نقطهٔ ضعف به شمار می رفت و هم مایهٔ قدرت بود. نقطهٔ ضعف حساب می شد زیرا برخلاف سایر شاهزادگان و امیران ارمنی یک قلمرو بهم چسبیده و یکسان در اختیار نداشتند و از طرفی هم به این معنی مایهٔ قدرت بود که پراکندگی املاکشان آنان را کمتر آسیب پذیر می ساخت.
وقتی با اعراب در جنگ درگیر می شدند و سرنوشت جنگ به حال آنان مساعد نبود لااقل به این راه چاره متوسل می شدند که به املاک خود در منطقهٔ چورو که دور از دسترس نیروهای اعراب و در نزدیکی مرز امپراتوری بیزانس بود پناه می بردند، و برعکس وقتی که میانه شان با بیزانس بهم می خورد و ارتش آن امپراتوری مستملکات آنان را در «چورو» اشغال می کرد این امکان را داشتند که به املاک دیگر خود در درهٔ ارس بگریزند و با تکیه به اعراب به مبارزه با بیزانس ادامه بدهند.
اعراب در دوران تسلط خود بر ارمنستان از یک سیاست عاقلانه و مدبرانه پیروی کردند، بدین معنی که در میان امیرنشین های ارمنی اختلاف ایجاد می کردند و گروهی را به جان گروهی دیگر می انداختند و بدین گونه سیاست نابودی مهم ترین خانواده های ارمنی یعنی خانواده های مامیگونیان و کامساراکان و رشتونی را دنبال می نمودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام «باگراتونی» برگرفته از واژه «بَگارات»، تلفظ پارتی نام ایرانی باستان «بَگاداتَه» ( به معنی خداداده ) است. [ ۱] بگاداته در فارسی امروز به صورت بغ داده و بغداد تلفظ می شود.
املاک عمدهٔ باگراتونی ها از یک طرف در بخش ایسپیر واقع در منطقهٔ چورو نزدیک بایبورت قرار داشت و از طرف دیگر در منطقه ای که میان شهرهای کنونی نخجوان و جلفا گسترده است. باگراتونی ها ملک سومی نیز داشتند و آن بخش «داروینک» بود که عبارت از منطقهٔ کنونی دغوبایزید تا ماکو است. [ ۲]
این تفرقه و پراکندگی اراضی برای باگراتونی ها هم یک نقطهٔ ضعف به شمار می رفت و هم مایهٔ قدرت بود. نقطهٔ ضعف حساب می شد زیرا برخلاف سایر شاهزادگان و امیران ارمنی یک قلمرو بهم چسبیده و یکسان در اختیار نداشتند و از طرفی هم به این معنی مایهٔ قدرت بود که پراکندگی املاکشان آنان را کمتر آسیب پذیر می ساخت.
وقتی با اعراب در جنگ درگیر می شدند و سرنوشت جنگ به حال آنان مساعد نبود لااقل به این راه چاره متوسل می شدند که به املاک خود در منطقهٔ چورو که دور از دسترس نیروهای اعراب و در نزدیکی مرز امپراتوری بیزانس بود پناه می بردند، و برعکس وقتی که میانه شان با بیزانس بهم می خورد و ارتش آن امپراتوری مستملکات آنان را در «چورو» اشغال می کرد این امکان را داشتند که به املاک دیگر خود در درهٔ ارس بگریزند و با تکیه به اعراب به مبارزه با بیزانس ادامه بدهند.
اعراب در دوران تسلط خود بر ارمنستان از یک سیاست عاقلانه و مدبرانه پیروی کردند، بدین معنی که در میان امیرنشین های ارمنی اختلاف ایجاد می کردند و گروهی را به جان گروهی دیگر می انداختند و بدین گونه سیاست نابودی مهم ترین خانواده های ارمنی یعنی خانواده های مامیگونیان و کامساراکان و رشتونی را دنبال می نمودند.
wiki: دودمان باگراتونی