ابن حریوه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ حُرَیوه محمد بن صالح بن هادی سماوی (د ۱۲۴۱ق / ۱۸۲۶م )، عالم زیدی یمنی ، حریوه لقب پدر وی بود.
او در صنعاء پرورش یافت و بر علوم مختلف از ادبیات ، علوم عقلی و اصول فقه اطلاع یافت . وی در فلسفه نظرات خاصی داشت . از جمله اینکه منشأ مشاجرات در مسائل عقلی را لفظی می دانست و بر آن بود که مسائل منطق بدیهی است . وی از تفکر مشّائی به حکمت اشراق گرایش یافت و به وحدت وجود قائل بود. او به جهت همین نظرات خاص فلسفی و نیز به سبب خرده گیری بر برخی از صحابه مورد سرزنش معاصران قرار گرفت .
وفات
ابن حریوه در منازعه ای که بین یک فرنگی خاطی و یک فقیه یمنی در بندر مُخا رخ داد و منجر به دستگیری فقیه یمنی گردید، سلطان عبدالله بن احمد المهدی را به سهل انگاری در دین نکوهید، به همین جهت وی مجازات و زندانی شد و سپس به جزیره کمران تبعید گردید. پس از چندی به بندر حدیده منتقل شد و در آنجا به فتوای برخی از علما به قتل رسید و جسد او را بر دار کردند.
آثار
ابن حریوه آثار متعددی دارد که نسخه هایی از آنها در دست است . از جمله آنهاست :۱. توزیع العقال فی علم الرجال ؛ ۲. رسالة حول الاختلاف بین الصحابة و مایتعلّق بذلک ؛ ۳. السؤال الوارد من علماء الحرم المحرّم و الجواب علیه حول آیات الصفات؛ ۴. سؤال و جواب حول انحطاط العلم فی آخر الزمان؛ ۵. الغطمطم الزخّار المطهر لحدائق الاْزهار که در رد کتاب السیل الجرّار نوشته است ؛ ۶. القول الطیب و العمل الصالح ؛ ۷. منتهی الامام فی احادیث الاحکام که نسخه آن در کتابخانه عز شرقی در صنعا موجود است . آثار دیگری نیز به او منسوب است همچون اختصار طبقات الزیدیة و شرح تجرید الاعتقاد خواجه نصیرالدین طوسی که تا انتهای بحث وجود و عدم در آن آمده است .

پیشنهاد کاربران

بپرس