جوهر

ب - جو هر با علامت سکون روی حرف ج: پیشوند جو ریشه در فعل یا مصدر جوئیدن داشته و پسوند هر مخفف هر چیز. لذا واژه ی جوهر به حالت امری یعنی هرچیزی را بجوی. منظور اینکه در مورد کشف حقیقت، ریشه و اصل هرچیزی جویا و پویا باش و به عبارتی دیگر یعنی به پژوهشگر و محقق تبدیل شو.
معادل این کلمات فارسی در زبان عربی ذات نبوده و نمی باشد بلکه عنُصر ( بصورت جمع : عناصر اربعه یا چهارگانه فلسفی از قبیل خاک و باد و آب و آتش ) که خود از دو کلمه فارسی به شکل زیر ساخته شده : یکی عُن به شکل اون یعنی او و دیگری صر به شکل سر به معنای سر سلسله، سرچشمه، کان، ریشه و اصل. لذا واژه به اصطلاح عربی عنصر به شکل" اون سر" یعنی او ریشه و اصل و مبدء و منشاء همه چیز و همه کس است. یعنی خدای حقیقی و واقعی، اول، وسط، آخر، درون و بیرون همه چیز و همه کس یا بطور عام تر یعنی ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی، محیط و محتوای هرکدام از گیتی ها، کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار. لذا هیچ موجود و هیچ چیز دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از او نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد.
بعضی حقایق کلی که خود من علاقه دارم که هر ایرانی در مورد آنها خبر داشته باشد یا مطلع گردد بطور کوتاه و فشرده یا مختصر عبارتند از :
الف - هیچ موجود و هیچ چیز دیگری غیر از خدای حقیقی و واقعی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد و آنهم خدای علمی یا خدا از دیدگاه علمی و نه خدای لفظی، کلمه ای، واژه ای، مفهومی و ایده ای با نام های گوناگون در زبان های مختلف بشری که فقط در زبان و خط و فهم و عقل ناقص و محدود انسانی از موجودیت برخوردار ست و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد و درست به همین علت و دلیل کلیه سعی و کوشش های برهانی و استدلالی انسان در اثبات وجود این نوع خدا در اعصار گذشته و حال و آینده همیشه با شکست مواجه بوده و هست و خواهد بود. این نوع خدا را میتوان اسطوره ای، افسانه ای، حماسی، ایلیاتی، طایفه ای، قبیله ای، قومی، ملیتی، اُمتی، آئینی، دینی، مذهبی، فرقه ای، ایدئولوژیکی، نبوتی، امامتی، الاهیاتی، کلامی، فلسفی، عرفانی و آتئیستی نامید.
ب - پیام آسمانی هفت سین در طول اعصار فراوان تاکنون در پشت پرده ظاهری رسم چیدن سفره یا میز هفت سین پنهان و قایم بوده و تاکنون توسط خود ما ایرانیان و هیچ قوم دیگری کشف نگردیده است. معنای پیام آسمانی هفت سین یعنی هفت سامان یا نظام کلی گیتیائی، کیهانی و یا جهانی و به زبان فارسی امروز و آینده به معنای هفت عالم یا دنیا به شکل آسمان ها و زمین های هفتگانه و هر آنچه که بین آنهاست. به لسان یا زبان قرآنی : السماوات و الارضین سبع و ما فی بین هُم و نه بصورت سماوات سبع و الارض و ما فی بین هُم.
پ - واژه ی معمائی و راز آلود دهّر، به زبان خردمندان گمنام ایرانی در اعصار دور دست تاریخ باستان به دو شکل زیر تلفظ و بیان میگردیده ؛ یکی به شکل " ده هر" به این معنا که هر فرد انسانی در آفرینش اولیه ده تائی آفریده شده یعنی به شکل خانواده ده عضوی مشتمل بر پنج مرد و پنج زن خودی و دیگری به شکل " ده ره " . این ده راه دایره وار توسط لحظه ی جاودانه حال و پشت سر هم و در طول همدیگر طی میشوند و محیط آنها از لحاظ زمانی بطور مطلق مساوی می باشند و هرکدام از این راه های دهگانه به یکی از اعضای دهگانه خانواده های ملکوتی یا آسمانی تعلق دارند. نکته جالب در این زمینه این است که آن ده انسان های آسمانی در طول این سفر بسیار طولانی و دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین دو بهشت برین متوالی یعنی بین مبدء و معاد حقیقی و واقعی ( منظور از دیدگاه علمی و نه دینی ) در طول هم و پشت سر همدیگر در ده عالم یا دنیا زیر سقف ده آسمان و روی ده کره زمین به ظهور و پیدایش نمیرسند بلکه در ۷ عالم یا دنیا زیر سقف ۷آسمان و روی ۷ کره زمین.
ت - واژه دهریون که از دیر باز تا کنون به معنای ماده گرایان و روزگار پرستان مورد نفرت دینداران بوده، در اصل و ریشه به دو شکل زیر تلفظ و بیان میشده؛ یکی ده هریون و دیگری ده رهیون به معنای باورمندان به نفوس مجرد یا من های دهگانه هر فرد انسانی مشتمل بر پنج من مردانه و پنج من زنانه و راه های دهگانه.
ث - برای انسان امروز و آینده و بخصوص خود ما ایرانیان و به ویژه ایرانیان دیندار و خدا باور از یکطرف و ایرانیان بی دین و خدا ناباور از طرف دیگر یعنی آتئیست و کمونیست ها، شاید مفید و ثمر بخش و راه گشا باشد بدانیم که دو داستان مبدئی و بنیادی ادیان ابراهیمی ( یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام ) یکی آفرینش شش روزه جهان و دیگری خلق بابا آدم و ننه حوا دو افسانه خیالی اوهامی بیش نبوده و نمی باشند، به این معنا که محتوای آن دو داستان از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی و از آسمان نازل نشده و در قالب وحی به گوش سر و دل سرایندگان ( اول موسا و سپس محمّد ) ابلاغ نگردیده، طنین نیفکنده، نجوا نشده.
ج - خدای حقیقی و واقعی ما را ( انس و جنس را ) برای طاعت و بندگی، تسبیح و ذکر، ستایش و پرستش، نیایش و مناجات، دعا و عبادات، احداث معابد و قربانی حیوانات در اطراف آنها، زیارت اماکن به اصطلاح مقدسه و سرانجام تعیین قبله گاه و اوقات شرعی نیافریده بلکه با اهدافی بسیار عالی تر و والاتر. همچنین به ما وعده های بهشت و جهنم را نداده و ما انسان ها را در جوامع مختلف بشری به دو بخش وسیع یا به دو جبهه یا جناح بزرگ؛ یکی موئمنین و صواب کاران و بهشتیان و دیگری کفار و گناه کاران جهنمیان . و آئین های بت پرستی و یکتا پرستی را هم در پیش پا و روی ما قرار نداده است.
به قول حافظ شیرین سخن:
حدیث از مُطرب و مَی گو و راز دهر کمتر جو/
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را/
به احتمال قریب به یقین به این دلیل که علامت تشدید روی حرف ها از قلم افتاده است. واژه ی دهّر از ایران به هندوستان مهاجرت کرده و به زبان سانسکریت راه یافته و با حروف لاتین به شکل مفرد dhr و جمع dhar نوشته میشود. در صورتیکه باید به شکل های dahhr و dahhar نوشته میشده. علامت تشدید روی هر حرفی که قرار گیرد به این معناست که آن حرف باید دوبار نوشته شود و اگر برداشته شود، نباید یکی از آن دو حرف حذف شود و از بین برود.
نتیجه ی کلی در مورد معانی ریشه ای و اصلی واژه های زیبای گوهر و جوهر:
هیچ کدام از ما افراد انسانی از نسل بابا آدم و ننه حوای حضرات موسا و ایسا و محمّد، با القاب نیمه سنگینی از قبیل ابو - و اُم البشر نیستیم.
چ - واژه ی زیبای ماده از دیدگاه خردمندان گمنام ایرانی و آفرینندگان آن، به معنای خمیر مایه ساختاری واقعیت و طبیعت نبوده بلکه به شکل 《ما ۱۰ 》 تلفظ و بیان میشده به این معنا که هرکدام از ما افراد انسانی در آفرینش آغازین یا اولیه همانطور که بیان گردید، ده تایی آفریده شده و از عشق و زندگی جاودانه بر خوردار گردیده ایم.
ح - واژه معمائی و پر از رمز و راز مائده قرآنی هم در اصل و ریشه یعنی از دیدگاه خود پیامبر بزرگوار دین اسلام به معنای خوان یا سفره و طعام آسمانی نبوده بلکه به شکل 《 ما آ ده》 تلفظ و بیان میشده به همان معنا و بطور پنهانی و در لفافه نفی کننده حقیقت داشتن داستان آدم و حوا بوده.
خ - آیا ما ایرانیان به ویژه پژوهشگران و محققین متون اوستائی تاکنون توانسته ایم بدانیم که دو واژه یا دو عبارت اوستائی؛ یکی خویدوده و دیگری آژی ده اکه ( آژیدهاک ) در اصل و ریشه به زبان پارسی نبوده بلکه به زبان قوم یا اقوام ماد و به معنای : خود تو ده تائی هستی یعنی ده تائی آفریده شده ای و زندگانی های دهگانه آسمانی. ترجمه و معنا و تفسیر این دو واژه یا این دو عبارت اوستائی به شکل های ازدواج با محارم و اژدها و ضحاک، از طرف بیگانگان و خودی های از خود بیگانه از دیدگاه فردی من، بنیادی ترین نوع گمراهه روی در ترجمه و معنا و تفسیر متون باستانی محسوب میشوند.
در پایان کلام کودکانه امروز خود ( با نام های مستعار قدیمی از قبیل قندی و . . . ) امیدوارم که سر مبارک گردشگران محترم اینترنتی در فضای مجازی و مراجعه کنندگان گرامی به این سایت ارزشمند را بدرد نیاورده باشم.
هر کس که مرا درین دنیای پهناور جوید و نیابد/
یقینن و مطمئنن مرا در برزخ حتما خواهد یافت/

منبع. لغت نامه دهخدا
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

اگر از من بپرسند که ذات چیست، پاسخ من در جواب این سوال به اختصار به شکل و شرح زیر خواهد بود:
الف - ذات خداوند هیچ چیز پوشیده و مرموزی نیست غیر از نام وی به زبان خود وی.
ب - ذات طبیعت هیچ چیز دیگری نیست غیر از نام آن به زبان خداوند.
پ - ذات هرکدام از موجودات زنده نباتی و حیوانی و انسانی و اجسام سماوی هیچ دیگری نیست غیر از نام هرکدام از آنها به زبان خداوند.
لذا غیر قابل شناخت بودن ذات خداوند و طبیعت و ذوات یا ذات های موجودات به این معنا می باشد که نام یا اسم خداوند و طبیعت و نام ها یا اسماء موجودات غیر قابل جاری شدن بر زبان دنیوی و غیر قابل یاد آوری توسط فهم و عقل محدود انسان دنیوی می باشند. فقط پس از بازگشت انسان بهمراه و در بطن این واقعیت و طبیعت یا محتوای این کیهان یا جهان در پایان این حرکت کلی تدریجی و اشتدادی و این راه و سفر بسیار طولانی مقطعی و نزولی و صعودی به حالت آفرینش اولیه یا بنیادین و یا آغازین در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین، جاری شدن نام ها یا اسم ها بر زبان انسان امکان پذیر خواهد گردید و توسط فهم و عقل انسان قابل یاد آوری . خداوند متعال ( البته خدای علمی و نه خدای فلسفی - دینی ) همه موجودات زنده مفید و غیر زنده و تک تک افراد انسانی را در اول یا ازل و یا در آغاز از ابعاد فراوان و بیکران خویش و نه از عدم و نیستی و آنها را در بطن خویش و نه در خارج یا بیرون از خویش و هرکدام را در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی و افراد هر نوعی را هم سن و در یک سن معتدل ملکوتی یا آسمانی آفریده است و به هرکدام از آنان عشق و زندگی نوعی و خاص و ویژه خویش و جاودانه اهداء نموده است و آنهم یک بار برای همیشه یا دائمیت یا ابدیت یا جاودانگی.
نتیجه اینکه جواهر هیچ چیز های دیگری نیستند غیر از آن موجودات آفریده شده در اول و ازل و آغاز در نظام احسن و اشرف آفرینش مبدئی - ازلی - ابدی یعنی آفرینش اولیه همین واقعیت و طبیعت و کیهان یا جهان در سطح کمال ایده آل خوبی و زیبایی با کمیت و کیفیت بهشت برین. ایده های ثابت و پایدار و تغییر ناپذیر و جاودانه افلاطونی تحت عنوان مُثُل یا مثال ها یا الگوها یا سرمشق های وجودی موجودات و فرم ها یا شکل ها و یا صورت های مطلق ارسطوئی هیچ چیز های دیگری نمی باشند غیر تصویر کلی آن نظام یا سامان اولیه و تصاویر موجودات درون آن که یک بار برای همیشه در حافظه یا خاطره مطلق و بیکران خداوند متعال علمی ( و نه خدای فلسفی - آئینی - دینی منجمله بیخدایی آتئیستی ) ثبت و ضبط گردیده و جاودانه هیچگونه لرزش و لغزشی در آنها صورت نخواهد گرفت و هیچگاه و هرگز مشمول حال تغییر و تحول و حرکت های تدریجی و اشتدادی و گذر زمان نخواهند گردید. نتیجه اینکه واژه یونانی ousia در اصل و ریشه یعنی از دیدگاه افلاطون و ارسطو به معنای اسم یا نام بوده است .
انسان مردنی ست ؛ سقراط انسان ست ؛ لذا سقراط بدون شک و تردید مردنی ست. یعنی انسان و سقراط اسیر دست چرخش دایره وار چرخه : تولد - زندگی - مرگ هندوان و چرخش دایره وار گردونه مهر ایرانیان می باشند . یک چرخه دیگر اخیرا به این دو گردونه به شکل زیر کشف و افزوده گردیده است :
انسان بعد از مرگ از زندگی برخوردار میگردد ؛ سقراط و افلاطون و ارسطو انسان اند؛ لذا هر سه آنان بدون شک و تردید در لحظه جاودانه حال از زندگی برخوردار اند ، بدون اینکه در طول زندگی دنیوی خود از آن اطلاع داشته بوده باشند. آن چرخه که در طول و در پیش و پس این چرخه واقعی و عینی جاری بوده و می باشد به شکل زیر است : مرگ - زندگی - تولد.
زندگی در بند ب برعکس زندگی در بند الف بجای تولد با مرگ آغاز و در آخر بجای مرگ با تولد به پایان می رسد و آنهم در طول این راه و سفر بسیار طولانی بین مبدء و معاد علمی ( و نه فلسفی - دینی ) نه یک یا دو یا صد و یا هزار و یکبار بلکه دقیقن به تعداد مدارات و مراتب و درجات مختلف و فراوان تکاملی و به تعداد یک هفتم ( ۱/۷ ) حلقه های اصلی زنجیره دایره وار علت و معلول هوشمند مادی - روحی - روانی - فهمانی - عقلانی در بستر امن و آرام و ساکن و ثابت و پیوسته زندگی بخش جان که در طول آن نفس مجرد یعنی من یا خود ( و نه ماده ؛ نه روح ؛ نه روان ؛ نه فهم و نه عقل و نه چیز دیگری ) به عنوان شاهد بیطرف فقط نقش مشاهده را عهده دار می باشد و به تعداد یک هفتم کلیه مه بانگ ها.
در پایان کلام کودکانه امروز خویش که امیدوارم سر خوانندگان گرامی را به درد نیاورده باشد یک سوال کودکانه دارم خدمت دانایان گرمی و ذات و جوهر و گوهر و نفس شناس و آن اینکه :
آیا نفس من حاصل و نتیجه پیوند نیمی از نفس پدر و نیمی دیگر از نفس مادرم می باشد و یا اینکه نفس من مستقل از نفوس والدین و نفوس آنان مستقل از نفوس پدران و مادر بزرگان و الا آخر بسوی گذشته تا مبدء و ازل و اول و آغاز آفرینش. یا اینکه فقط کالبد من حاصل پیوند و آمیزش و ترکیب یکی از سلول های جنسی پدر ( سریع ترین آنها در رقابت دوندگی ماراتون مردانه ) و یکی از سلول های جنسی مادر ( سریع ترین آنها در ماراتون زنانه ) می باشد ؟

جوهور ( ایالت ) نام ایالتی در کشور مالزی است.
جوهر می تواند مخفف گوهر یا جواهر نیز باشد.
همچنین جوهر می تواند در نام گذاری مواد شیمایی توسط قدما به معنای تقریبی اسید باشد، مانند جوهر لیمو یا جوهر نمک که به ترتیب همان اسید سیتریک و اسید کلریدریک است.