بیعت

عهدوپیمان، پیمان دوستی ووفاداریاطاعت، معبد، یهود، معبدنصاری
( اسم ) معبد یهود و نصاری . جمع : بیعات

( مصدر ) عهد بستن بیعت کردن با .

بسته شدن بیعت . بمعنی بیعت بستن و بیعت کردن است .

( مصدر ) بیعت گرفتن .

( مصدر ) پیمان شکستنبر هم زدن قرار داد

بعقوبا . بعقوبه . بنا بگفت. حمدالله مستوفی این شهر را دختری از تخم کسری (( قوبا )) نام ساخت و (( بیعت قوبا )) خواند بمرور زمان بعقوبا شد .

( مصدر ) عهد و پیمان از کسی گرفتن

نام. متضمن بیعت . عهدنامه . پیمان اطاعت .

( مصدر ) عهد کردن با پیمان دوستی بستن با .

(بِ عَ) [ ع . بیعة ] ۱ - (مص ل .) پیمان بستن . ۲ - (اِ.) عهد، پیمان . ۳ - (اِ.) معبد یهود و نصاری ، ج . بیعات .

( ~. شِ کَ تَ) [ ع - فا. ] (مص م .) پیمان شکستن ، بر هم زدن قرارداد.

( ~. گِ رِ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل .) عهد و پیمان از کسی گرفتن .

۱. عهدوپیمان.
۲. پیمان دوستی و وفاداری.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] پیمان اطاعت که مسلمانان با خلیفه می بستند و دست در دست او می گذاشتند و اطاعت خود را اظهار می داشتند.
* بیعت شکستن: (مصدر لازم) شکستن عهدوپیمان دوستی و وفاداری.
* بیعت کردن (بستن): (مصدر لازم) عهد بستن.
* بیعت گرفتن (ستاندن): (مصدر لازم) [قدیمی] عهدوپیمان دوستی از کسی گرفتن.

بیعت از لحاظ لغوی شناختن خلافت یا پادشاهی کسی می باشد؛ و همچنین به معنی پیمان بستن به منظور اطاعت از کسی است. در تاریخ اسلام مرسوم بودکه هر کسی که با خلیفه یا محمد پیمان می بست دست خود را در دست او می گذاشت. می گویند هنگام فتح مکه بعد از اینکه پیغمبر با مردان بیعت نمود برای بیعت با زنان دست خود را در قدح آب فرو برد و زنان نیز به همین ترتیب دست خود را در قدح آب فرو بردند و به این ترتیب محمد با زنان نیز بیعت نمود.
بیعت در اصل معنا یعنی دست دادن، دست در دست کسی گذاشتن.
بیعت را می توان به دو گونه دیگر نیز تعریف کرد: همان طور که در بالا ذکر شده است بیعت به معنای شناخت خلافت یا پادشاهی کسی یا اینکه به منظور فرمانبرداری از کسی باشد. اما در تعریفی دیگر می توان گفت که بیعت یعنی تجدید عهد و پیمان و یادآوری دوباره شناخت خلافت و امامت یا پادشاهی کسی و نیز به یاد آوردن اهداف و آرمان های فردی که با او بیعت شده است، می باشد.
بیعت در سنت و فرهنگ اسلامی و به خصوص در مذهب شیعه از جایگاهی والایی برخوردار می باشد. به اعتقاد مسلمانان بیعت یک عمل مذهبی و بسیار مهم برای سعادت، خوشبختی و فهم حقیقی و درک حقیقت می باشد و معتقدند اینگونه بیعت باید از روی اخلاص، محبت، اشتیاق، فهم و درک بالا و نیت پاک باشد و در آن هیچ غرض، مقصود یا خواهش های دیگری نهفته نباشد تا خوشبختی نصیب فرد بیعت کننده شود.

(در لغت به معنی آن که طرفین معامله، به علامت ختم معامله کف دست راستشان را به هم زنند) بستن پیمان وفاداری و اطاعت با پیامبر(ص)، امام، حاکم یا خلیفه. عرب پیش از اسلام برای اعلام وفاداری و اطاعت از حاکم با او بیعت می بسته است. این شیوه بعد از اسلام نیز همچنان باقی ماند و مسلمانان برای اعلام فرمانبرداری خود از اسلام و پیامبر و همراهی در سختی های جهاد با وی بیعت می کردند. بعد از پیامبر(ص) نیز این روش اجرا می شد. این عمل معمولاً با دست دادن و گاهی نیز بدون دست دادن صورت می گرفت. برای اولین بار حجاج بن یوسف دست دادن را کافی برای بیعت ندانست و سوگندخوردن به شیوه ای خاص را نیز لازمۀ بیعت دانست. گاهی برخی حاکمان برای گرفتن بیعت به زور متوسل می شدند. بعد از پیامبر نیز در تعیین جانشین ایشان از شیوۀ بیعت گرفتن استفاده کردند هرچند گروهی از مهاجران و انصار با وی بیعت نکردند. نخستین بیعت پس از اسلام را «بیعت عشیره» دانسته اند. پیامبر ۴۰ تن از خویشان خود را در سال سوم هجرت دعوت کرد و خواستار بیعت آنان شد. از دیگر بیعت ها در دوران پیامبر، بیعت عقبۀ اوّل و دوم و بیعت رضوان است. فقیهان معاصر شیعه نیز بیعت را همچون راهی برای مشروعیت بخشیدن به حکومت حاکمان در زمان غیبت امام معصوم (ع) دانسته اند. بیعت در معنای عرفانی آن در میان فرقه های مختلف صوفیه به این معناست که مرید تسلیم فرامین شیخ کامل شود و دستورات او را به طور کامل انجام دهد. این عمل در فِرَق صوفیه با انجام مراسم خاصی انجام می پذیرد.

جنگ جمل

تبعیت ، وفاداری ، بیعت ، تابعیت ، سرسپردگی

وفاداری ، بیعت ، وظیفه شناسی

بیعت ، تجلیل

تبعیت ، وابستگی ، بیعت ، تیول ، رعیتی ، بندگی

ولاء