آهن. آهن با
نماد شیمیایی Fe ( به لاتین: Ferrum ) ، نام یک
عنصر شیمیایی با
عدد اتمی ۲۶ و
چگالی ۷۸۷۴ کیلوگرم بر
مترمکعب است. آهن یک فلز است که در نخستین دورهٔ
فلزهای واسطه جای دارد. آهن از دیدگاه جرم، بزرگ ترین عنصر سازندهٔ کرهٔ
زمین است. آهن اصلی ترین عنصر سازندهٔ
هستهٔ بیرونی و
درونی زمین و چهارمین عنصر متداول در پوسته است. فراوانی آهن در
سیاره های زمین سان و دیگر کره های سنگی مانند ماه، به خاطر پدیدهٔ
همجوشی هسته ای در
ستارهها است به این معنی که در فرایند همجوشی، آهن آخرین عنصری است که با آزادسازی انرژی، پیش از فروپاشی انفجاری آن ستاره به صورت یک نو اختر یا ابرنواختر، و پراکندن آهن در فضا، ایجاد می شود.
در حدود ۱٬۴۰۰ پیش از میلاد، از ساخته های آهنی در قلمرو هیتی ها در ارمنستان کنونی استفاده می شد که این به عنوان نخستین شواهد مصرف این عنصر است. [ ۵]
مانند دیگر عناصر گروه ۸؛ روتنیم و اوسمیوم، آهن نیز در طیف گسترده ای از حالت های اکسیداسیون یافت می شود؛ از ۲ - تا ۶، هرچند که اکسایش ۲ و ۳ متداول ترین هستند. سرچشمهٔ عنصری آهن در شهاب سنگها و سایر محیط های کم اکسیژن است، اما نسبت به اکسیژن و آب دارای واکنش است. سطح آهن تازه سطحی نقره ای - خاکستری درخشان به نظر می رسد، اما در هوای عادی اکسیده می شود تا به صورت
اکسید آهن هیدرات شده درآید، که معمولاً به عنوان زنگ شناخته می شود. برخلاف دیگر فلزات که لایه های اکسید سطح، درون قطعه فلز را ( در برابر زنگ زدگی ) رویینه می سازند، لایهٔ اکسید آهن، با ادامهٔ نفوذ حجم بیشتری از فلز، و در نتیجه پوسته پوسته شدن و سوا شدن، سطح تازه ای را در معرض خوردگی قرار می دهد.
نام آهن که در پهلوی آسن نیز آمده باید از سنگ گرفته شده باشد ایرانیان در شاهنامه آهنگری را از دوره بسیار کهنی می دانستند و کاوه آهنگر نماد پایداری و کارگری و جنبش است واژه های ریم آهن نرماهن و روهینا و ده ها نام دیگر برای نمونه های آهن نشان از کهنی این فلز نزد ایرانیان است نخستین بار آهن شکل گرفته که توسط بشر در دورهٔ پیش از تاریخ مصرف شد از شهاب سنگ ها آمده بود. ذوب آهن در کوره ها در هزارهٔ دوم پیش از میلاد شروع شد، آثار مکشوفه از آهن ذوب شده از ۱۲۰۰–۱۸۰۰ پیش از میلاد در هند و در مشرق از حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد به دست آمد ( که گمان می رود ناشی از ذوب آهن در آناتولی یا قفقاز بوده است ) . چدن برای اولین بار در حدود ۵۵۰ سال پیش از میلاد در چین تولید شد اما در اروپا تا سال های قرون وسطا تولید نشد، در طول دوران قرون وسطا ابزاری در اروپا کشف شد که از آهن شکل یافته از چدن ( pig Iron ) با استفاده از ریخته گری زیور آلات تولید شده بودند، برای تمام این فرایندها از زغال چوب به عنوان سوخت استفاده شد.
فولاد ( که با کربن کمتر از pig Iron است اما آهن شکل یافته بیشتری دارد ) اولین بار در دوران باستان تولید شد. روش های تازهٔ تولید آن به وسیلهٔ میله های کربنیزه کردن آهن در فرایند سیمانی کردن در قرن هفدهم بعد از میلاد ابداع شد. در انقلاب صنعتی روش های جدید تولید آهن بدون زغال چوب ابداع شد و این روش ها بعداً در تولید فولاد مورد استفاده قرار گرفتند. در اواخر دههٔ ۱۸۵۰، هنری بسمر فرایند جدیدی برای ساخت فولاد اختراع کرد که شامل دمیدن هوا از روی چدن مذاب برای تولید فولاد نرم بود. این فرایند و دیگر فرایندهای ابداع شده در قرن ۱۹ و بعد از آن منجر یه آن شد که دیگر آهن شکل یافته تولید نشود.
آهن (II). آهن ( II ) ( ferrum ) یا فروس در شیمی، صفت ترکیبی را نشان می دهد که حاوی آهن ( II ) است، یعنی آهن در حالت اکسیداسیون +۲، احتمالاً به عنوان کاتیون دو ظرفیتی Fe2+. این حالت با «آهن» یا آهن ( III ) مخالف است، به معنی آهن در حالت اکسیداسیون +۳، مانند کاتیون سه ظرفیتی Fe3+. این کاربرد تا حد زیادی با نامگذاری
آیوپاک جایگزین شده است، که خواستار نشان دادن حالت اکسیداسیون با
اعداد رومی در پرانتز است، مانند اکسید آهن ( II ) برای اکسید آهن ( FeO ) ، اکسید آهن ( III ) برای اکسید آهن ( Fe2O3 ) و اکسید آهن ( II, III ) برای اکسید Fe3O4 که حاوی هر دو شکل آهن است.
در خارج از شیمی، "فروس" به طور کلی به معنای "حاوی آهن" است. این کلمه از کلمه
لاتین ferrum ( "آهن" ) گرفته شده است. فلزات آهنی عبارتند از فولاد و
آهن خام ( با محتوای کربن چند درصد ) و آلیاژهای آهن با سایر فلزات ( مانند فولاد ضدزنگ ) . "غیر آهنی" برای توصیف فلزات و آلیاژهایی استفاده می. شود که حاوی مقدار قابل توجهی آهن نیستند.
اصطلاح «فروس» معمولاً تنها برای فلزات و آلیاژها به کار می رود. به جای آن، صفت فروس برای اشاره به مواد غیرفلزی حاوی آهن، مانند «آب آهن دار» به کار می رود. یا به رنگ
قهوه ای مایل به نارنجی شبیه رنگ زنگ زدگی.
آهن (III). آهن ( انگلیسی: Iron ( III ) ) در
شیمی به عنصر آهن در حالت اکسیداسیون +۳ آن اشاره دارد. در
ترکیبات یونی ( نمک ها ) ، چنین اتمی ممکن است به عنوان یک کاتیون جداگانه ( یون مثبت ) که با Fe3+ نشان داده می شود، وجود داشته باشد.
صفت
فریک یا پیشوند ferri - اغلب برای مشخص کردن چنین ترکیباتی استفاده می شود - مانند "کلرید آهن" برای کلرید آهن ( III ) ، FeCl3. صفت "آهنی" به جای نمک های آهن ( II ) حاوی کاتیون Fe2+ استفاده می شود. واژه فریک از کلمه لاتین فروم به معنای آهن گرفته شده است.
مراکز فلزی آهن ( III ) نیز در مجتمع های هماهنگی، مانند آنیون فری اگزالات، 3 - ، که در آن سه یون اگزالات دوتایی مرکز فلز را احاطه کرده اند، رخ می دهند. یا در
ترکیبات آلی فلزی، مانند کاتیون فروسنیوم +، که در آن دو آنیون سیکلوپنتادینیل به مرکز FeIII متصل هستند.
آهن تقریباً همیشه در حالت های اکسیداسیون ۰ ( مانند فلز ) ، ۲+ یا ۳+ مواجه می شود. آهن ( III ) معمولاً پایدارترین شکل در هوا است، همانطور که با فراگیر شدن زنگ، یک ماده نامحلول حاوی آهن ( III ) نشان داده شده است.
آهن (ترانه وودکید). آهن اولین آهنگ
وودکید (
یوان لموین ) است. این آهنگ در آلبوم «عصر طلایی» منتشر شده است. آلبوم عصر طلایی در ۲۰۱۱ آماده شد ولی در ۲۰۱۳ منتشر شد. تک آهنگ آهن در ۲۸ مارس ۲۰۱۱ منتشر شد.
این آهنگ پس از استفاده در تریلر کیش یک آدم کش: افشاگری ها محبوبیت زیادی بدست آورد.
آهن (فیلم ۱۹۸۷). آهن ( به هندی: Loha ) فیلمی محصول سال ۱۹۸۷ و به کارگردانی راج ان. سیپی است. در این فیلم بازیگرانی همچون درمندرا، مانداکینی، شاتورگان سینها، مادهوی، کاران کاپور، جوگال هانسراج، قادرخان، راضا مراد،
آنجان سیرواستاو ایفای نقش کرده اند.
آهن (فیلم ۱۹۹۷). آهن ( به هندی: Loha ) فیلمی محصول سال ۱۹۹۷ و به کارگردانی هارمش مالهوترا است. در این فیلم بازیگرانی همچون درمندرا، راوینا تاندون، میتون چاکرابورتی، رامیا کریشنان، شاکتی کاپور، گوویندا،
مانیشا کویرالا ایفای نقش کرده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف