ایلیا حسینی

در متن: (در آن کشتی انگلیسی که آرام به جانب بندر دوور می رفت، احساس امنیت نمیکرد.خطر پاره‌ای ازتنش بود.خطر شولایی نبود که آدم گه گاه یادش میرود و جا میگذارد:بلکه پوستی بود که برتن او کشیده باشند.)