اسم با حرف ر - صفحه 4

راوق صاف، لطیف و پالوده هر چیز، ( به مجاز ) راوق، صافی، پالونه، جام شراب، ( به مجاز ) شراب صاف و زل ...

صاحب جاه و جلال، دارای شکوه و شوکت، ( اَعلام ) نام جایی در جنوب ایران ( خوزستان )

دختر رکوع کننده و فروتن، ( مؤنث راکع ) دختر رکوع کننده

بوی خوش، بوی خوب، بو

اندیشه

سرود خداوند

پسندیده و دوست داشتنی

راستی و درستی

مهربانی، نام همسر ایوب ( ع )

روشن کننده چهره، شادی آور

شادی آور و موجب روشنی چهره، ( در گاه شماری ) روز هفتم از هر ماه شمسی، روز هفتم از ماههای ملکی

از جنس رخام، سنگ سفید، رخام ( عربی ) + ین ( فارسی ) از جنس رخام

چهره، صورت، گونه

درخشان، ( = درخشان )

متبسم، با شور و نشاط، صفت آن که پیوسته شاد و خوشحال است، خشرو، دارای چهره شاد و گشاده

آن که چهره ای روشن و تابان دارد، ( رخ، شید = خورشید )، صورت همچون خورشید، ( به مجاز ) زیباروی

رخشیدان، رخشید، آن که چهره اش مثل خورشید است، آفتاب روی، ( به مجاز ) زیبارو، ( = رخشیدان )

آن که چهره ای زیبا چون گل دارد

زیبارو

زیبارو

دختر زیبا

دختر خنده رو و خوش رو

مرکب از رخ ( چهره، صورت ) + ک ( نشانه تحبیب )

عقل یا خرد، به کسر ر، چادر، رو انداز، در اصطلاحات رزمی شمشیر یا کمان، همچنین عقل یا خرد

جان چون خورشید، روح چون آفتاب، ( به مجاز ) جان و روان پاک و مبرا را گویند

یاقوت قرمز

دختر زیبا چهره

زیبا

حالات روانی یک فرد

منسوب به رود، نغمه، آهنگ، سرود، ( رود= نغمه، فرزند، ا ( پسوند نسبت ) )

آنچه روز به روز بر آن افزوده می شود، روز به روز پیشرفت کننده، نام دختر کانون، سپهسالار ماچین در داس ...

دختر زیبا، بانویی با چهره تابنده

تابان، زیبارو، ( روز، چهر = چهره )، کسی که چهره ای مانند روز روشن دارد

روز، خورشید

مانند چشمه زلال

لطیف، ( جمعِ ریح )، بادها

مروارید

در بزرگ، دروازه

با شکوه، ملکه وار

گل خوشبو

ترکیب دو اسم ریحانه و زینب ( گیاهی خوشبو و زینت پدر )، از نام های مرکب، ریحانه و زینب

بارش شدید باران

متحول شده

روشنا، نور، روشنایی

آهو، نام حیوانی است

جواهر نایاب و ارزشمند، الماس

راه شناس

باران

محبوب، معشوق

انار

دختری که مانند گل انار نرم و لطیف است، یک انار، یک دانه انار

کسی که خداوند او را ستوده است

پر سرو صدا، پرطنین، طنین انداز

بسیار پرطنین، بسیار طنین انداز و پر سر و صدا

نغمه، آوا، آهنگ، صوت، صوت همراه با گریه

نوا و سه گاه، ( در موسیقی ایرانی ) گوشه ای در دستگاه های شور