یوم التغابن

[ویکی فقه] یوم التغابن، به معنای روز آشکار شدن زیان ها و یکی از اسامی قیامت که در قرآن نیز آمده است. «یوم یجمعکم لیوم الجمع ذلک یوم التغابن؛ روزی که همه شما را در محشر گرد آورد، آن روز، روز مغبونی است».
یوم التغابن به معنای روز آشکار شدن زیان ها، از نام های قیامت در قرآن کریم است و یکی از سوره های قرآنی نیز به نام سوره تغابن، نامیده شده است.
غبن در اصطلاح فقه
«غبن» در اصطلاح فقه بدین معنا است که فروشنده، مال خویش را به بیش از آنچه می ارزد، بفروشد. چنین کسی را «غابن» و خریدار را «مغبون» گویند.
تعبیر غبن برای اعمال در قرآن
قرآن کریم، رفتار و کردار آدمی را از آن رو که در قیامت عوض خواهد گرفت، به کالا تشبیه کرده است. زشتکاران در قیامت درمی یابند که در معامله زندگی دنیوی زیان دیده اند و فرایض و اعمال نیک را رها کرده و به بهایی اندک فروخته اند.
غبن در امور دنیوی و معنوی
...

[ویکی شیعه] یوْمُ التَّغابُن، به معنای روزِ افسوس خوردن، از اسامی روز قیامت است. این توصیف برای روز قیامت در قرآن آمده است.
تغابن از ریشه غَبْنْ است و به معنای زیان وارد کردن بر کسی، فریفتن و یا زیان دیدن در معامله و نیز به معنای افسوس و دریغ است. واژه تغابن در باب تفاعل و در معامله به این معنا است که فردی طرف مقابلش را بدون اینکه متوجه شود فریب دهد.
شیخ طبرسی می گوید تغابن در باب تفاعل به این معناست که شر و بدی را گرفته و خیر را ترک نموده، کافر حظّ خود از آخرت را ترک کرده و بهره خود را فقط از دنیا گرفته است. پس ترک خیر نموده و شر را گرفته و مغبون است.