گردشگری در جمهوری آذربایجان. آذربایجان، یک کشور اسلامی در شوروی سابق در کنار دریای خزر بود. این کشور، منبع غنی نفت است. آذربایجان، در طول تاریخ این کشور یکی از بهترین مسیرها برای عبور از شرق به غرب بوده است. این کشور جزوی از امپراطوری های مختلف همچون روسیه، ترکیه و ایران و غیره… بوده و در سال ۱۹۹۱ میلادی پس از فروپاشی شوروی، به یک جمهوری مستقل تبدیل شده است.
این کشور سرسبز جذابیت های بسیاری دارد و بیشترین جاذبه های آن در پایتخت آن یعنی باکو جمع شده اند. پیشرفت زمینه توریسم در آذربایجان چند مرحله ای پشت سر گذشته است. آن ها از این ها قرار می باشند:
اولی مسافرت ها به کشور آذربایجان جنبه تجاری، سیاسی و مذهبی داشت. از دوران باستان تجار زیادی با کاروان های فراوانی به این سرزمین آمده یا از آن عبور نموده اند. از اسامی سیاحان و دانشمندانی که در دوران قبل از میلاد به کشور آذربایجان تشریف آورده اند، می توان از «پلینی»، «پلوتارکس»، «هرودوت»، «بطلمیوس» و «استرابون» نام برد. [ ۲] کشور آذربایجان در دوران باستان در امتداد مسیر تجاری تاریخی «جاده ابریشم» قرار گرفته بود. این کشور به عنوان ایستگاهی بر روی این جاده از اهمیت بسیاری برخوردار بود. بازرگانانی که با هدف تجارت به کشورهای دیگر می رفتند، از آذربایجان عبور می کردند. این نیز باعث شد که در شهرهای آذربایجان زیرساخت هایی جهت ارائه خدمات اقامت و دیگر خدمات مربوطه ایجاد شوند.
شهر باکو که در جاده های تجاری دریایی و زمینی از روسیه تا ایران و هند قرار داشت، در روابط تجاری فی مابین شرق و غرب نقش بزرگی ایفا می کرد. راه دریایی «ولگا - خزر» که از به وسیلهٔ رود «ولگا» از «دریای سفید» تا دریای خزر، ایران و هند امتداد داشت، زمینه ساز ساخت کاروانسراهای جدید گشت. تاریخدانان و جهانگردان مختلفی که در دوره های مختلف به آذربایجان مسافرت داشته اند، در سفرنامه های خود متذکر نام های این کاروانسراها شده اند.
«مولتا» ( قرن های ۱۲–۱۴ ) ، «بخارا» ( قرن های ۱۴–۱۶ ) ، «فارس»، «لزگی» و غیره… از جملهٔ کاروانسراهایی هستند که تا کنون رسیده اند. [ ۳]
در اواخر قرن نوزدهم و در اواسط قرن بیستم، کاروانسراهای باکو جهت بهبود شرایط آن ها بازسازی شده و به مهمان خانه ها مبدل گشتند. پس از آنکه آذربایجان جزو امپراطوری روسیه شد، توسعه زمینه گردشگری آن نیز به روسیه منوط شد. می شود گفت که تاریخ پیدایش توریسم متشکل در آذربایجان به سال ۱۹۰۸ میلادی بر می گردد. در همان سال یکی از شعب گروه کوهی کریمه - قفقاز در باکو گشایش یافت. شعبه باکو گشت هایی به مناطق دورافتاده و نزدیک تشکیل می داد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کشور سرسبز جذابیت های بسیاری دارد و بیشترین جاذبه های آن در پایتخت آن یعنی باکو جمع شده اند. پیشرفت زمینه توریسم در آذربایجان چند مرحله ای پشت سر گذشته است. آن ها از این ها قرار می باشند:
اولی مسافرت ها به کشور آذربایجان جنبه تجاری، سیاسی و مذهبی داشت. از دوران باستان تجار زیادی با کاروان های فراوانی به این سرزمین آمده یا از آن عبور نموده اند. از اسامی سیاحان و دانشمندانی که در دوران قبل از میلاد به کشور آذربایجان تشریف آورده اند، می توان از «پلینی»، «پلوتارکس»، «هرودوت»، «بطلمیوس» و «استرابون» نام برد. [ ۲] کشور آذربایجان در دوران باستان در امتداد مسیر تجاری تاریخی «جاده ابریشم» قرار گرفته بود. این کشور به عنوان ایستگاهی بر روی این جاده از اهمیت بسیاری برخوردار بود. بازرگانانی که با هدف تجارت به کشورهای دیگر می رفتند، از آذربایجان عبور می کردند. این نیز باعث شد که در شهرهای آذربایجان زیرساخت هایی جهت ارائه خدمات اقامت و دیگر خدمات مربوطه ایجاد شوند.
شهر باکو که در جاده های تجاری دریایی و زمینی از روسیه تا ایران و هند قرار داشت، در روابط تجاری فی مابین شرق و غرب نقش بزرگی ایفا می کرد. راه دریایی «ولگا - خزر» که از به وسیلهٔ رود «ولگا» از «دریای سفید» تا دریای خزر، ایران و هند امتداد داشت، زمینه ساز ساخت کاروانسراهای جدید گشت. تاریخدانان و جهانگردان مختلفی که در دوره های مختلف به آذربایجان مسافرت داشته اند، در سفرنامه های خود متذکر نام های این کاروانسراها شده اند.
«مولتا» ( قرن های ۱۲–۱۴ ) ، «بخارا» ( قرن های ۱۴–۱۶ ) ، «فارس»، «لزگی» و غیره… از جملهٔ کاروانسراهایی هستند که تا کنون رسیده اند. [ ۳]
در اواخر قرن نوزدهم و در اواسط قرن بیستم، کاروانسراهای باکو جهت بهبود شرایط آن ها بازسازی شده و به مهمان خانه ها مبدل گشتند. پس از آنکه آذربایجان جزو امپراطوری روسیه شد، توسعه زمینه گردشگری آن نیز به روسیه منوط شد. می شود گفت که تاریخ پیدایش توریسم متشکل در آذربایجان به سال ۱۹۰۸ میلادی بر می گردد. در همان سال یکی از شعب گروه کوهی کریمه - قفقاز در باکو گشایش یافت. شعبه باکو گشت هایی به مناطق دورافتاده و نزدیک تشکیل می داد. [ ۴]
