کوفه

[ویکی فقه] کوفه ؛ از شهرهای جنوب کشور عراق فعلی، در ۱۰ کیلومتری شمال شرق نجف و دومین شهری است که به دست مسلمانان بنا شده است. امام علی ـ علیه السلام ـ این شهر را به عنوان مقر حکومت خود برگزید و در همین شهر به شهادت رسید. بیشتر شیعیان در قرن نخست از شهر کوفه بودند. امام صادق ـ علیه السلام ـ دو سال در این شهر اقامت گزید.از آثار مهم این شهر، مسجد کوفه و مسجد سهله است.
واژه کوفه به معنای شن سرخی است که در جایی انباشته شده باشد و برخی گفته اند دایره وار باشد، یا شنی که با سنگریزه مخلوط باشد و یا هر گونه شنی. بنابر برخی منابع، «کوفه» از کلمه «تکوف» مشتق شده است که به معنای «جمع شدن» است.
تاریخچه
بنابر روایات، منطقه کوفه در زمانهای پیش از اسلام، آباد و مسکونی بوده و بعدها ویران شده است. طبق روایتی دینی، حضرت نوح ـ علیه السلام ـ در کوفه کشتی خود را ساخت و قوم نوح در کوفه بتها گذاشته بودند. بنای مجدد شهر کوفه را به مسلمانان نسبت می دهند. این شهر همراه بصره یکی از دو شهری است که تاسیس آنها به دست مسلمانان بوده است. گویند این منطقه محل اردوی دائم سپاهیان مسلمان درگیر در فتوحات اسلامی بوده است. وقتی عمر بن خطاب دریافت که سپاهیان عرب در این منطقه به حال افسردگی افتاده اند به سعد بن ابی وقاص در سال ۱۵، ۱۷ و ۱۹ق دستور داد تا در آن حوالی جایی را برای اقامت مسلمانان در نظر بگیرد که با مزاج آنان سازگار باشد. سعد منطقه ای را در کنار فرات و در نزدیکی حیره انتخاب کرد. از اولین اقدامات سعد، ساخت مسجد و دارالاماره در کوفه بود که این دو را در مکان مرتفع کوفه بنا نهاد. تأسیس شهر کوفه از ضروریات راهبردی بود که فتوحات عصر خلیفه دوم ایجاب می نمود. زمانی که نیروی رزمی عرب به فرمان دهی سعد بن ابی وقاص به سرزمین ایران رسید، نیاز به یک خط ارتباطی بین مدینه - که مرکز دولت اسلامی بود - و میدان جنگ احساس می شد و لازم بود که سپاه مسلمانان یک نقطه اتکاء و پایگاه نظامی ثابت در نزدیکی میدان جنگ داشته باشد. بدین رو عمر فرمان داد در منطقه عمومی کوفه، پایگاه نظامی ثابتی ساخته شود و بدین سان، رفته رفته شهر کوفه گسترش و رونق یافت.شیعیان کوفه نخستین کسانی بودند که پس از اینکه مردم، ولایت اهل بیت ـ علیهم السلام ـ را رد کردند آن ها ولایت و دوستی اهل بیت ـ علیهم السلام ـ را پذیرفتند و به همین خاطر روایاتی وجود دارد که سکونت در کوفه بر مکه و مدینه ترجیح داده شده است و کوفه مرکزی جهت رشد تشیع و گسترش این این مکتب در میان مردم بود.
← جمعیت
غیر از مسجد کوفه مساجد دیگری ساخته شد که بیشتر آنها مساجد قبیله ای است و به قبایل خاص نزدیک به آن مسجد متعلق بود از نظر روایات شیعه این مساجد به سه قسم تقسیم می شوند: •مساجد مبارکه که به وسیله افراد نیک و با هدف های نیک بنا شده اند؛ •مساجد ملعونه که به وسیله افراد پست و با اهداف پست ساخته شده اند؛ •مساجد دیگر که یا در روایات شیعه مطرح نشده و یا عنوانی به آن داده نشده است.
← مساجد مبارک کوفه
...

[ویکی شیعه] کوفه از شهرهای عراق و دومین شهری است که به دست مسلمانان ساخته شد. امام علی(ع) در سال ۳۶ق این شهر را به عنوان مرکز خلافت خود برگزید و در همین شهر به شهادت رسید. بیشتر شیعیان در قرن نخست از شهر کوفه بودند. از مکان های مهم این شهر، مسجد کوفه و مسجد سهله است. علومی همچون فقه، حدیث و نحو در کوفه رونق فراوان داشته است.
خاندان ابن فرات آل ابی الجعد آل ابی الجهم آل ابی ساره آل ابی شعبه آل ابی سبره آل ابی صفیه آل اعین آل حیان تغلبی آل یقطین آل خرسان خاندان بحرالعلوم خاندان ابن نما آل بریدی آل خاقانی آل ثوابه خاندان جواهری خاندان حرزالدین

[ویکی اهل البیت] کوفه یکی از شهرهای مهمی است که مسلمانان صدر اسلام آن را پایه گذاری کردند و حضرت امام علی علیه السلام آن را به عنوان پایتخت خود انتخاب کردند. گویند محل بنای این شهر را دو صحابی جلیل القدر یعنی سلمان فارسی و حذیفه یمانی در سال 17 هـ.ق و در دوره خلافت عمر انتخاب کردند و در آغاز به این شهر «کوفه الجند» می گفتند که به معنی «محل تجمع لشکریان» بود و بعدها این واژه خلاصه شده و به آن کوفه می گفتند. در سال 22 هـ.ق و در زمان حکمرانی مغیره بن شعبه، تعداد هفت محله به تعداد قبایل ساکن در شهر کوفه که هفت قبیله بودند پایه گذاری شد و در سال 36 هـ.ق حضرت علی علیه السلام پس از جنگ جمل این شهر را به عنوان پایتخت انتخاب فرمودند.
در وجه تسمیه کوفه چند قول وجود دارد: یکی آن که «کوفه به معنای جایی است که در آن ریگ و شن باشد». مقدسی می گوید: «هر شن که باریگ آمیخته بود کوفه است، نمی بینی که زمین آن چنین است».
دیگر آن که «نام سرزمین بابل از سواد عراق است و از آن رو کوفه نامیده اند که به صورت دایره است یا تپه شنی دایره» و نیز چون سعد بن ابی وقاص، پس از فتح قادسیه و استقرار در انبار، سپاه مسلمانان را برای رهایی از بدی آب و هوا و موجودات آزاردهنده آن به سوی این سرزمین هدایت کرد و به آنان گفت: «تکوفوا فی هذا الموضع؛ در این مکان جمع شوید»، از ریشه کاف و تکوف است. برخی نیز گفته اند: «به سبب وجود کوه کوچکی در آن جا که به کوفان معروف است، این منطقه را کوفه نامیده اند».
کوفه در هشت کیلومتری شرق نجف اشرف بر کرانه رود فرات قرار دارد. این سرزمین 22 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در شرق آن رود فرات، در غرب آن صحرا، در جنوب غربی آن شهر باستانی حیره (شش کیلومتری آن) و در شمال شرقی آن ذی الکفل واقع شده است. به سبب همین نزدیکی به فرات که در سه کیلومتری شرق آن قرار دارد و نیز جاری بودن یکی از شاخه های فرات در شرق آن، زمین های اطراف شهر حاصلخیز است و به گفته اصطخری «به همین سبب آب و هوای کوفه از بصره خوش تر است». در شش کیلومتری کوفه، شهر باستانی حیره قرار دارد.
در دوره خلافت خلیفه دوم، مسلمانان که هدف فتح ایران را در سر داشتند، به دنبال محلی بودند که علاوه بر نزدیکی به مرز ایران، از نظر آب و هوایی، مطلوب ساکنین جزیرة العرب باشد؛ از این رو سعدبن ابی وقاص پس از مکاتبه با خلیفه دوم، به سلمان فارسی و حذیفة بن الیمان مأموریت داد تا به دنبال محلی مناسب جهت اسکان خود و گله شترانشان باشند. در پی این مأموریت، منطقه ای در ساحل غربی رود فرات و نزدیکی شهر باستانی حیره انتخاب گردید، که بعدها کوفه نامیده شد، و این اولین شهری بود که پس از ظهور اسلام، به وسیله مسلمانان ساخته شد.
اولین ساختمانی که در شهر کوفه بنا گردید و تقسیم بندی شهر و محله های آن بر اساس آن و در کنار آن انجام شد، مسجد جامع کوفه بود که ساخت آن هم زمان با حضور مسلمانان در این منطقه آغاز شد
«عمربن الخطاب به سعدبن ابی وقاص دستور داد مسجد جامع کوفه را به نحوی طراحی کند که گنجایش چهل هزار نفر سربازی که می بایست در آن جا مستقر شوند داشته باشد.» احمدبن یحیی بلاذری در «فتوح البلدان» در این باره چنین گزارش می دهد: «تعداد کل مهاجرین اولیه به کوفه بیست هزار نفر بود که از دوازده هزار نفر یمنی و هشت هزار نفر نزاری تشکیل شده بود»
در آغاز خلافت امام علی علیه السلام مسئله «ناکثان »، یعنی پیمان شکنی کسانی که پیش از همه با او بیعت کرده بودند، و آنها به کمک مالی بنی امیه ونفوذ واحترام همسر پیامبر، جنوب عراق را تسخیر کردند و پس از تصرف بصره دهها نفر از یاران وکارگزاران امام علیه السلام را به ناحق کشتند.

مسجد مسجد مسجد شهری در کرانۀ غربی رود فرات، به فاصلۀ ۱۰کیلومتری شمال شرقی نجف و ۱۷۰کیلومتری جنوب بغداد، با ۱۱۰هزار نفر جمعیت (۲۰۰۳). به همراه سامرا، کربلا، و نجف یکی از چهار شهر مهم عراق است که برای شیعیان اهمیتی خاص دارد و مرکز حکومت حضرت علی (ع) بود. کوفه در زمان خلافت عمر و پس از پیروزی اعراب مسلمان بر ساسانیان در جنگ قادسیه به دست سعد بن ابی وقاص بنا شد (۱۷ق) و با پیشروی اعراب به سمت شمال اهمیت یافت. پس از شهادت امام حسین (ع)، مختار ثقفی کوفه را اشغال، و کسانی را که از تشیع پیروی نمی کردند قتل عام کرد (۶۶ق). پس از شکست مختار از مُصعب بن زبیر در ۶۷ق، مصعب بسیاری از کوفیان را، از راه انتقام جویی، کشت. خوارج در ۱۲۷ق کوفه را از اشغال کردند. با روی کارآمدن عباسیان کوفه مقر خلافت شد، اما با احداث بغداد اهمیت خود را ازدست داد. قرمطیان در ۳۱۲ق کوفه را تسخیر و تاراج کردند، ولی پس از آن که مقر حکومت خود را به حله منتقل کردند (۴۹۵ق) کوفه اهمیت خود را ازدست داد و از زمان مغولان به بعد نامی از این شهر به میان نیامده است. کوفه در زمان امویان و عباسیان مرکز فضل و دانش بود و با بصره رقابت می کرد. خط کوفی منسوب به این شهر است. حضرت علی (ع) در کوفه به شهادت رسید؛ مسجدی که حضرت در آن ضربت خورد هنوز باقی است.