کنش متقابل گرایی ( به انگلیسی: Interactionism ) یا «تعامل گرایی» در جامعه شناسی خرد، دیدگاهی نظری است که رفتار اجتماعی را محصول تعامل فرد و موقعیت می بیند. [ ۱] به عبارت دیگر، فرآیندهای اجتماعی ( مانند تضاد، همکاری، شکل گیری هویت ) را از رابطه اجتماعی استخراج می کند، [ ۲] به موجب آن ذهنی معانی برای توضیح یا درک رفتار اجتماعی ضروری است. [ ۳]
این دیدگاه به مطالعه روش هایی می پردازد که افراد از طریق تعاملات خود، جامعه را شکل می دهند و توسط آن شکل می گیرند؛ بنابراین تعامل گرایی استدلال می کند فرد به جای صرفاً یک شی منفعل در محیط خود، یک قطعه فعال و آگاه از بافت اجتماعی سیستم است. [ ۴] بر این باور است که کنش های متقابل توسط معانی هدایت می شوند که به خود، به دیگرانی که هر فرد با آنها تعامل دارد، و به موقعیت های تعاملی هدایت می شوند. که همه آنها در تعامل خود تغییر می کنند. [ ۳] از این نظر، تعامل گرایی ممکن است در تقابل با مطالعات جامعه پذیری قرار گیرد، تا جایی که تعامل گرایی افراد را تصور می کند که حداقل به همان اندازه که گروه ها بر افراد تأثیر می گذارند، بر گروه ها تأثیر بگذارند. [ ۵]
جورج هربرت مید، به عنوان مدافع پراگماتیسم و ذهنیت واقعیت اجتماعی، پیشرو در توسعه تعامل گرایی تلقی می شود. [ ۳] هربرت بلومر کار مید را گسترش داد و اصطلاح «کنش متقابل نمادین» را ابداع کرد. از طریق این دیدگاه ( در تکنیک های مدرن ) می توان رفتار انسان را از سه بخش مشاهده کرد: ویژگی، موقعیت و تعامل ( بین صفت و موقعیت ) . «ویژگی» به میزانی اشاره دارد که شخصیت به طور مستقیم بر رفتار، مستقل از موقعیت ( و بنابراین به طور مداوم در موقعیت های مختلف ) تأثیر می گذارد. «وضعیت» میزان پاسخگویی همه افراد مختلف را اساساً به یک موقعیت معین در نظر می گیرد. و «تعامل» شامل روش هایی است که در آن موقعیت یکسان بر افراد مختلف تأثیر متفاوتی می گذارد. [ ۵]
کنش متقابل گرایی چندین زیرمجموعه دارد:
• کنش متقابل گرایی کلاسیک[ ۴]
• روش شناسی مردمی
• کنش متقابل گرایی کل نگر[ ۴]
• پدیدارشناسی
• کنش اجتماعی
• ساخت گرایی اجتماعی
• کنش متقابل نمادین ( کنش متقابل گرایی بلومری )
• تفهم
• جورج هربرت مید
• چارلز کولی
• ویلیام ایزاک توماس
• هربرت بلومر
• اورت هیوز
• اروینگ گافمن
• انسلم استراوس
• رالف اچ. ترنر
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دیدگاه به مطالعه روش هایی می پردازد که افراد از طریق تعاملات خود، جامعه را شکل می دهند و توسط آن شکل می گیرند؛ بنابراین تعامل گرایی استدلال می کند فرد به جای صرفاً یک شی منفعل در محیط خود، یک قطعه فعال و آگاه از بافت اجتماعی سیستم است. [ ۴] بر این باور است که کنش های متقابل توسط معانی هدایت می شوند که به خود، به دیگرانی که هر فرد با آنها تعامل دارد، و به موقعیت های تعاملی هدایت می شوند. که همه آنها در تعامل خود تغییر می کنند. [ ۳] از این نظر، تعامل گرایی ممکن است در تقابل با مطالعات جامعه پذیری قرار گیرد، تا جایی که تعامل گرایی افراد را تصور می کند که حداقل به همان اندازه که گروه ها بر افراد تأثیر می گذارند، بر گروه ها تأثیر بگذارند. [ ۵]
جورج هربرت مید، به عنوان مدافع پراگماتیسم و ذهنیت واقعیت اجتماعی، پیشرو در توسعه تعامل گرایی تلقی می شود. [ ۳] هربرت بلومر کار مید را گسترش داد و اصطلاح «کنش متقابل نمادین» را ابداع کرد. از طریق این دیدگاه ( در تکنیک های مدرن ) می توان رفتار انسان را از سه بخش مشاهده کرد: ویژگی، موقعیت و تعامل ( بین صفت و موقعیت ) . «ویژگی» به میزانی اشاره دارد که شخصیت به طور مستقیم بر رفتار، مستقل از موقعیت ( و بنابراین به طور مداوم در موقعیت های مختلف ) تأثیر می گذارد. «وضعیت» میزان پاسخگویی همه افراد مختلف را اساساً به یک موقعیت معین در نظر می گیرد. و «تعامل» شامل روش هایی است که در آن موقعیت یکسان بر افراد مختلف تأثیر متفاوتی می گذارد. [ ۵]
کنش متقابل گرایی چندین زیرمجموعه دارد:
• کنش متقابل گرایی کلاسیک[ ۴]
• روش شناسی مردمی
• کنش متقابل گرایی کل نگر[ ۴]
• پدیدارشناسی
• کنش اجتماعی
• ساخت گرایی اجتماعی
• کنش متقابل نمادین ( کنش متقابل گرایی بلومری )
• تفهم
• جورج هربرت مید
• چارلز کولی
• ویلیام ایزاک توماس
• هربرت بلومر
• اورت هیوز
• اروینگ گافمن
• انسلم استراوس
• رالف اچ. ترنر
wiki: کنش متقابل گرایی