روش شناسی مردمی ( به انگلیسی: Ethnomethodology ) یا اتنومتدولوژی مطالعه چگونگی تولید نظم اجتماعی در جامعه از طریق فرآیندهای تعامل اجتماعی است. [ ۱] به طور کلی به دنبال ارائه جایگزینی برای رویکردهای جریان اصلی جامعه شناسی است. [ ۲] در رادیکال ترین شکل خود، کل علوم اجتماعی را به چالش می کشد. [ ۳] پژوهش های اولیه آن منجر به تأسیس «تحلیل گفتگو» شد که جایگاه خود را به عنوان یک رشته پذیرفته شده در آکادمی پیدا کرد. به گفته پساتاس، می توان پنج رویکرد عمده را در خانواده رشته های روش شناسی مردمی از یکدیگر تفکیک کرد. ( به § انواع مراجعه کنید ) . [ ۴]
روش شناسی مردمی اصولاً یک نظریه توصیفی است و دنبال تبیین یا ارزیابی نظم اجتماعی به عنوان موضوع مورد مطالعه نیست. [ ۵] با این حال، برنامه های کاربردی در بسیاری از رشته های کاربردی مانند طراحی نرم افزار و مطالعات مدیریت یافت شده است. [ ۶]
معنای این اصطلاح را برای تشریح می توان به سه بخش تشکیل دهنده آن تقسیم کرد: مردم - روش - شناسی. با استفاده از یک مثال مناسب از کالیفرنیای جنوبی:
• «مردم» به یک گروه اجتماعی - فرهنگی خاص ( مثلاً در جامعه محلی خاص از موج سواران ) اشاره دارد.
• «روش» به شیوه ها و روش هایی گفته می شود که گروهی خاص در فعالیت های روزمره خود ( مثلاً مربوط به موج سواری ) استفاده می کند.
• «شناسی» به توصیف سیستماتیک روش ها و شیوه ها اشاره دارد.
تمرکز پژوهش مورد استفاده در مثال ما، نظم اجتماعی موج سواری است، علاقهٔ روش شناسی مردمی به چگونگی ( روش ها و شیوه ها ) تولید و حفظ نظم اجتماعی است.
در اصل روش شناسی مردمی تلاش می کند تا از راه استفاده مستقیم از تجربیات گروه ها، طبقه بندی هایی از کنش های اجتماعی افراد در درون گروه ها ایجاد کند و البته بدون تحمیل نظر پژوهشگر در مورد نظم اجتماعی و همان طور که در مورد سایر اشکال پژوهش جامعه شناختی وجود دارد. [ ۷]
این رویکرد نخست توسط هارولد گارفینکل توسعه یافت که منشأ آن را به کارش در پژوهشی در مورد رفتار اعضای هیئت منصفه در سال ۱۹۵۴ نسبت داد. [ ۱] علاقه او در توصیف روش های عقل سلیم بود که از طریق آن اعضای هیئت منصفه خود را در اتاق هیئت منصفه «به عنوان هیئت منصفه» معرفی می کنند؛ بنابراین، روش های آنها برای: احراز امور واقعی؛ توسعه زنجیره شواهد؛ تعیین اعتبار شهادت شهود؛ ایجاد سازمان سخنرانان در خود اتاق داوران؛ و احراز مجرمیت یا بی گناهی متهمان و غیره. همه موضوعات مورد علاقه هستند چنین روش هایی برای اعضای هیئت منصفه و همچنین برای پژوهشگران و سایر افراد ذینفع در آن محیط اجتماعی خاص، نظم اجتماعی هیئت منصفه را تشکیل می دهند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروش شناسی مردمی اصولاً یک نظریه توصیفی است و دنبال تبیین یا ارزیابی نظم اجتماعی به عنوان موضوع مورد مطالعه نیست. [ ۵] با این حال، برنامه های کاربردی در بسیاری از رشته های کاربردی مانند طراحی نرم افزار و مطالعات مدیریت یافت شده است. [ ۶]
معنای این اصطلاح را برای تشریح می توان به سه بخش تشکیل دهنده آن تقسیم کرد: مردم - روش - شناسی. با استفاده از یک مثال مناسب از کالیفرنیای جنوبی:
• «مردم» به یک گروه اجتماعی - فرهنگی خاص ( مثلاً در جامعه محلی خاص از موج سواران ) اشاره دارد.
• «روش» به شیوه ها و روش هایی گفته می شود که گروهی خاص در فعالیت های روزمره خود ( مثلاً مربوط به موج سواری ) استفاده می کند.
• «شناسی» به توصیف سیستماتیک روش ها و شیوه ها اشاره دارد.
تمرکز پژوهش مورد استفاده در مثال ما، نظم اجتماعی موج سواری است، علاقهٔ روش شناسی مردمی به چگونگی ( روش ها و شیوه ها ) تولید و حفظ نظم اجتماعی است.
در اصل روش شناسی مردمی تلاش می کند تا از راه استفاده مستقیم از تجربیات گروه ها، طبقه بندی هایی از کنش های اجتماعی افراد در درون گروه ها ایجاد کند و البته بدون تحمیل نظر پژوهشگر در مورد نظم اجتماعی و همان طور که در مورد سایر اشکال پژوهش جامعه شناختی وجود دارد. [ ۷]
این رویکرد نخست توسط هارولد گارفینکل توسعه یافت که منشأ آن را به کارش در پژوهشی در مورد رفتار اعضای هیئت منصفه در سال ۱۹۵۴ نسبت داد. [ ۱] علاقه او در توصیف روش های عقل سلیم بود که از طریق آن اعضای هیئت منصفه خود را در اتاق هیئت منصفه «به عنوان هیئت منصفه» معرفی می کنند؛ بنابراین، روش های آنها برای: احراز امور واقعی؛ توسعه زنجیره شواهد؛ تعیین اعتبار شهادت شهود؛ ایجاد سازمان سخنرانان در خود اتاق داوران؛ و احراز مجرمیت یا بی گناهی متهمان و غیره. همه موضوعات مورد علاقه هستند چنین روش هایی برای اعضای هیئت منصفه و همچنین برای پژوهشگران و سایر افراد ذینفع در آن محیط اجتماعی خاص، نظم اجتماعی هیئت منصفه را تشکیل می دهند. [ ۸]
wiki: روش شناسی مردمی