[ویکی فقه] کمیت بن زید بن خیس اسدی کوفی از شاعران برجسته شیعه که سروده هایش درباره اهل بیت و مرثیه امام حسین (علیه السلام) معروف است. کنیه او «ابوالمستهل» و اهل کوفه بود.
آشنایی با چهره های پرفروغ مدافعان اهل بیت و پیروان فضیلت، الهام بخش زندگی بر مدار پاکی هاست. آن چه در این بخش از «اسوه ها» می خوانید، گذری بر زندگی یکی از شاعران مکتبی و مدافعان خاندان رسالت است که پیوسته با مشعل هنر و ادب و شعر خویش، «راه حق» را نشان می داد و از عقیده و ایمان راستین دفاع می کرد و با باطل می جنگید و سلاحش شعرش بود؛ یعنی «کمیت اسدی».
معرفی اجمالی
کمیت در سال ۶۰ هجری در قبیله «بنی اسد» از قبایل معروف، شجاع، مؤمن و پیش تاز در اسلام و تشیع بودند که در اطراف کوفه سکونت داشتند. به دنیا آمد. کمیت، از کودکی دارای نبوغ و تیزهوشی و روحیه بزرگ و جسور بود و به مسائل ادبی و ذوقی و شعر علاقه داشت و در دوران جوانی به سبب سروده هایش میان مردم و در محفل بزرگان ادب مطرح بود و با علاقه در مجالس ادبی شاعران آن روزگار شرکت می کرد و ادب می آموخت و با ظرایف شعری آشنا می شد و با شاعران بزرگی هم چون «فرزدق» در ارتباط بود. او خطیبی فقیه و ادیبی شجاع بود. برخی گفته اند بیش از ۵۰۰۰ بیت شعر سروده است و دیوان شعری هم از او باقی است. کمیت از شعرائی بود که به مدح ائمه اطهار (علیهم السلام) می پرداخت و از مشهور ترین اشعار او به «هاشمیات» می توان اشاره کرد. هاشمیات قصائدی بوده است که در مدح اهل بیت و هاشمیین سروده شده است.
ابعاد اشعار کمیت
از ابعاد گوناگونی می توان به حیات پربار کمیت اسدی نگریست، اما بارزترین جنبه شخصیت او، بُعد ادبی و شعر مکتبی اوست. وی شعر را ابزاری برای تبیین حقایق و دفاع از خطّ ولایت و مبارزه با ستم گران و افشای ظلم حاکمان به کار می برد و «عقیده مکتبی» و «باورهای شیعی» در سروده های او موج می زد.«کمیت»، دوران سه امام معصوم را درک کرد؛ امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم السّلام) و دل و جان و زبان خود را وقف ترویج مکتب ائمه و نشر فضایل خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) کرد. امامان نیز عنایت خاصی به او داشتند و از او حمایت و ستایش می کردند. وقتی قصیده معروفش «من لقلب متیم مستهام» را در محضر امام سجاد (علیه السّلام) خواند، حضرت فرمود: «ما از پاداش خدمت تو ناتوانیم، اما خداوند از اجر سروده تو ناتوان نیست. خدایا! کمیت را از کرم خویش محروم مگردان». آن گاه دستور داد تا مبلغی به عنوان صله و تشویق به او دادند، همراه با لباسی که با بدن مطهّر امام متبرّک شده و امام در آن نماز خوانده بود.
← قصیده هاشمیات
...
آشنایی با چهره های پرفروغ مدافعان اهل بیت و پیروان فضیلت، الهام بخش زندگی بر مدار پاکی هاست. آن چه در این بخش از «اسوه ها» می خوانید، گذری بر زندگی یکی از شاعران مکتبی و مدافعان خاندان رسالت است که پیوسته با مشعل هنر و ادب و شعر خویش، «راه حق» را نشان می داد و از عقیده و ایمان راستین دفاع می کرد و با باطل می جنگید و سلاحش شعرش بود؛ یعنی «کمیت اسدی».
معرفی اجمالی
کمیت در سال ۶۰ هجری در قبیله «بنی اسد» از قبایل معروف، شجاع، مؤمن و پیش تاز در اسلام و تشیع بودند که در اطراف کوفه سکونت داشتند. به دنیا آمد. کمیت، از کودکی دارای نبوغ و تیزهوشی و روحیه بزرگ و جسور بود و به مسائل ادبی و ذوقی و شعر علاقه داشت و در دوران جوانی به سبب سروده هایش میان مردم و در محفل بزرگان ادب مطرح بود و با علاقه در مجالس ادبی شاعران آن روزگار شرکت می کرد و ادب می آموخت و با ظرایف شعری آشنا می شد و با شاعران بزرگی هم چون «فرزدق» در ارتباط بود. او خطیبی فقیه و ادیبی شجاع بود. برخی گفته اند بیش از ۵۰۰۰ بیت شعر سروده است و دیوان شعری هم از او باقی است. کمیت از شعرائی بود که به مدح ائمه اطهار (علیهم السلام) می پرداخت و از مشهور ترین اشعار او به «هاشمیات» می توان اشاره کرد. هاشمیات قصائدی بوده است که در مدح اهل بیت و هاشمیین سروده شده است.
ابعاد اشعار کمیت
از ابعاد گوناگونی می توان به حیات پربار کمیت اسدی نگریست، اما بارزترین جنبه شخصیت او، بُعد ادبی و شعر مکتبی اوست. وی شعر را ابزاری برای تبیین حقایق و دفاع از خطّ ولایت و مبارزه با ستم گران و افشای ظلم حاکمان به کار می برد و «عقیده مکتبی» و «باورهای شیعی» در سروده های او موج می زد.«کمیت»، دوران سه امام معصوم را درک کرد؛ امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم السّلام) و دل و جان و زبان خود را وقف ترویج مکتب ائمه و نشر فضایل خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) کرد. امامان نیز عنایت خاصی به او داشتند و از او حمایت و ستایش می کردند. وقتی قصیده معروفش «من لقلب متیم مستهام» را در محضر امام سجاد (علیه السّلام) خواند، حضرت فرمود: «ما از پاداش خدمت تو ناتوانیم، اما خداوند از اجر سروده تو ناتوان نیست. خدایا! کمیت را از کرم خویش محروم مگردان». آن گاه دستور داد تا مبلغی به عنوان صله و تشویق به او دادند، همراه با لباسی که با بدن مطهّر امام متبرّک شده و امام در آن نماز خوانده بود.
← قصیده هاشمیات
...
wikifeqh: کمیت_بن_زید_کوفی