کرالا

کِرالا ( به مالایالم: കേരളം ) ایالتی در جنوب کشور هند است که خط ساحلی طولانی و سرسبزی با دریای عرب دارد. مرکز این ایالت تریواندروم و زبان رایج این ایالت، مالایالم، از زبان های دراویدی است. کرالا ۳۸۸۶۳ کیلومتر مربع مساحت دارد. در سرشماری سال ۲۰۱۱، این ایالت ۳۳٬۴۰۶٬۰۶۱ سکنه داشت. کوچی و کالیکوت از دیگر شهرهای بزرگ این ایالت هستند.
این ایالت با روزنامه هایی که به ۹ زبان، عمدتاً انگلیسی و مالایام منتشر می شوند، بیشترین میزان دسترسی رسانه ای شهروندان در هند را دارد. نیمی از جمعیت این ایالت هندو هستند و پس از آن اسلام و مسیحیت قرار دارد. فرهنگ کرالا ترکیبی از فرهنگ های آریایی، دراویدی، عرب و اروپایی است، [ ۱] که طی هزاران سال تحت تأثیر سایر بخش های هند و خارج از آن توسعه یافته است.
مشخص نیست که آیا این منطقه در دوران نوسنگی مسکونی بوده است یا خیر. با این حال، شواهدی مبنی بر پیدایش آثار سفالی و گرانیتی ماقبل تاریخ به شکل مقبره های خرسنگی در قرن ۱۰ قبل از میلاد وجود دارد. این گورها شبیه همتایان خود در اروپای غربی و سایر بخش های آسیا هستند. تصور می شود که این آثار متعلق به گویشوران زبان تامیل اولیه باشند. کرالا و تامیل نادو زمانی زبان، قومیت و فرهنگ مشترک داشتند. این منطقه مشترک به تامیلاکام معروف بود. [ ۲]
کرالا برای اولین بار ( به عنوان کرالاپوترا ) در یک سنگ نوشته سده سوم پیش از میلاد که از دوران امپراتور مائوریایی آشوکا به جا مانده ذکر شده است. در قرون آخر قبل از میلاد این منطقه به خاطر ادویه جات ( به ویژه فلفل ) در بین یونانی ها و رومی ها معروف شد. در طول پنج سده اول پس از میلاد، این منطقه بخشی از تامیلاکام - قلمرو تامیل ها - بود و بنابراین گاهی اوقات تا حدی توسط سلسله های شرقی پاندیا و چولا و همچنین توسط چراها کنترل می شد.
چراهای باستانی که زبان مادری و زبان دربارشان تامیل باستان بود، از پایتخت خود در ونچی بر کرالا حکومت می کردند. آنها دائماً با پادشاهی های همسایه یعنی چولا و پاندیا در جنگ بودند. هویت کرالاییی، متمایز از تامیل ها و مرتبط با دومین امپراتوری چرا، تحت سلسله کولشخارا ( حدود ۸۰۰–۱۱۰۲ ) از نظر زبانی جدا شد. در آغاز قرن چهاردهم، راوی وارما کولاشخارا از وِناد برتری کوتاه مدتی را بر جنوب هند برقرار کرد. پس از مرگ او، کرالا به مجموعه ای از امیرنشین های متخاصم تبدیل شد که از جمله مهم ترین آنها کالیکون در شمال و وناد در جنوب بودند. [ ۳]

کِرالا (Kerala)
کاخ موزه ایالتی در جنوب غربی هند، با ۳۸,۸۶۴ کیلومتر مربع مساحت و ۳۳,۴۶۲,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). مرکزش تیرووانانتاپورام۱ (تریوندروم۲) است و شهر های مهم آن عبارت اند از کوژیکود۳ و کوچی۴. این ایالت در امتداد ساحل جنوب غربی از کرناتاکا۵ تا انتهای جنوبی هند امتداد دارد و از شرق به ارتفاعات غات غربی۶ محدود می شود. کرالا، با تراکم جمعیت ۵۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع و با ۶۰ درصد جمعیت باسواد، پرجعمیت ترین و باسوادترین ایالت هند است؛ زنان در این ایالت از آزادی های بیشتری نسبت به ایالت های سنتی کشور برخوردارند. تقسیم بندی های مذهبی و طبقاتی اوضاع سیاسی ایالت را بی ثبات کرده است. به سبب آب و هوای استوایی و فصل طولانی بارانی در این ایالت سه بار در سال در جلگۀ ساحلی آبرفتی و پرجمعیت کرالا کشت صورت می گیرد. ۴۰ درصد از زمین این ایالت زیر کشت برنج، نارگیل، و انواع میوه است؛ در تپه های شنی ساحلی نارگیل کشت می شود و از آن کوپرا برای فروش و الیاف نارگیل برای مصرف محلی تولید می شود. کرالا از لحاظ طبیعی با کوه های غات غربی از بقیۀ هند جدا می شود و هرگز بخشی از امپراتوری های بزرگ هندوستان۷ نبوده است، هرچند که در دورۀ فنیقی۸ ها (۱۲۰۰ـ۱۳۰۰پ م) مسکونی شد و با غرب۹ ارتباط دریایی برقرار کرد. سلسله های جنوبی چرا۱۰ ریشه نام کرالا به شمار می روند. کرالا بخشی از ویجینگر۱۱، و سپس تاحدودی تحت کنترل سلاطین بیجاپور۱۲ و میسور بود. واسکو دو گاما۱۳ در کالیکات۱۴ (کوژیکود) پیاده شد و پرتغالی ها نخستین شهرک اروپایی نشین هند را در کوچی برپا کردند. کوچین و تراوانکور در زمان حکومت بریتانیا به ایالت های امیرنشین تبدیل شدند، و با استقلال هند در ۱۹۴۷ به هند پیوستند و در ۱۹۴۹ به ایالتی واحد مبدل شدند. در ۱۹۵۶ بخش مالابار۱۵ ایالت مَدرَس۱۶ ( تامیل نادو۱۷) به کرالا افزوده شد.TrivandurmKozhikodeKochiKarnatakaWestern GhatsHindustanPhoenicianWestCherasVijayanagarBigapurVasco da GamaCalicutMalabarMadrasTamil Nadu