کراتین

کرآتین. کرِآتین ( به انگلیسی: Creatine، کریاتین ) یک ترکیب نیتروژنه ذخیره کننده فسفات در سلول های ماهیچه است و بعد از دهیدراته شدن کراتین و بدون کاتالیزور، کراتین به کراتینین تبدیل می شود که بعداً از راه کلیه ها پالایش می شود.
کراتین منشا عمده تولید انرژی در ماهیچه است. روزانه تقریباً ۲ درصد کراتین بدن به کراتینین تبدیل می شود. کراتینین محصول کاتابولیک کراتین است که در عمل انقباض ماهیچه اسکلتی مصرف می شود و سپس با جریان خون به کلیه ها می رود. بدن انسان روزانه حدود ۱ گرم کراتین می سازد.
کراتین در متابولیسم ماهیچه اهمیت فراوانی دارد، زیرا از راه سنتز فسفوکراتین؛ مولکول پرانرژی ایجاد می نماید. این ماده طی دو مرحله ساخته می شود، ابتدا سنتز گلیکو سیامین می باشد، که از واکنش میان گلیسین و آرژنین در کلیه ها؛ مخاط روده؛ لوزالمعده و احتمالاً در کبد صورت می گیرد، و حاصل آن به عنوان اثر مهاری تولید از راه بازخورد منفی عمل می کند، سپس گلیکوسیامین ( گوانیدواستات ) به کبد انتقال می یابد، و پس از متیله شدن تبدیل به کراتین می شود، و کراتین حاصل وارد خون شده، در تمام بدن خصوصاً بافت های ماهیچه گسترش می یابد، زیرا بافت های ماهیچه بیشترین مصرف کننده کراتین بوده، و معمولاً مقدار کراتین با توده ماهیچه نسبتی متعادل دارد. و در نهایت کراتینین در اثر دهیدراتاسیون ( از دست دادن آب ) کراتین در ماهیچه ایجاد می شود. کراتینین آزاد شده دیگر در متابولیسم بدن مورد استفاده قرار نمی گیرد و از کلیه دفع می شود.
کراتین مونوهیدرات، باعث افزایش سنتز پروتئین، و افزایش احتباس آب، و املاح و افزایش جذب آمینو اسید ها در عضلات اسکلتی شده، که این اتفاق باعث افزایش قوای جسمانی بدنساز می شود، و بر فرایند عضله سازی تاثیر مثبت دارد. در تحقیقات انجام شده ثابت شده کراتین باعث تسریع ریکاوری عضلات میشود.
با توجه به عوارض سایر مکمل ها، می توان گفت که کراتین مونوهیدرات عوارض محسوسی ندارد. اما به هر حال توجه شود، مصرف طولانی مدت با افزایش فشار به کبد و کلیه ها می تواند ایجاد مشکل کند. استفاده مکمل ها در سنین نوجوانی با استفاده بیش از حد دوز مصرف طبیعی ( حداکثر برای نوجوان به طور میانگین بسته به وزن فرد تا سقف ۸گرم در روز ) آسیب به اندام های داخلی، مانند کلیه ها و کبد و دستگاه گوارشی می شود. به همین خاطر باید کراتین را با آب فراوان مصرف کرد.

کراتین (پروتئین). کراتین ( Keratin ) یک پروتئین ساختاری و بسیار مهم است که در ساختار بدنی بسیاری از موجودات زنده یافت می شود. کراتین موجود در بدن مهره داران از نوع «آلفاکراتین» می باشد. کراتین ماده ای بسیار سخت و مقاوم است و تنها مادهٔ بیولوژیک قابل مقایسه با آن از نظر استحکام، کیتین می باشد. [ ۱]
کراتین به شدت در آب و حلال های آلی، نامحلول است و مادهٔ اصلی سازندهٔ بسیاری از بافت ها و ساختارهای بدنی همچون پولک، مو، ناخن، پر، شاخ، پنجه، سم، پینه و لایه های خارجی پوست در مهره داران می باشد. همچنین کراتین دارای نقش حفاظت از لایه های پوستی و بافت پوششی نیز می باشد. گاهی اصطکاک بیش از حد، سبب رشد نامتعادل کراتین روی سطح پوست می شود که به آن پینه می گویند. سلول های تولیدکنندهٔ کراتین به طور مداوم می میرند و جایگزین می شوند.
مولکول کراتین مارپیچ و رشته ای است و به دور مولکول های دیگر کراتین می پیچد و سبب تولید رشته های کراتین می شود. این پروتئین حاوی میزان بالایی از اسیدهای آمینه حاوی گوگرد ، ( اغلب سیستئین ) می باشد که به صورت پیوندهای دی سولفیدی میان مولکول ها عمل کرده و سبب استقامت آن ها می شوند. بیشتر از ۱۴ درصد موی انسان از سیستئین تشکیل شده است.
دو نوع کراتین اصلی وجود دارد. آلفا کراتین و بتا کراتین که اولی مربوط به تمامی مهره داران و دومی فقط مختص خزندگان و پرندگان بوده و مستحکم تر است و در ساختار بافت هایی مانند لاک در لاک پشت و منقار پرندگان یافت می شود. [ ۲]
در انسان، کراتین توسط سلول های کراتینوسیت تولید می شود این سلول ها در لایه های عمیق اپیدرم قرار دارند و ملانین را جذب کرده و آن را از اشعه های ماورا بنفش محافظت می کنند. اگر حجم کراتین در بدن انسان افزایش یافته و به بالای ۵ یا ۶ برسد، به احتمال زیاد کلیه ها از کار می افتند و قادر به تصفیهٔ خون نخواهند بود.
آلفا کراتین پستانداران به دو دسته تقسیم می شود یکی سیتوکراتین و دیگری اگزوکراتین. اگزوکراتین در مو دیده می شود و می تواند یا اسیدی، بازی یا خنثی باشد. نوعی متفاوت از کراتین نیز در برخی بی مهرگان تولید می شود. این ماده در ساختار تار عنکبوت و همچنین ابریشم تولید شده توسط برخی از حشرات در دورهٔ شفیرگی قابل مشاهده است. [ ۳]
در برخی از عفونت های پوستی مانند عارضهٔ پای ورزشکاران یا درماتوفیتوز، قارچ ها با استفاده و هضم کراتین پوست باعث بروز بیماری می شوند. همچنین چندین بیماری مثل Keratosis pharyngis به دلیل جهش ها و مشکلات ژنتیکی و در نتیجه نقص در تولید کراتین روی می دهند.

کِراتین (keratin)
پروتئین رشته ای پوست مهره داران، موها، ناخن ، چنگال ها، سم، پرها و پوشش بیرونی شاخ ها. در صورت افزایش فشار بر ناحیه ای از پوست، کراتین بیشتری ساخته و با تشکیل یک لایۀ شاخی ضخیم (پینه) لایه های زیرین حفظ می شود.