کابالا یا کبالا ( به عبری: קַבָּלָה ) ( به عربی: قبّالة ) ( به انگلیسی: Kabbalah ) از نظر لغوی به معنای قبول کردن است و در اصطلاح سنت، روش، مکتب و طرز فکری عرفانی است که از یهودیت ریشه گرفته و گاهی از آن با عنوان عرفان یهودی یاد می شود. در یهودیت به یک فرد کابالیست، مکوبال ( عبری: מְקוּבָּל ) گفته می شود.
تعریف کابالا بر اساس پیروان مختلفش متفاوت است. با این که این مکتب از یهودیت نشأت گرفته است اما پیروان مسیحی، نوعصری و پیروان علوم خفیه آن را روشی عرفانی برای فهم رابطه بین عین سوف که غیرقابل تغییر، همیشگی و پیچیده است و جهان مادی فانی و محدود ( مخلوق ) است. کابالا به دنبال فهم ذات دنیا و انسان است.
کابالا از متون یهودی سرچشمه گرفت و پیروانش معمولاً از متون یهودی برای توصیف و تفسیر مسائل عرفانی استفاده می کنند. دستورهای کابالا برای فهم معنی مخفی متون یهودی نظیر تورات و نوشتارهای ربی ها نظیر تلمود به کار می رود و معنی مخفی عبادت یهودی را بیان می کند. پیروان کابالا اعتقاد دارند که کابالا قبل از آمدن ادیان دنیا مورد استفاده قرار می گرفته است و از ادیان قدیمی تر است. به صورت تاریخی اولین نوشتارهای کابالایی در قرن ۱۲ و ۱۳ میلادی در اسپانیا و فرانسه پدیدار شد. در قرن ۱۶ میلادی این نوشتارها دوباره در شهر صفد در امپراتوری عثمانی مورد بازبینی قرار گرفت. در قرن ۱۸ کابالا به دلیل جنبش حسیدی به شدت پرطرفدار شد.
بر اساس زوهر که یکی از متون اصلی کابالا می باشد خواندن تورات دارای چهار مرحله تفسیر است. این چهار مرحله بر اساس حروف اول لغات پردس ( عبری: פרדס ) نامیده می شوند.
• پشات ( عبری :פשט به معنی لغوی ساده ) : معنی لغوی
• رمز ( عبری: רמז معادل رمز در فارسی ) : معنی مخفی
• دراش ( عبری: דרש به معنی جستجو کردن ) : تفسیر ربانی مربوط به تلمود که معمولاً با مقایسه با آیات دیگر و لغات مشابه است.
• سود ( عبری :סוד به معنی مخفی ) : تفسیر باطنی، عرفانی، معنوی که در کابالا بیان می شود.
پیروان کابالا اعتقاد دارند که کابالا جزء مهمی از یادگیری تورات است؛ ولیکن بعضی از آموزه های مورد قبول کابالا توسط بقیه یهودیان رد شده و بر خلاف یهودیت و کفرآمیز دانسته می شود. بعد از کابالای قرون وسطی و به خصوص بعد از قرن ۱۶ میلادی کابالا جایگزین فلسفه یهودی ( هاکیرا ) شد. منبع اصلی لغت کابالا معلوم نیست و ممکن است توسط سولومون ابن گبیرول یا بهیا بن اشر استفاده شده باشد. با اینکه لغات دیگری از قرن دوم میلادی برای این گونه اعمال مورد استفاده قرار می گرفت لغت کابالا کم کم لغت اصلی برای این نوع تفسیر شد. بعد از عهد عتیق اولین نوشته های مربوط به کابالا در قرن اول و دوم میلادی در بعضی متون و از جمله کتاب سفر یتزیرا یافت می شود. این روش به نام عرفان مرکابا ( به معنی کالسکه ) تا قرن ۱۰ میلادی ادامه یافت تا بعد از آن با کابالای ایجاد شده در جنوب غربی اروپا در قرن ۱۲ و ۱۳ جایگزین شد. کتاب زوهر منبع اصلی تعالیم کابالا گشت که بعدها در شهر صفد توسط اسحاق لوریا دوباره بازبینی شد. کابالا لوریایی در قرن ۱۸ توسط بیشتر حلقه های عرفانی یهودی مورد قبول واقع شد و سرمنشا جنبش یهودیت حسیدی ( حسیدیم ) شد. در متون دانشگاهی معمولاً لغت کابالا برای اشاره به عرفان یهودی که در قرن ۱۳ به بعد رایج شد استفاده می شود و عرفان مرکابا در زمره آن قرار نمی گیرد. به طور کلی کابالا می تواند به سه زیر شاخه تقسیم شود:
تعریف کابالا بر اساس پیروان مختلفش متفاوت است. با این که این مکتب از یهودیت نشأت گرفته است اما پیروان مسیحی، نوعصری و پیروان علوم خفیه آن را روشی عرفانی برای فهم رابطه بین عین سوف که غیرقابل تغییر، همیشگی و پیچیده است و جهان مادی فانی و محدود ( مخلوق ) است. کابالا به دنبال فهم ذات دنیا و انسان است.
کابالا از متون یهودی سرچشمه گرفت و پیروانش معمولاً از متون یهودی برای توصیف و تفسیر مسائل عرفانی استفاده می کنند. دستورهای کابالا برای فهم معنی مخفی متون یهودی نظیر تورات و نوشتارهای ربی ها نظیر تلمود به کار می رود و معنی مخفی عبادت یهودی را بیان می کند. پیروان کابالا اعتقاد دارند که کابالا قبل از آمدن ادیان دنیا مورد استفاده قرار می گرفته است و از ادیان قدیمی تر است. به صورت تاریخی اولین نوشتارهای کابالایی در قرن ۱۲ و ۱۳ میلادی در اسپانیا و فرانسه پدیدار شد. در قرن ۱۶ میلادی این نوشتارها دوباره در شهر صفد در امپراتوری عثمانی مورد بازبینی قرار گرفت. در قرن ۱۸ کابالا به دلیل جنبش حسیدی به شدت پرطرفدار شد.
بر اساس زوهر که یکی از متون اصلی کابالا می باشد خواندن تورات دارای چهار مرحله تفسیر است. این چهار مرحله بر اساس حروف اول لغات پردس ( عبری: פרדס ) نامیده می شوند.
• پشات ( عبری :פשט به معنی لغوی ساده ) : معنی لغوی
• رمز ( عبری: רמז معادل رمز در فارسی ) : معنی مخفی
• دراش ( عبری: דרש به معنی جستجو کردن ) : تفسیر ربانی مربوط به تلمود که معمولاً با مقایسه با آیات دیگر و لغات مشابه است.
• سود ( عبری :סוד به معنی مخفی ) : تفسیر باطنی، عرفانی، معنوی که در کابالا بیان می شود.
پیروان کابالا اعتقاد دارند که کابالا جزء مهمی از یادگیری تورات است؛ ولیکن بعضی از آموزه های مورد قبول کابالا توسط بقیه یهودیان رد شده و بر خلاف یهودیت و کفرآمیز دانسته می شود. بعد از کابالای قرون وسطی و به خصوص بعد از قرن ۱۶ میلادی کابالا جایگزین فلسفه یهودی ( هاکیرا ) شد. منبع اصلی لغت کابالا معلوم نیست و ممکن است توسط سولومون ابن گبیرول یا بهیا بن اشر استفاده شده باشد. با اینکه لغات دیگری از قرن دوم میلادی برای این گونه اعمال مورد استفاده قرار می گرفت لغت کابالا کم کم لغت اصلی برای این نوع تفسیر شد. بعد از عهد عتیق اولین نوشته های مربوط به کابالا در قرن اول و دوم میلادی در بعضی متون و از جمله کتاب سفر یتزیرا یافت می شود. این روش به نام عرفان مرکابا ( به معنی کالسکه ) تا قرن ۱۰ میلادی ادامه یافت تا بعد از آن با کابالای ایجاد شده در جنوب غربی اروپا در قرن ۱۲ و ۱۳ جایگزین شد. کتاب زوهر منبع اصلی تعالیم کابالا گشت که بعدها در شهر صفد توسط اسحاق لوریا دوباره بازبینی شد. کابالا لوریایی در قرن ۱۸ توسط بیشتر حلقه های عرفانی یهودی مورد قبول واقع شد و سرمنشا جنبش یهودیت حسیدی ( حسیدیم ) شد. در متون دانشگاهی معمولاً لغت کابالا برای اشاره به عرفان یهودی که در قرن ۱۳ به بعد رایج شد استفاده می شود و عرفان مرکابا در زمره آن قرار نمی گیرد. به طور کلی کابالا می تواند به سه زیر شاخه تقسیم شود:
wiki: کابالا
کابالا (شهر). کابالا ( به ترکی استانبولی: Kabala ) شهری است در کشور ترکیه که در استان ماردین واقع شده است. جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۸ میلادی ۹٬۵۸۸ نفر و بر اساس برآوردهای سال ۲۰۰۹ میلادی ۸٬۲۲۵ نفر می باشد. [ ۱] [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفwiki: کابالا (شهر)